Περιπετειώδης προσέγγιση στη διώρυγα της Κορίνθου
Στα μέσα Αυγούστου 1989, επιστρέφαμε από ταξείδι στο Ιόνιο Πέλαγος. Είχαμε διανυκτερεύσει στο Κιάτο, από όπου και αποπλεύσαμε στις 06:45, στις 18 Αυγούστου, με προορισμό την διώρυγα της Κορίνθου. Ενώ βρισκόμασταν σχεδόν έξω από το λιμάνι της Κορίνθου και αφού είχαμε διανύσει περίπου 10 ν.μ., σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δημιουργείται ένα δυνατό μπουρίνι, με πολύ ισχυρό άνεμο και καταρρακτώδη βροχή. Μέχρι τότε ταξιδεύαμε με τις τέντες του σκάφους και την μηχανή λόγω καλοκαιρίας και λιακάδας.
Μαζί μου ταξίδευε η Ροζίνα Καστρινάκη και φυσικά ο αχώριστος πιστός μου σύντροφος Αργος.
Ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που το σκάφος δεν άκουγε στον αυτόματο πιλότο. Έτσι λοιπόν αναγκάστηκα να τον αποσυνδέσω και να πω στην Ροζίνα να κρατάει την λαγουδέρα ώστε να μην είμαστε ακυβέρνητοι. Η δεύτερη ενέργεια ήταν να κατεβάσω τις τέντες. Με ομαλές συνθήκες το μάζεμά τους χρειάζεται τουλάχιστον δυο άτομα. Όμως λόγω του πολύ δυνατού αέρα, τα σχοινάκια τα οποία συγκρατούν τις τέντες είχαν σφίξει σε τέτοιο σημείο που δεν έλυναν. Χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνω το μαχαίρι που έχω πάντα σε πρώτη ζήτηση για ώρα ανάγκης στο πιλοτήριο και κόβω τα σχοινάκια των τεντών. Με μεγάλη δυσκολία, λόγω του δυνατού αέρα, τις μαζεύω όπως όπως.
Μια πρώτη ανακούφιση μετά την απαλλαγή από τις τέντες.
Αμέσως μετά παίρνω την λαγουδέρα στα χέρια μου για να οδηγήσω το σκάφος στην είσοδο της διώρυγας. Η ορατότητα λόγω της καταρρακτώδους βροχής σε συνδυασμό με τον πολύ ισχυρό άνεμο ο οποίος δημιουργούσε μεγάλο κυματισμό και πίτυλο (σπρέι), είχε περιοριστεί εξαιρετικά!
Την εποχή εκείνη, δεν είχα ακόμη εγκαταστήσει Radar στο σκάφος το οποίο σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι καθοριστικό βοήθημα. Ο αέρας δυνάμωνε, το ίδιο και η βροχή. Οι συνθήκες όλο και χειροτέρευαν. Η ορατότητα είχε περιοριστεί στα δέκα μέτρα περίπου. Ταξιδεύαμε μόνον με την πυξίδα. Ξέροντας αφ’ ενός ότι ήμασταν σε μικρή απόσταση από την είσοδο της διώρυγος αφ’ ετέρου ότι και άλλα πλοία τυχόν να προσέγγιζαν στο ίδιο σημείο, άρχισα να ανησυχώ. Η ανησυχία μου μεγάλωνε όπως και η έννοια που είχα για το βάθος γιατί όσο προχωρούσαμε το βάθος μειωνόταν.
Έτσι λοιπόν λέω στην Ροζίνα να αναλάβει την λαγουδέρα και να προσπαθεί να κρατήσει πορεία με την πυξίδα, έργο πολύ δύσκολο δεδομένων των συνθηκών και επί πλέον κάθε τόσο να κοιτάζει το βυθόμετρο. Εγώ πηγαίνω στην πλώρη και προσπαθώ να κοιτάζω αν υπάρχει μπροστά μας άλλο πλοίο και αν φαίνεται στεριά. Επειδή δεν διέκρινα τίποτα απολύτως και τα καιρικά φαινόμενα επιδεινώνονταν, κόβω στροφές στην μηχανή και τo σκάφος πλέον μόλις κινούνταν. Την Ροζίνα να την λούζει το κύμα και η καταρρακτώδης βροχή, αλλά εκείνη βράχος στο καθήκον!
Καταλάβαινα ότι έπρεπε να έχουμε πλησιάσει πολύ στην είσοδο, αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα απολύτως. Η ανησυχία μου μεγάλωνε ακούγοντας μάλιστα την Ροζίνα να μου φωνάζει κάθε τόσο την ένδειξη από το βυθόμετρο η οποία όλο και μίκραινε. Άρχισα να σκέφτομαι ότι το πιο φρόνιμο θα ήταν να κάνουμε αναστροφή πορείας, να ανοιχτούμε από την στεριά και προς το παρόν να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια προσέγγισης της διώρυγας, μέχρι τουλάχιστον να βελτιωθούν οι συνθήκες. Εκείνη ακριβώς την στιγμή διακρίνω σε απόσταση αναπνοής από την πλώρη της “Φανερωμένης’’ το κατάρτι κάποιου σκάφους.
Αμέσως φωνάζω στην Ροζίνα να κάνει ανάποδα για να αποφύγουμε την σύγκρουση. Το σκάφος μας πράγματι κινείται ανάποδα, αποφεύγοντας την επερχόμενη σύγκρουση. Εν συνεχεία κάνουμε κράτει, προσπαθώντας να καταλάβω προς ποια κατεύθυνση κινείται το άλλο σκάφος. Παρατηρώ ότι δεν κινείται. Τότε με έκπληξη συνειδητοποιώ ότι το άλλο σκάφος δεν είναι σκάφος αλλά ο μικρός φάρος της εισόδου στον προλιμένα της διώρυγας!
Προς στιγμήν ανακούφιση... Με χίλιες προφυλάξεις μπαίνουμε πολύ αργά στον λιμενίσκο της Ποσειδωνίας, που είναι η είσοδος της διώρυγας, και μιλάμε στο V.H.F. (συσκευή ασύρματης επικοινωνίας πλοίων) με τον πύργο έλεγχου προκειμένου να μας δώσει οδηγίες. Μας απαντούν ότι «αυτή την στιγμή δεν μπορούμε να περάσουμε και να κρατηθούμε με τις μηχανές μας μέχρι να μας ειδοποιήσουν», θεωρώντας προφανώς ότι είμαστε κάποιο σχετικά μεγάλο σκάφος με δυο μηχανές. Τους απαντώ ότι «είμαστε ένα μικρό καΐκι με μια μόνον μηχανή και λόγω του εξαιρετικά σφοδρού ανέμου έχω μεγάλη δυσκολία να κρατηθώ με την μηχανή».
Σημειώστε ότι μέχρι τότε η “Φανερωμένη’’ ταξείδευε με την πασαρέλα (την σκάλα επιβίβασης και αποβίβασης) τοποθετημένη στην πρύμνη του σκάφους, προεκτεινόμενη προς την θάλασσα και αναρτημένη από συρματόσχοινα από το πρυμιό κατάρτι, ώστε να είναι εύκολα διαθέσιμη σε κάθε λιμάνι όπου το σκάφος χρειάζεται να πρυμνοδετήσει. Αυτή είναι μια συνηθισμένη πρακτική σε πολλά σκάφη.
Την χρονική στιγμή λοιπόν που γίνεται ο ανωτέρω διάλογος μέσω του V.H.F. με τον πύργο έλεγχου, μια τρομερά ισχυρή ριπή ανέμου, σηκώνει στον αέρα την βαριά πασαρέλα, σαν να ήταν από χαρτόνι, την περνά σύριζα από το κεφάλι μου και τέλος την προσγειώνει στην λαγουδέρα του καϊκιού μπερδεύοντας συγχρόνως εμένα μαζί με την λαγουδέρα και με όλα τα συρματόσχοινα που την συγκρατούσαν, καθιστώντας έτσι το σκάφος τελείως ακυβέρνητο.
Ο δυνατός αέρας μας έσπρωχνε με ταχύτητα προς το κρηπίδωμα του λιμενίσκου. Η επερχόμενη βεβαία καταστροφή της “Φανερωμένης’’ ήταν ζήτημα δευτερολέπτων... Έντρομος φωνάζω στην Ροζίνα να ρίξει την άγκυρα αμέσως. Διαδικασία που στο συγκεκριμένο σκάφος είναι αρκετά περίπλοκη και απαιτεί δυο πεπειραμένους ανθρώπους. Το γεγονός πώς η Ροζίνα μόνη της κατάφερε να ρίξει την βαριά άγκυρα, σε δευτερόλεπτα, χωρίς φυσικά να έχει στο παρελθόν εκτελέσει αυτή την εργασία, ανάγεται στη σφαίρα του υπερφυσικού!
Εν τω μεταξύ το σκάφος, ωθούμενο από τον πολύ ισχυρό άνεμο, είχε πλέον πλησιάσει σε απόσταση λίγων μέτρων μόνον, από τον μώλο. Εγώ βεβαίως δεν είχα ακόμα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που εξελίσσονταν τα ανωτέρω, καταφέρει να αποδεσμευτώ από τα συρματόσχοινα της πασαρέλας. Τότε ακριβώς συνέβη το δεύτερο υπερφυσικό φαινόμενο: Η άγκυρα μόλις έπεσε στο νερό έπιασε σε δευτερόλεπτα και ακινητοποίησε το σκάφος, σε απόσταση μόλις ενός μέτρου από το τσιμέντο του μώλου!
Έτσι η “Φανερωμένη’’ ίσως χάρη στην βοήθεια της “Παναγίας της Φανερωμένης” σώθηκε από βεβαία καταστροφή...
