Το Τιγράκι

Το Φθινόπωρο του 2012, ερχόμενη η Ροζίνα στο σπίτι, είδε στον κήπο του συγκροτήματος όπου μένουμε ένα μικρό θηλυκό γατάκι ηλικίας λίγων μηνών. Με φωνάζει και μου λέει : ‘Ελα αμέσως έξω να δεις… Βγαίνω και βλέπω το μικρό γατάκι. Ήταν τόσο γλυκό και ήμερο, που ανέβαινε επάνω μας χωρίς κανένα φόβο ή δισταγμό. Έτσι αποφάσισα να το κρατήσω. Βέβαια υπήρχε ένα μεγάλο εμπόδιο. Πώς το γατάκι θα συμβίωνε με τρία θηρία, τον Νάξο, την Πίσσα και την Μαυρούκα. Σημειώστε ότι και τα τρία κυνηγούν τα γατιά με μεγάλη επιμέλεια. Τελικά το Τιγράκι με μεγάλη υπομονή και επιμονή, σιγά – σιγά στην αρχή ήρθε σε επαφή μόνο με την Πίσσα παρουσία μου, η οποία το δέχτηκε με επιφύλαξη. Σημαντικό ρόλο, εκτός των άλλων, νομίζω έπαιξε και το γεγονός ότι το γατί ήταν άφοβο και δεν αγρίευε ούτε φοβόταν καθόλου. Εν συνεχεία ακολούθησε σταδιακά και η επαφή με τον Νάξο. Αφού και ο αρχηγός το δέχτηκε, ακολούθησε και η Μαυρούκα. Έτσι στην οικογένεια των τετραπόδων προστέθηκε και το Τιγράκι. Ο χειμώνας πέρασε ειρηνικά. Μάλιστα όταν τα σκυλιά έβγαιναν περίπατο, το Τιγράκι τους ακολουθούσε καθ’ όλη την διάρκεια της εξόδου και τέλος επέστρεφε και αυτό μαζί τους ευχαριστημένο, προφανώς γιατί το είχαν δεχτεί στην ομάδα τους. Μέχρι εδώ όλα καλά, αλλά την άνοιξη πλησιάζοντας ο καιρός του καλοκαιρινού ταξιδιού με την Φανερωμένη, δημιουργήθηκε προβληματισμός, αν το αιλουροειδές θα απέπλεε μαζί με τα σκυλιά. Τελικά, μετά από αμφιταλάντευση, αποφάσισα να το πάρω μαζί. Βέβαια είχα τις αμφιβολίες μου για το αν θα τα καταφέρουμε, αλλά τελικά η προσαρμογή έγινε ομαλά και νομίζω ότι όλοι πέρασαν ωραία το καλοκαίρι.

Το Τιγράκι μας ξεπροβάλλοντας από το φινιστρίνι της “Φανερωμένης”, σε χαρακτηριστικό στιγμιότυπο.

Πίσω Λειβάδι, Ν. Πάρος , Ιούνιος 2013
(Φωτογραφικό αρχείο Νίκου Ρηγινού)

 

Το Τιγράκι ρίχνει έναν υπνάκο πάνω στο μαγιό και το καπέλο του καπετάνιου.

Πόρτο Χέλι Ερμιονίδος, Σεπτέμβριος 2013
(Φωτογραφικό αρχείο Νίκου Ρηγινού)