19-06-98 Αναχώρηση από την Αμάστριδα με τελικό προορισμό την Κωνσταντινούπολη, στις 06:00 με σχετικά καλό καιρό αλλά συννεφιά. Πλήρωμα ο Κώστας Δαμιανίδης και φυσικά ο Άργος. Ο Hüseyin Coban, με την γυναίκα του παρέμειναν στην Ἀμάστριδα. Αφού προχωρήσαμε αρκετά χωρίς κανένα απρόοπτο, φθάνουμε στο λιμάνι του Zonguldak (αρχαία Σανδράκη) στις 11:15, μετά από 40 ν.μ..

 

Κατευθυνθήκαμε στο παλιό τμήμα του λιμανιού. Αφού πλαγιοδετήσαμε δεύτερη ντάνα σε ένα Τούρκικο Ρυμουλκό το οποίο ονομαζόταν MELTEM και σιγουρέψαμε το καΐκι, βγήκαμε έξω για περιήγηση στην πόλη. 

Κάναμε πρώτα μια βόλτα στο παλιό λιμάνι, που για εμάς παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον λόγω πληθώρας ξύλινων πλεούμενων και μετά περπατήσαμε προς την πόλη όπου και φάγαμε σε ένα Τούρκικο εστιατόριο, με παραδοσιακή τοπική κουζίνα.

 

 

 

Μετά την περιήγησή μας, επιστρέψαμε στο καΐκι. Την άλλη ημέρα το πρόγραμμά μας ήταν πρωινή αναχώρηση.

20-06-98 Στις 05:30 βρισκόμασταν ήδη έξω από το λιμάνι του Zonguldak. Ο ουρανός είχε τη συνήθη συννεφιά της περιοχής και ο άνεμος ήταν αδύναμος αλλά η θάλασσα είχε αρκετά μεγάλα κύματα. Παρά τις σχετικά όχι ευχάριστες συνθήκες, εμείς σταθερά στην πορεία μας. Μετά από μερικές ώρες τα κύματα άρχισαν να μειώνονται. Έτσι κάναμε αρκετή πρόοδο. Τελικά έχοντας διανύσει 78 ν.μ. από το πρωί, στις 15:40 καταπλέουμε στην Καρπεία (Kefken Liman στα Τούρκικα). Το χωριό - λιμάνι Kefken Liman βρίσκεται απέναντι από το νησί Kefken Adasi (Θυνία) στο οποίο είχαμε αγκυροβολήσει στο πηγαιμό μας προς την Ἀμάστριδα, στις 15 Ιουνίου.

Στο λιμάνι υπήρχε το αδιαχώρητο. Ήταν γεμάτο από μεγάλα και μικρά ψαράδικα. Όμως οι φιλόξενοι όπως πάντα Τούρκοι ψαράδες αμέσως κινητοποιήθηκαν και μας έδεσαν όγδοη ντάνα στα καΐκια τους! Και σαν να μην αρκούσε αυτή η φιλόξενη κίνηση εκ μέρους τους, μας κάλεσαν στο παραδιπλανό καΐκι για φαγητό. Μαγείρευαν ψαρόσουπα και τηγανητά ψάρια που μόλις είχαν πιάσει. Εμείς, με μεγάλη ευχαρίστηση αποδεχτήκαμε την πρόσκληση και έτσι απολαύσαμε μαζί τους μια ωραιότατη ψαρόσουπα καθώς και το αξέχαστο Καλκάνι, τυπικό ψάρι της Μαύρης Θάλασσας.

 

Μετά από αυτή την σύσφιξη της Ελληνοτουρκικής φιλίας, δύο-τρία από τα παιδιά των ψαράδων, με μεγάλη συστολή, μας ρώτησαν αν θα μπορούσαν να επισκεφθούν το εξωτικό γι αυτούς καΐκι μας. Εμείς ευχαρίστως τους κάναμε μια ξενάγηση στην “Φανερωμένη”.

Πολύ σύντομα όμως το καΐκι γέμισε από πιτσιρικαρία η οποία δεν ξεκολλούσε με τίποτα. Προσπαθήσαμε να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι είχαμε ξεσηκωθεί από νωρίς το πρωί και ταξιδεύαμε όλη μέρα οπότε τώρα θέλαμε να ξεκουραστούμε. Αυτά τίποτα, έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν και δεν έφευγαν. Κάποια στιγμή κατεβαίνω κάτω για να κάνω ένα ντους. Την ώρα που σαπουνιζόμουν δημιουργείται ξαφνικά μια σκοτεινιά. Κοιτάζω από το φινιστρίνι και με έκπληξη βλέπω ένα κεφαλάκι να έχει χωθεί ολόκληρο μέσα από το φινιστρίνι και να με κοιτάζει με περιέργεια. Πετάγομαι αμέσως έξω με τις σαπουνάδες και προσπαθώντας να συγκρατήσω τα νεύρα μου, τους δίνω να καταλάβουν ότι έχουν ξεπεράσει τα όρια. Πράγματι δείχνουν ότι το καταλαβαίνουν και οι πιο μεγάλοι παροτρύνουν και τους μικρούς ότι αρκετά πια, πρέπει να φύγουμε. Έτσι τελικά μπορέσαμε να ηρεμήσουμε.

21-06-98 Πολύ νωρίς το πρωί, τα καΐκια το ένα μετά το άλλο έλυναν και έφευγαν για να πάνε στο ψάρεμα. Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε, μια και είχαμε ξεσηκωθεί για τα καΐκια να φύγουμε και εμείς. Ώρα 04:15, είχαμε πλέον αποπλεύσει. Ωραίο σκηνικό, νύχτα, με φώτα πορείας, παρέα με τα Τούρκικα καΐκια ξανοιγόμαστε στο πέλαγος!

Ο καιρός καλλίτερος από χθες, έτσι λοιπόν προχωρήσαμε σχετικά πιο άνετα. Στις 08:20 βρισκόμασταν ήδη στο οικείο, από την προηγούμενη επίσκεψή μας, λιμάνι της Χηλής (Şile στα Τούρκικα), έχοντας καλύψει τα 32 ν.μ., από το Kefken Limani. Εδώ μας περίμενε καλωσόρισμα από φίλους ψαράδες της Χηλής τους οποίους είχαμε γνωρίσει όταν είχαμε παραμείνει εκεί πριν από μερικές ημέρες. Πολύ ωραίο συναίσθημα να σε υποδέχονται σε ξένο τόπο, φίλοι ντόπιοι.

 

Πέσαμε για ύπνο αφού το προηγούμενο βράδυ είχαμε κοιμηθεί πολύ λίγο. Το απόγευμα κάναμε μια βόλτα στο χωριό, ανταλλάξαμε χαιρετισμούς με τους φίλους ψαράδες και μετά γυρίσαμε στο καΐκι για προετοιμασίες, εν όψει του αυριανού πρωινού ταξειδιού.

22-06-98 Στις 06:15 αναχώρηση με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Καιρός καλός, ελαφρύ αεράκι με μικρό κυματισμό. Έτσι, χωρίς κανένα απρόοπτο, μετά λίγες ώρες φτάσαμε στην Ανατολική είσοδο του Βοσπόρου.

 

Μετά από μικρό χρονικό διάστημα είχαμε εισέλθει πλέον στα στενά του Βοσπόρου και ήμασταν στην τελική ευθεία για τον προορισμό μας, την Κωνσταντινούπολη.

 

Είχα αποφασίσει να μην ξαναπάω στην Ataköy Marina της Κωνσταντινούπολης, στην οποία είχα παραμείνει την προηγούμενη φορά, αλλά σε διαφορετικό μέρος ώστε να επισκεφθώ και κάποια άλλη περιοχή. Είχα ήδη κάνει μια ερεύνα για το θέμα αυτό και είχα καταλήξει στα Θεραπειά (Tarabya στα Τούρκικα). Η περιοχή συγκεντρώνει ορισμένα πλεονεκτήματα. Είναι ένας κολπίσκος - λιμανάκι, ο οποίος βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου και προσφέρει αρκετή ασφάλεια. Πρόκειται για παλιό οικισμό που αποτελούσε προάστιο της Πόλης και κατοικείτο παλιότερα από αρκετούς Ρωμιούς. Σήμερα παραμένουν λίγοι. Το προάστιο αυτό απέχει οδικώς από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης περίπου 20 χιλιόμετρα, απόσταση που εύκολα καλύπτω με το μικρό μηχανάκι που έχω στο καΐκι για χερσαίες μετακινήσεις.

Βέβαια στα Θεραπειά είναι πολύ δύσκολο να αράξεις γιατί ο κολπίσκος - λιμανάκι είναι γεμάτος από σκάφη με μόνιμα αγκυροβόλια. Όμως ο φίλος Hüseyin Coban είχε φροντίσει να πάμε σε ένα ρεμέτζο σκάφους το οποίο έλειπε και έτσι είχαμε εξασφαλίσει σίγουρη θέση αγκυροβολίας για την “Φανερωμένη”.

Αφού είχαμε κάπως προχωρήσει από την είσοδο των στενών, συναντιόμαστε με ένα μεγάλο δεξαμενόπλοιο. Με χαρά παρατηρούμε ότι είναι Ελληνικό. Το “ΜΑΡΙΝΑ Μ” Νηολογίου Πειραιώς. Βεβαίως ανταλλάσουμε σφυρίγματα χαιρετισμού!

Είναι μεγάλη χαρά και η υπερηφάνεια για τους Έλληνες ναυτικούς όταν βρίσκονται σε άλλη χώρα, ιδίως μάλιστα αν βρίσκονται μακριά από τον τόπο τους, να συναντούν άλλο σκάφος από την πατρίδα. Έχω ταξειδέψει σε πολλές χώρες με διάφορα σκάφη και δεδομένου του γεγονότος ότι η Ελληνική Ναυτιλία είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως, σε κάθε θάλασσα συναντάς Ελληνικά πλοία. Έχω νιώσει λοιπόν αυτά τα συναισθήματα πολλές φόρες.

 

Μετά από αυτή την ευχάριστη συνάντηση συνεχίσαμε προς τον προορισμό μας. Φθάνουμε στα Θεραπειά στις 10:05, αφού έχουμε διανύσει 30 ν.μ, από την Χηλή. Εκεί μας περίμεναν οι άνθρωποι του Hüseyin οι οποίοι έδεσαν την “Φανερωμένη” αρόδου σε ένα σίγουρο ρεμέτζο. Μας είπαν ότι είναι πλήρωμα σε ένα διπλανό σκάφος και θα είναι στη διάθεση μας για ότι χρειαστούμε.

Κοντά μας ήταν αραγμένο το ομοίωμα του σκάφους Golden Hinde του θρυλικού πειρατή Sir Francis Drake. Διακρίνεται αριστερά στο βάθος στην επόμενη φωτογραφία.

 

Με το που βγαίνουμε στο μώλο με το βαρκάκι του καϊκιού ώστε ο Άργος να κάνει μια εξερεύνηση της περιοχής, μας περίμεναν να μας καλωσορίσουν δυο τρεις Έλληνες της Πόλης, που κατοικούσαν στα Θεραπειά. Όταν είδαν την “Φανερωμένη” από την μεγάλη της σημαία αναγνώρισαν ότι είμαστε Έλληνες. Μιλήσαμε για λίγο μαζί τους και με μεγάλη ευχαρίστηση μας κατατόπισαν για την περιοχή τους. Επιπλέον μας δήλωσαν ότι με χαρά θα μας βοηθούσαν αν κάτι χρειαζόμασταν. Εν συνεχεία, μαζί με τον Κώστα φορτώνουμε το μηχανάκι στο φουσκωτό βαρκάκι και το βγάζουμε στο λιμάνι ώστε να μπορούμε να κινούμαστε οδικώς με ανεξαρτησία.

23-06-98 Σήμερα ο Κώστας έφυγε αεροπορικώς για την Αθήνα και έτσι έμεινα μόνος, παρέα με τον Άργο. Πήγα στην Πόλη με το μηχανάκι για τουρισμό και για να πάω στην αντιπροσωπεία της NIKON ώστε να δώσω για έλεγχο την φωτογραφική μου μηχανή, η οποία παρουσίαζε κάποιο πρόβλημα. Βρήκα σχετικά εύκολα την διεύθυνση, και ένας ευγενής κύριος που μου έδωσε την εντύπωση καταρτισμένου τεχνικού, την παρέλαβε, μου είπε ότι θα την κοιτάξει και να επιστρέψω την επομένη.

Είχα τότε μια πολύ καλής ποιότητας φωτογραφική μηχανή, NIKON FA, την οποία είχα αγοράσει στη Νέα Υόρκη. Πήρα πάρα πολλές φωτογραφίες και slights από το ταξείδι.

Όταν επέστρεψα στα Θεραπειά, έβγαλα έξω τον Άργο για έναν περίπατο. Την ώρα που βγαίναμε από το βαρκάκι στο μώλο, με πλησίασε κάποιος κύριος, Έλληνας της Πόλης, ο οποίος αφού μου συστήθηκε μου εξήγησε ότι ήταν ο ιδιοκτήτης της ψαροταβέρνας "Γκαράζ" (Garaj στα Τούρκικα) και με κάλεσε να πάω το βράδυ για φαγητό εκεί. Πράγματι το βράδυ πήγα και απόλαυσα ένα πολύ ωραίο δείπνο, μεταξύ άλλων και πολύ εύγευστο Καλκάνι. Καθ’ όλη δε την διάρκεια του φαγητού με συντρόφευσε και περάσαμε πολύ ευχαρίστα. Βεβαίως με κανένα τρόπο δεν δέχτηκε να πληρώσω λογαριασμό! Το "Γκαράζ" είναι μια από τις γνωστότερες ψαροταβέρνες της Πόλης, στην προκυμαία των Θεραπειών. Λυπάμαι που δεν θυμάμαι το όνομα αυτού του ευγενικού κυρίου.

24-06-98 Ξεκίνησα με το μηχανάκι να πάω πάλι στη Πόλη να δω τι έγινε με την φωτογραφική. Όταν έφθασα, ο τεχνίτης που είχα έρθει σε επαφή μαζί του την προηγούμενη, με πληροφόρησε ότι δυστυχώς έχει πάθει βλάβη το φωτόμετρο και η μηχανή δεν διορθώνεται. Η απογοήτευση δεν περιγράφεται. Ακόμα μεγαλύτερη όμως ήταν όταν επέστρεψα από το ταξείδι και έδωσα όλα τα φιλμ, που ήταν πολλά, για εμφάνιση και μου είπαν ότι δυστυχώς όλα τα φιλμ έχουν καεί και δεν υπάρχει ούτε μια φωτογραφία η οποία να έχει διασωθεί.

Για το λόγο αυτό, έχω περιοριστεί να δημοσιεύσω λίγες μόνο φωτογραφίες από το σκέλος Λέσβος – Κωνσταντινούπολη τις οποίες είχε τραβήξει ο αδερφός μου, Βασίλης Ε. Ρηγινός και μου τις παραχώρησε. Από το σκέλος Κωνσταντινούπολη - Μαύρη Θάλασσα - Κωνσταντινούπολη τις φωτογραφίες είχε τραβήξει ο Κώστας A. Δαμιανίδης, ο οποίος ευγενικά μου τις παραχώρησε. Έτσι λοιπόν, δεν υπάρχει ούτε μια φωτογραφία δική μου από αυτό το ταξείδι. Δυστυχώς μάλιστα, για τον ίδιο λόγο, από το υπόλοιπο του ταξειδιού απουσιάζουν τελείως φωτογραφίες.

Όταν επέστρεψα στα Θεραπειά συνάντησα πάλι τον ιδιοκτήτη του "Γκαράζ" ο οποίος μου προσέφερε ένα Τούρκικο καφεδάκι της παρηγοριάς. Μετά το καφεδάκι πήγα να προσκυνήσω στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής την οποία μου είχε αναφέρει ο ίδιος.

25-06-98 Το πρωινό αφιερώθηκε σε ανεφοδιασμό καυσίμων, νερού και πλύσιμο του σκάφους. Το απόγευμα αγορά τροφοεφοδίων. Επίσης πήρα και το μηχανάκι μέσα, ώστε την άλλη ημέρα να είμαι έτοιμος για αναχώρηση.

26-06-98 Σαλπάρω μαζί με τον Άργο από τα Θεραπεία στις 12:50 με προορισμό την Ν. Χάλκη. Εκτός από το γνωστό πρόβλημα στον Βόσπορο, ότι τα περισσότερα σκάφη δεν ακολουθούν κανενός είδους κανονισμούς Ναυσιπλοΐας, δεν παρουσιάστηκε κανένα πρόβλημα. Ο καιρός ωραίος και έτσι χωρίς δυσκολία, παρόλο που ήμουν μόνος, έφθασα στις 15:40 στο κόλπο του Πιτυούς (Çam Limani στα Τούρκικα) που βρίσκεται στην Χάλκη (Heybeliada στα Τούρκικα), μετά από 21 ν.μ. από τα Θεραπειά. Ο τόπος οικείος, λόγω της προηγούμενης επίσκεψής μας στον ίδιο κόλπο στις 06 Ιουνίου, τότε με τον αδελφό μου. Έτσι λοιπόν φουντάρω με αυτοπεποίθηση στο κέντρο του κόλπου. Κατόπιν, αφού κατεβάζω το φουσκωτό βαρκάκι και την εξωλέμβια, βγαίνω με τον Άργο μια βόλτα στην παραλία και μετά επιστρέφουμε στο καΐκι. Αποφασίζω να επισκεφθώ την Θεολογική Σχολή ώστε να παρακολουθήσω τον εσπερινό.

Στην προηγούμενη επίσκεψή μας στην Χάλκη, όταν επισκεφθήκαμε την Θεολογική Σχολή και αναφέραμε ότι έχουμε έρθει στο νησί με ένα καΐκι το οποίο το έχουμε αράξει στον κόλπο του Πιτυούς, μας ρώτησαν αν ανεβήκαμε από το μονοπάτι. Απαντήσαμε ότι πήγαμε με το βαρκάκι πρώτα στο κυρίως λιμάνι και από εκεί ήρθαμε με τα πόδια. Μας εξήγησαν λοιπόν τότε, ότι αν ξαναέρθουμε και θέλουμε να επισκεφθούμε πάλι την Σχολή, να πάρουμε το μονοπάτι από τον κόλπο του Πιτυούς το οποίο οδηγεί κατευθείαν στη Σχολή. Πρόσθεσαν ότι είναι εύκολο και μάλιστα έτσι κόβουμε δρόμο.

Την πληροφορία αυτή την είχα συγκρατήσει και τώρα θέλοντας να ξαναπάω εκεί, αποφάσισα να ακολουθήσω αυτή την διαδρομή. Έτσι λοιπόν ξαναβγαίνω με το βαρκάκι στην παραλία και ξεκινώ από το μονοπάτι. Μετά από περπάτημα τουλάχιστον μιας ώρας και μάλιστα ανηφορικό, αντιλαμβάνομαι ότι βαδίζω σε λάθος κατεύθυνση. Εν τω μεταξύ δεν είχα συναντήσει ψυχή στο δρόμο μου για να ρωτήσω. Τι να κάνω, συνεχίζω σκεπτόμενος ότι λάθος μονοπάτι πήρα, αλλά κάπου θα οδηγεί, ώστε να ρωτήσω κάποιον. Είχα αρχίσει να κουράζομαι και εκτός των άλλων άρχισε να σουρουπώνει. Τελικά, μετά από εξαντλητικό περπάτημα βγαίνω σε έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Μετά από λίγο συναντώ ένα ζευγάρι οι οποίοι με δυσκολία μου δίνουν να καταλάβω ότι έχω τελείως απομακρυνθεί από τον προορισμό μου και καλύτερα να πάω στο λιμάνι πρώτα και από εκεί στη Σχολή. Σκέφτομαι ότι πολλές αμαρτίες έχω κάνει και για αυτό παιδεύομαι. Ευτυχώς μετά από λίγο περνά ένα μόνιππο, με ανακούφιση το σταματώ και του εξηγώ που θέλω να πάω. Πράγματι σε λίγη ώρα με αφήνει έξω από την είσοδο της Σχολής. Η αυλόπορτα κλειστή. Κτυπώ το κουδούνι και από ένα μικρό παραθυράκι της πόρτας κάποιος από μέσα μου εξηγεί ότι η Σχολή θεωρείται και μοναστήρι και ως εκ τούτου μετά την δύση του ηλίου δεν επιτρέπεται κάποιος να εισέλθει. Τρομερή απογοήτευση, μετά από τόση προσπάθεια. Δεν μπορούσα να το δεχθώ. Ευτυχώς ο θυρωρός με τον οποίο συνομιλούσα, αν και κατάλαβα ότι ήταν Τούρκος, μιλούσε καλά Ελληνικά. Του εξηγώ λοιπόν όλη την ταλαιπωρία που έχω τραβήξει για να έρθω από το Çam Limani έως εδώ, προσθέτω και το επιχείρημα ότι το μόνιππο εν τω μεταξύ έφυγε και του δηλώνω ότι είμαι τόσο εξαντλημένος, που δεν έχω δυνάμεις να επιστρέψω με τα πόδια και θα κοιμηθώ εκεί μπροστά στην αυλόπορτα! Μου αποκρίνεται ότι ο κανονισμός είναι αυστηρός και δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά εν πάσει περιπτώσει θα πάει να ρωτήσει τον Ηγούμενο. Μετά από λίγο βρισκόμουν μέσα στην Σχολή. Με υποδέχονται δύο μοναχοί από τη Μονή Αγίου Διονυσίου του Αγίου Όρους με μεγάλη εγκαρδιότητα. Ήταν οι μοναχοί Χαρίτων και ο Νικόλαος, ο οποίος ήταν Αγιογράφος.

Όταν δε τους αναφέρω ότι πριν από χρόνια που επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Άγιο Όρος, είχα πάει μόνον στη Μονή τους και πόσο κατανυκτική ατμόσφαιρα ήταν τότε, χάρηκαν πολύ. Τους ζήτησα αν γίνεται, να πάω στον Ναό της Αγίας Τριάδος, ο οποίος είναι στην αυλή της Σχολής, για να προσκυνήσω και να ανάψω ένα κερί. Έτσι και έγινε. Εν συνεχεία με οδήγησαν στο γραφείο του Ηγούμενου, Μητροπολίτου Αγαθονικείας, Απόστολου. Με υποδέχθηκε με πολύ θέρμη και άκουσε με ενδιαφέρον την περιπέτειά μου για να ανέβω μέχρι την Σχολή. Αφού μιλήσαμε για λίγο, στη συνέχεια μου έκανε ο ίδιος μια ξενάγηση σε όλους τους χώρους της Σχολής. Καταλήξαμε, στην εντυπωσιακή βιβλιοθήκη της ονομαστής Σχολής που βρίσκεται στο ισόγειο του κτηρίου. Οι τίτλοι, μεταξύ των οποίων και σπάνια χειρόγραφα, ήταν καταχωρημένοι από τότε, σε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όλος ο χώρος της Σχολής είναι εκπληκτικός αλλά άδειος, εγκαταλειμμένος από ψυχές. Το γεγονός αυτό σου δημιουργεί μια θλίψη…
H Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης ως γνωστόν σήμερα δεν λειτουργεί.

Τὸ 1971 ἡ Σχολὴ ἔκλεισε, μὲ νόμο τῆς τουρκικῆς κυβερνήσεως ποὺ ἀπαγόρευσε τὴ λειτουργία ἰδιωτικῶν ἀνωτάτων ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων. Από την σελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Το θέμα αυτό έχει πάρει διεθνείς διαστάσεις και έκτοτε γίνονται προσπάθειες διά της διπλωματικής οδού, προκειμένου η Τουρκία να πεισθεί, ώστε να επιτρέψει την επαναλειτουργία της.

Μετά την ολοκλήρωση της ξενάγησης, ο Ηγούμενος, Μητροπολίτης Απόστολος με καλεί για το δείπνο. Η τραπεζαρία επιβλητική, λιτή και σοβαρή. Καθόμαστε σε μια τράπεζα για είκοσι ανθρώπους, εμείς οι τέσσερις στην άκρη, ο Ηγούμενος, οι Μονάχοι, Χαρίτων και Νικόλαος και εγώ. Το φαγητό νηστίσιμο. Μελιτζάνες, κολοκύθια βρασμένα και ωραίο ψωμί με κρασί. Έμενα δεν μου αρέσουν καθόλου οι μελιτζάνες και τα κολοκύθια και παρόλη την πείνα που είχα δεν ξεκινούσα να φάω παρά έτρωγα μόνον ψωμί. Ο Ηγούμενος, χωρίς να μου πει τίποτα, καλεί τον Τούρκο σερβιτόρο, και κάτι του λέει στην γλώσσα του. Δεν κατάλαβα, αλλά εντός ολίγου εμφανίζονται δυο αυγά μάτια, από τα ωραιότερα που έχω γευθεί! Ο Μητροπολίτης, μια προσωπικότητα προικισμένη, ξεχωριστή, έξυπνος, πολύ μορφωμένος, με μια γλυκύτητα, μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Σκέφτηκα ότι ο Πατριάρχης σοφά επέλεξε μια τέτοια προσωπικότητα, και του ανέθεσε αυτό το κρίσιμο λειτούργημα. Το δείπνο κράτησε σχεδόν δύο ώρες και η συζήτηση ήταν αρχικά για το ταξείδι της “Φανερωμένης” και εν συνεχεία φιλοσοφικό-θρησκευτικού περιεχομένου. Διακριτικά μου έδειξαν με τον τρόπο τους, χωρίς να το πουν ευθέως, μια πικρία για την εγκατάλειψη της Χάλκης… Στο τέλος του δείπνου αισθάνθηκα πολύ τυχερός και ευτυχής που ο Ηγούμενος, Μητροπολίτης Αγαθονικείας, Απόστολος με τίμησε με την φιλοξενία και την συντρόφια του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την πολύ ξεχωριστή βραδιά!

27-06-98 Στις 05:35 σαλπάρω από την Χάλκη με προορισμό την Κυζικηνή Χερσόνησο, στην Ασιατική Ακτή. Καιρός ευτυχώς καλός, εν όψει αρκετής απόστασης που έχω να καλύψω και μάλιστα μόνος μου, εκτός του Άργου. Έκανα αρκετή πρόοδο και το ταξείδι ήταν ευχάριστο. Τελικά στις 14:45 φθάνω στο Χαράκι της Κυζικηνής Χερσονήσου (İlhanköy στα Τούρκικα), έχοντας διανύσει μια απόσταση 69 ν.μ. από την Χάλκη.

Στις αρχές του 20ου αιώνα και κατά την περίοδο πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή ο πληθυσμός του οικισμού εκτιμάται γύρω στους 1.100 με 1.300 κατοίκους. Οι κάτοικοί του ήταν αποκλειστικά Ελληνορθόδοξοι και μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού (ΕΜΕ).

Επίσης η ονομασία του καϊκιού “Φανερωμένη” σχετίζεται με την περιοχή της Κυζικηνής Χερσονήσου :

ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Τό ὄνομά Της, Φανερωμένη, μᾶς φέρνει σέ ἀλησμόνητους τόπους καί μᾶς γυρνᾶ πολύ πίσω στό χρόνο. Στήν ἁγιασμένη γῆ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στούς πρόποδες τοῦ Ὄρους Δινδύμου, λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν Κύζικο, κατά τόν 12ο αἰώνα μ. Χ.

Ἐκεῖ, ὅπως ἡ παράδοση μᾶς πληροφορεῖ, ἀνακαλύφθηκε, κατά θαυμαστό τρόπο, ἀνάμεσα στούς θάμνους, στόν τόπο τοῦ ναοῦ τῆς ἀρχαίας θεάς Κυβέλης, Ἱερά καί Σεβασμία Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τήν ὁποία οἱ κάτοικοι τῆς Κυζίκου ὀνόμασαν Φανερωμένη.

Στό τόπο τῆς εὑρέσεως τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος, μάλιστα, ἀνήγειραν ὁμώνυμη Ἱερά Μονή τῆς «Παναγίας τῆς Φανερωμένης», ὅπου καί φυλασσόταν ἡ Ἱερά Εἰκόνα μέχρι τό ἔτος 1922, ὁπότε οἱ κάτοικοι τῆς Κυζίκου ἀναγκάσθηκαν νά ἐγκαταλείψουν τίς πατρογονικές ἑστίες τους καί νά ἀναζητήσουν νέα πατρίδα.

Φεύγοντας ἀπό τόν τόπο τους, πρώτον ἀπ’ ὅλους τούς πολύτιμους θησαυρούς τους πήραν τήν Ἱερά Εἰκόνα τῆς Φανερωμένης.
Πορευόμενοι οἱ Ἀρτακινοί πρός τήν Ἑλλάδα, διῆλθαν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ, ἀφοῦ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔλαβε γνώση τῆς παρουσίας τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος στήν Πόλη, τήν παρέλαβαν Κληρικοί του μέ τίς πρέπουσες τιμές καί τήν ἐναπέθεσαν στόν Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου καί παραμένει μέχρι σήμερα. ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ

Όταν κάηκε από πυρκαγιά, η εικόνα μεταφέρθηκε και έκτοτε φυλάσσεται στο αριστερό κλίτος του Αγίου Γεωργίου, στο Πατριαρχείο.

28-06-98 Αναχωρώ από το Χαράκι στις 13:50, με ωραία μπουνάτσα. Απέναντι από το Χαράκι, σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η νήσος Αλώνη (Paşalimanı Adası στα Τούρκικα), στην Θάλασσα του Μαρμαρά. Ανήκει στη νησιωτική συστάδα των Νησιών του Μαρμαρά. Μετά από μια σύντομη και ευχάριστη διαδρομή 6 ν.μ. φθάνω στο νησί, στις 14:35. Φουντάρω αρόδου στον Β.Δ. όρμο του, όπου βρίσκεται και ο οικισμός Paşalimanı. Όταν βγήκα έξω με το βαρκάκι, μου έκανε εντύπωση η φιλοξενία των κατοίκων, οι οποίοι είχαν δει βεβαίως την “Φανερωμένη”, αφού ήταν αραγμένη αρόδου μπροστά τους, με την μεγάλη Ελληνική σημαία και ήθελαν οπωσδήποτε να με κεράσουν. Εντύπωση επίσης μου έκανε η γνωριμία με ένα 15χρονο που μιλώντας αγγλικά είπε το εξής: «Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα, γιατί είστε ο πρώτος Έλληνας που συναντάω και ως τώρα νόμιζα πως οι Έλληνες είναι κακοί άνθρωποι!».

29-06-98 Αποπλέω από το Πασαλιμάνι της Αλώνης στις 05:25 με προορισμό την πόλη - λιμάνι Καλλίπολη, στην Ευρωπαϊκή Ακτή, όχι στο σημείο όπου έγινε η ιστορική μάχη το οποίο είχαμε επισκεφθεί με τον αδελφό μου στις 03 Ιουνίου. Αρκετά καλός καιρός μέχρι περίπου τα μισά της διαδρομής. Μετά δυνάμωσε ο αέρας χωρίς όμως να μου δημιουργήσει πρόβλημα εκτός από πίτυλο (σπρέι). Έχοντας διανύσει 44 ν.μ., φθάνω στο λιμάνι της Καλλίπολης (Gelibolu στα Τούρκικα), στις 11:00. Στο λιμάνι δυσκολεύτηκα κάπως να μανουβράρω την “Φανερωμένη” γιατί φυσούσε αρκετά, το λιμάνι είναι σχετικά μικρό, από την πλευρά της στεριάς δεν μπορείς να προσεγγίσεις την προβλήτα επειδή το βάθος είναι πολύ ρηχό και τέλος ήμουν μόνος χωρίς καμιά βοήθεια. Η “Φανερωμένη” δε, είναι σκάφος πολύ δύσκολο στους ελιγμούς.

30-06-98 Αναχώρηση στις 06:30 για Τσανάκκαλε, πίσω πάλι στην Ασιατική Ακτή. Ο καιρός καλύτερος από χθες. Η διαδρομή γνωστή πλέον από εδώ και πέρα γιατί είχα ξαναπεράσει όταν ανέβαινα τα στενά των Δαρδανελίων προς την Κωνσταντινούπολη. Αφού παραπλέω την Λάμψακο και στη συνεχεία το στενό Σηστού και Αβύδου τα στενά στρίβουν αριστερά και μπαίνεις στη τελική ευθεία για το Τσανάκ Kαλέ. Καταπλέω στην Μαρίνα του Τσανάκ Καλέ (Çanakkale στα Τούρκικα), στις 09:00 έχοντας καλύψει απόσταση 18 ν.μ.. Στην Μαρίνα οικεία ατμόσφαιρα, ο Αλή στο πόστο του, με υποδέχεται σαν παλιόφιλο. Στο μώλο με περίμενε επίσης ο φίλος Σουηδός με την σύζυγο του, ο όποιος ήταν με το σκάφος τους λίγες θέσεις πιο κάτω. Τους είχα γνωρίσει πριν από λίγα χρόνια, με το ιστιοπλοϊκό τους, ένα ωραίο Hallberg Rassy 35, στην Μύρινα της Λήμνου. Ήταν εδώ και όταν ανέβαινα προς την Κωνσταντινούπολη και είχαμε συναντηθεί. Ήταν καθηλωμένοι εδώ από τότε γιατί περίμεναν κάποιο απαραίτητο ανταλλακτικό για την μηχανή τους το οποίο είχε καθυστερήσει να έρθει.

01-07-98 Η ημέρα ξεκίνησε με πλήρωση των δεξαμενών νερού του καϊκιού και γενική φασίνα, εν όψει μάλιστα αφίξεως καλεσμένων. Μόλις είχα τελειώσει με την γενική καθαριότητα, λέω ώρα να ξεκουραστώ λιγάκι. Δεν περνάνε λίγα λεπτά και καταφθάνουν οι φίλοι μου από την Αθήνα μέσω Κωνσταντινούπολης, Παναγιώτης Κανελλάκης, Γιώργος Βερνίκος και Μαρία Νταλιάνη, με τους οποίους θα συνταξειδεύαμε με την “Φανερωμένη”. Μαζί τους ήταν και μια φίλη του Παναγιώτη, Τουρκάλα, η οποία όμως δεν θα ταξείδευε μαζί μας. Η Μαρία η οποία είναι δημοσιογράφος, έγραψε αργότερα ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 1 Νοεμβρίου 1998, με τίτλο «Από το Αιγαίο στη Μαύρη Θάλασσα», στο οποίο περιγράφει το ταξείδι της “Φανερωμένης” στην Μαύρη Θάλασσα. 

02-07-98 Η ημέρα πέρασε με τουρισμό. Ο Παναγιώτης και ο Γιώργος την προηγούμενη ημέρα ήρθαν αεροπορικώς στην Πόλη, από εκεί νοίκιασαν αυτοκίνητο και με αυτό ήρθαν μέχρι το Τσανάκ Καλέ. Έτσι λοιπόν υπήρχε αυτοκίνητο για χερσαίες περιηγήσεις. Μάλιστα η Μαρία, προσφάτως μου διηγήθηκε ένα συμβάν από την διαδρομή τους, Κωνσταντινούπολη – Τσανάκ Καλέ :
«Ο Παναγιώτης οδηγούσε με το εκπληκτικό του στυλ από Κωνσταντινούπολη έως Τσανάκαλε με συνεπιβάτες τον Γιώργο, κι εμένα που φτάσαμε αεροπορικώς στην Πόλη και μια φίλη του τουρκάλα που δεν θυμάμαι το όνομά της δυστυχώς...Σε μια πολύ μεγάλη ευθεία με απαλούς λοφίσκους, τοπίο Τοσκάνης, γεμάτο ηλιοτρόπια, σε στενό δρόμο χωρίς βοηθητική λωρίδα το γκάζωσε. Και ξαφνικά μόλις φτάσαμε στην κορυφή του απαλού λόφου, βλέπουμε στην μέση του πουθενά περιπολικό με τροχονόμους που μας σταμάτησαν για όριο ταχύτητας! Η τουρκάλα φίλη προσπαθεί κάτι να πει, κι ο Παναγιώτης το ίδιο, μέχρι που πετάγομαι (με προσποιητή αφέλεια πρέπει να σου πω!) και όσο πιο ευγενικά μπορώ ζητάω από το όργανο να βγούμε μαζί φωτογραφία γιατί δεν έχω ξαναδεί τούρκο αστυνομικό κλπ κλπ! ΚΙ ΕΠΙΑΣΕ. γλιτώσαμε την κλήση και ανταλλάξαμε στοιχεία για να στείλουμε την φωτό...»

 

 

 

Το απόγευμα έγιναν τα αναγκαία ψώνια τροφοεφοδίων.

03-07-98 Απόπλους στις 07:35, με προορισμό την Ν. Ίμβρο. Καιρός καλός μέχρι την έξοδο από τα στενά των Δαρδανελίων. Κανένα απρόοπτο στην έξοδο - είσοδο, παρόμοιο με αυτό που είχαμε όταν ερχόμασταν στις 03 Ιουνίου με τον αδελφό μου Βασίλη…

 

Όταν βγήκαμε από τα στενά στο Αιγαίο, παρουσιάστηκε ένας καιρουδάκος. Όχι τίποτα σπουδαίο αλλά έκανε την φρεσκοπλυμένη “Φανερωμένη” γεμάτη αλάτια. Τελικά φθάνουμε στο λιμάνι του Άγιου Κήρυκου (Kuzu Limani στα Τούρκικα) της Ίμβρου (Gökçeada στα Τούρκικα) στις 11:20, έχοντας διανύσει 30 ν.μ. από το Τσανάκκαλε.

Το λιμάνι άδειο, μόνο ένα άλλο σκάφος, θαλαμηγό, με Τούρκικη σημαία.

Αμέσως έρχεται ο Λιμενάρχης, ευγενής, φιλικός αλλά και τυπικός. Εξετάζει με σχολαστικότητα τα έγγραφα του σκάφους και διαπιστώνει μια σοβαρή παρατυπία. Δεν έχουμε είσοδο για την χώρα. Πράγματι δεν έχουμε είσοδο, γιατί στο Τσανάκκαλε είχαμε κάνει έξοδο, εχθές, λόγω του ότι το λιμάνι αυτό είναι το τελευταίο λιμάνι εισόδου - εξόδου από την χώρα, ενώ η Ίμβρος δεν έχει αυτή την ιδιότητα. Βέβαια δηλώσαμε στις αρχές ότι προτιθέμεθα να επισκεφθούμε την Ίμβρο, εντοπίζοντας το γεγονός ότι στην αυριανή επίσκεψή μας στο νησί θα είμαστε θεωρητικά εκτός χώρας. Μας απάντησαν τότε ότι να μην ανησυχούμε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τώρα όμως υπήρχε πρόβλημα... Ο Λιμενάρχης υποστήριζε ότι πρέπει να πάμε πίσω στο Τσανάκκαλε για να κάνουμε ξανά είσοδο ώστε νομότυπα πλέον να μπορέσουμε να επισκεφθούμε το νησί του! Του εξηγούμε τότε ότι αν πάμε πίσω για να κάνουμε είσοδο θα πρέπει μετά να επιστρέψουμε για να κάνουμε έξοδο! Και όλα αυτά για επίσκεψη μόνον μιας ημέρας δεδομένου ότι την επόμενη ημέρα προτιθέμεθα να φύγουμε από την χώρα πηγαίνοντας στην Λήμνο. Τέλος του δηλώνουμε κατηγορηματικά πως αν επιμένει, λύνουμε τώρα αμέσως και πάμε στην Λήμνο! Νομίζω ότι το τελευταίο επιχείρημα τον λύγισε…

Βέβαια, μόλις ήρθε στο καΐκι για τον σχετικό έλεγχο, έλαβε αμέσως το δωράκι του για το καλωσόρισμα. Ίσως η κίνηση αυτή να έπαιξε κάποιο ρόλο. Αφού ξεπεράστηκε το πρόβλημα, μας ζήτησε αν θα μπορούσε να ξανάρθει το απόγευμα με την οικογένειά του, ώστε να δουν και εκείνοι το αξιοπερίεργο ελληνικό σκαρί. Είχαν έρθει στην Ίμβρο για καλοκαιρινές διακοπές από την Άγκυρα. Πράγματι το απόγευμα ήρθε ξανά με την οικογένεια του. Μόλις τελειώσαμε με τον Λιμενάρχη, ήρθε κάποιος κύριος έξω από το καΐκι και ήθελε να μας μιλήσει. Βγαίνω έξω και μου λέει, στα ελληνικά, καλωσορίσατε στο νησί μας, σας περίμενα. Με μεγάλη έκπληξη τον ρωτάω πως ήξερε για την άφιξη μας και ήρθε να μας υποδεχθεί. Μου αποκρίνεται πως είναι ο Μητροπολίτης Μύρων, Χρυσόστομος και του είχε μιλήσει για την επικείμενη άφιξή μας ο Ηγούμενος της Χάλκης, Μητροπολίτης Αγαθονικείας, Απόστολος.

Πράγματι κατά την επίσκεψή μου στη Χάλκη, ο Ηγούμενος κατά την διάρκεια του δείπνου που μου παρέθεσε, μου ανέφερε τον Μητροπολίτη Μύρων Χρυσόστομο, ο οποίος είναι Ίμβριος, και αυτή την εποχή βρίσκεται στο νησί. Οτιδήποτε δε θελήσω, να πάω να τον βρω εκ μέρους του. Βεβαίως δεν είχα ξεχάσει την αναφορά του, αλλά ο κύριος με τον οποίο τώρα συνομιλούσα δεν φορούσε ράσα, οπότε το μυαλό μου δεν πήγε στον Μητροπολίτη Χρυσόστομο. Τον κάλεσα να ανέβει στην “Φανερωμένη” και με ευχαρίστηση δέχθηκε. Τον γνώρισε και η υπόλοιπη συντροφιά και είχαμε μια πολύ ευχάριστη συζήτηση. Ήταν πολύ εγκάρδιος και φιλικός. Μας κατατόπισε για όλα τα θέματα του νησιού και έτσι αποκτήσαμε μια καλή εικόνα για την Ίμβρο. Κάποια στιγμή ο Παναγιώτης τον ρώτησε, πως ενώ είστε Μητροπολίτης, δεν φοράτε ράσα αλλά πολιτικά; Μας αποκρίθηκε πως στη Τουρκία οι Ορθόδοξοι, Ιερείς και οι Μητροπολίτες αλλά και γενικώς οι ιερωμένοι δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν με ράσα, παρά να τα φορούν μόνον όταν Λειτουργούν σε Ναό. Μόνον ο Πατριάρχης έχει το προνόμιο, να κυκλοφορεί φορώντας ράσο. Τέλος πριν φύγει μας κάλεσε να πάμε το βραδάκι στο χωριό του, τα Αγρίδια όπου θα γινόταν κάποια εκδήλωση στο πολιτιστικό κέντρο του χωρίου. Στη συνέχεια πήραμε ένα ταξί, με Έλληνα οδηγό, ο οποίος μας γύρισε στην κυριολεξία σε όλο το νησί και μας έκανε μια εξαιρετική ξενάγηση.

 

Μεταξύ άλλων, επισκεφθήκαμε και το χωριό Άγιοι Θεόδωροι (Ζeytinli στα Τούρκικα). Είναι ίσως το πολυπληθέστερο Ελληνικό χωριό με περίπου 70 κατοίκους. Είναι το χωριό του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Καθίσαμε σε ένα παλιό καφενείο του χωρίου να ξεκουραστούμε και να πιούμε ένα παραδοσιακό Τούρκικο καφεδάκι. Όταν ρωτήσαμε που είναι το σπίτι του Πατριάρχη, μας έδειξαν ακριβώς απέναντι και μας είπαν νάτο! Ήταν ένα παλιό ωραίο διώροφο παραδοσιακό σπίτι το οποίο εκείνη την εποχή ανακαινιζόταν.

Μετά από αυτή την επίσκεψη πήγαμε στα Αγρίδια, το δεύτερο ίσως σε μέγεθος χωριό της Ίμβρου με ελληνικό πληθυσμό, όπου μας είχε καλέσει ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος. Μας προϋπάντησε ο Μητροπολίτης και στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το πολιτιστικό κέντρο όπου γινόταν κάποια εκδήλωση. Εκεί βρίσκονταν πολλά παιδία όλων των ηλικιών. Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης μας έκανε μια ξενάγηση του χωρίου του και τελικά καταλήξαμε καλεσμένοι του, στην ταβέρνα του μπάρμπα-Γιώργη. Πολύ ωραίο φαγητό και από τα μεγάφωνα να ακούγεται σε όλο το χωριό μόνον ελληνική μουσική. Δημοτική, Ρεμπέτικη, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις κ.λ.π. Χορός, τραγούδι, και τρομερό κέφι. Καθίσαμε πολλές ώρες τραγουδώντας και διασκεδάζοντας μαζί τους, με γνησιότητα που στην Ελλάδα δεν συναντάς συχνά! Ήταν μια βραδιά που την έχω έντονα στη μνήμη μου ακόμα, μετά από τόσα χρόνια.

04-07-98 Παρόλο το χθεσινό ξενύχτι, 05:40 λύνουμε από τον Άγιο Κήρυκο της Ίμβρου, με προορισμό την Λήμνο. Καιρός καλός, και το ταξείδι ευχάριστο. Στις 10:20 μετά από 37 ν.μ., φτάνουμε στον ύφαλο Κέρο. Ο ύφαλος αυτός βρίσκεται 5-6 ν.μ. Ανατολικά της Λήμνου και ονομάζεται και Χάρος. Φουντάρουμε εκεί για μια βουτιά με το ψαροντούφεκο. Δεν ψαρέψαμε αρκετή ώρα, γιατί άρχισε σιγά – σιγά να σηκώνεται ένα αεράκι. Παρόλα αυτά κάτι πήραμε…

Σαλπάραμε στις 11:50 από τον ύφαλο. Στην διαδρομή ο αέρας δυνάμωσε κάπως, χωρίς όμως να μας δημιουργήσει πρόβλημα. Τελικά μπαίνουμε στον κόλπο Κοντιά, της Λήμνου και αφού συνεχίσαμε περί τα 2 ν.μ., στο μυχό του βρίσκεται το ασφαλές αγκυροβόλιο Διαπόρι, όπου και φουντάρουμε αρόδου, στις 15:50, έχοντας διάνυσει από τον Κέρο 30 ν.μ..

05-07-98 Αναχώρηση από το Διαπόρι, στις 07:45 για Μύρινα. Παρόλο που ήταν νωρίς το πρωί είχε αρχίσει να φυσάει αξιόλογος άνεμος. Βέβαια η απόσταση που είχαμε να διανύσουμε ήταν κοντινή και δεν ταλαιπωρηθήκαμε. Άφιξη στο λιμάνι Μύρινα (Ν. Λήμνος) στις 09:10 μετά από 10 ν.μ., από το Διαπόρι.

06-07-98 Σήμερα οι φίλοι μου Παναγιώτης Κανελλάκης, Γιώργος Βερνίκος και Μαρία Νταλιάνη έφυγαν για την Αθήνα. Έτσι έμεινα μόνος ξανά, με την συντροφιά του Άργου.
Μετά την αναχώρησή τους, ανεφοδιασμός της “Φανερωμένης” με πετρέλαιο και νερό. Στη συνέχεια γενική φασίνα του σκάφους. Τέλος συμπλήρωμα σε τρόφιμα και άλλα εφόδια ώστε το καΐκι να είναι σε ετοιμότητα απόπλου.

07-07-98 Την άλλη ημέρα ο άνεμος είχε δυναμώσει πολύ και απέτρεπε οποιαδήποτε σκέψη αναχώρησης. Το μηχανάκι λοιπόν έξω και χερσαίες εξερευνήσεις του νησιού.

08-07-98 έως 10-07-98 Τις επόμενες ημέρες πολύ δυνατός άνεμος με απαγορευτικά κ.λ.π. - καμία στενοχώρια, ευκαιρία για χαλάρωση και βόλτες με το μηχανάκι. Επίσης στην Μύρινα υπάρχει κάθε καλοκαίρι μια μεγάλη παρέα φίλων μου, που η καταγωγή τους είναι από την Λήμνο και οι οποίοι με είχαν στα όπα όπα και ήθελαν να τους αφηγηθώ ιστορίες του ταξιδιού στην Μαύρη Θάλασσα.

Μετά την Λήμνο άρχισε το ταξείδι της επιστροφής το οποίο κράτησε αρκετό χρονικό διάστημα. Επισκέφθηκα πολλά Ελληνικά νησιά και πέρασα ένα αξέχαστο καλοκαίρι!

Πιστεύω ότι θα είναι ίσως κουραστικό για τον αναγνώστη να διαβάσει το υπόλοιπο του ταξιδιού μέχρι την επιστροφή μου στην 4η Μαρίνα Γλυφάδας, το λιμάνι μόνιμου ελλιμενισμού της “Φανερωμένης”, με τον ίδιο τρόπο που περιέγραψα στα προηγούμενα κεφάλαια. Έτσι λοιπόν, εν συνεχεία, απλώς θα αρκεστώ να αναφέρω τηλεγραφικά τα μέρη που επισκέφτηκα.

Το σύνολο των μιλίων που διανύσαμε με την “Φανερωμένη” από την Αμάστριδα μέχρι την Μύρινα της Λήμνου είναι 450 ν.μ.. Ώρες λειτουργίας μηχανής: 69. Το ταξείδι διήρκησε 22 ημέρες.

Για να δείτε πιο λεπτομερώς τους χάρτες της επιστροφής, πατήστε: Μέρος Α.

11-07-98 Αναχώρηση από την Μύρινα στις 07:00, άφιξη στο λιμάνι του Αγίου Ευστρατίου (Ν. Άγιος Ευστράτιος) στις 10:55, διανυθείσα απόσταση 21 ν.μ..

12-07-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Αγίου Ευστρατίου στις 05:00, άφιξη στο Βότση (Ν. Αλόννησος) στις 12:55, διανυθείσα απόσταση 58 ν.μ..

18-07-98 Αναχώρηση από το Βότση στις 10:10, άφιξη στο λιμάνι της Σκιάθου (Ν. Σκιάθος) στις 13:15, διανυθείσα απόσταση 15 ν.μ..

19-07-98 Αναχώρηση από το λιμάνι της Σκιάθου στις 08:30, άφιξη στον Αγνώντα (Ν. Σκόπελος) στις 10:05, διανυθείσα απόσταση 12 ν.μ..

22-07-98 Αναχώρηση από τον Αγνώντα στις 15:25, άφιξη στο Βότση (Ν. Αλόννησος) στις 16:55, διανυθείσα απόσταση 9 ν.μ..

25-07-98 Αναχώρηση από το Βότση στις 19:05, άφιξη στη Στενή Βάλλα (Ν. Αλόννησος) στις 19:40, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

28-07-98 Αναχώρηση από την Στενή Βάλλα στις 08:15, άφιξη στον Άγιο Φωκά (Ν. Σκύρος) στις 12:50, διανυθείσα απόσταση 31 ν.μ..

29-07-98 Αναχώρηση από τον Άγιο. Φωκά στις 07:20, άφιξη στο Ποτάμι, Παραλία Πλατανιστού (Ν. Εύβοια) στις 13:50, διανυθείσα απόσταση 48 ν.μ..

29-07-98 Αναχώρηση από το Ποτάμι στις 15:50, άφιξη στο Βουρκάρι (Ν. Κέα) στις 19:05, διανυθείσα απόσταση 24 ν.μ..

01-08-98 Αναχώρηση από το Βουρκάρι στις 12:30, άφιξη στον Άγιο Αιμιλιανό (Ν. Κέα) στις 13:35, διανυθείσα απόσταση 8 ν.μ..

05-08-98 Αναχώρηση από τον Άγιο Αιμιλιανό στις 07:25, άφιξη στο λιμάνι του Πόρου (Ν. Πόρος) στις 12:55, διανυθείσα απόσταση 40 ν.μ..

08-08-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Πόρου στις 13:15, άφιξη στον Όρμο Σκίντου (Ν. Δοκός) στις 15:30, διανυθείσα απόσταση 15 ν.μ..

10-08-98 Αναχώρηση από τον Όρμο Σκίντου στις 13:45, άφιξη στον Όρμο Κάπαρη (Ερμιόνη) στις 14:45, διανυθείσα απόσταση 7 ν.μ..

11-08-98 Αναχώρηση από τον Όρμο Κάπαρη στις 08:10, άφιξη στο λιμάνι του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 10:30, διανυθείσα απόσταση 14 ν.μ..

12-08-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Πόρτο Χελίου στις 12:15, άφιξη στο Παλιό Λιμάνι (Ν. Σπέτσες) στις 12:45, διανυθείσα απόσταση 5 ν.μ..

14-08-98 Αναχώρηση από το Παλιό Λιμάνι στις 13:45, άφιξη στην Κωστούλα (Αργολικός Κόλπος) στις 14:10, διανυθείσα απόσταση 2 ν.μ..

14-08-98 Αναχώρηση από την Κωστούλα στις 18:15, άφιξη στο λιμάνι του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 18:40 διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

16-08-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Πόρτο Χελίου στις 13:10, άφιξη στη Ζωγιεριά (Ν. Σπέτσες) στις 13:40, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

16-08-98 Αναχώρηση από την Ζωγεριά στις 17:50, άφιξη στο Πόρτο Χέλι (Αργολικός Κόλπος) στις 18:20, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

17-08-98 Αναχώρηση από το Πόρτο Χέλι στις 15:15, άφιξη στη Ζωγεριά (Ν. Σπέτσες) στις 15:45, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

17-08-98 Αναχώρηση από Ζωγεριά στις 19:40, άφιξη στο λιμάνι του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 20:05, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

19-08-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Πόρτο Χελίου στις 09:15, άφιξη στο λιμανάκι των Πουλίθρων (Αργολικός Κόλπος) στις 11:50, διανυθείσα απόσταση 20 ν.μ..

21-08-98 Αναχώρηση από τα Πούλιθρα στις 07:30, άφιξη στο Πόρτο Χέλι (Αργολικός Κόλπος) στις 09:45, διανυθείσα απόσταση 17 ν.μ..

22-08-98 Αναχώρηση από Πόρτο Χέλι στις 12:55, άφιξη στη Ζωγεριά (Ν. Σπέτσες) στις 13:15, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

23-08-98 Αναχώρηση από την Ζωγεριά στις 11:05, άφιξη σε Όρμο του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 11:35, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

26-08-98 Αναχώρηση από τον Όρμο του Πόρτο Χελίου στις 09:45, άφιξη στο λιμάνι του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 10:00, διανυθείσα απόσταση 1 ν.μ..

27-08-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Πόρτο Χελίου στις 10:00, άφιξη στον Όρμο του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 10:15, διανυθείσα απόσταση 1 ν.μ..

27-08-98 Αναχώρηση από τον Όρμο του Πόρτο Χελίου στις 13:45, άφιξη στα Κορακόνησα (Αργολικός Κόλπος) στις 14:30, διανυθείσα απόσταση 6 ν.μ..

27-08-98 Αναχώρηση από τα Κορακόνησα, στις 18:00, άφιξη στον Όρμο του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 18:55, διανυθείσα απόσταση 7 ν.μ..

30-08-98 Αναχώρηση από τον Όρμο του Πόρτο Χελίου στις 13:35, άφιξη στη Λεπίτσα (Κοιλάδα Αργολίδος) στις 15:00, διανυθείσα απόσταση 10 ν.μ..

30-08-98 Αναχώρηση από την Λεπίτσα στις 17:30, άφιξη στον Όρμο του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 19:00, διανυθείσα απόσταση 11 ν.μ..

31-08-98 Αναχώρηση από τον Όρμο του Πόρτο Χελίου στις 15:45, άφιξη στη Κορακιά (Αργολικός Κόλπος) στις 16:40, διανυθείσα απόσταση 7 ν.μ..

31-08-98 Αναχώρηση από την Κορακιά στις 19:40, άφιξη στον Όρμο του Πόρτο Χελίου (Αργολικός Κόλπος) στις 20:40, διανυθείσα απόσταση 7 ν.μ..

01-09-98 Αναχώρηση από τον Όρμο του Πόρτο Χελίου στις 14:40, άφιξη στο λιμάνι του Πόρου (Ν. Πόρος) στις 19:00, διανυθείσα απόσταση 31 ν.μ..

02-09-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Πόρου στις 12:40, άφιξη στο Ρωσικό Ναύσταθμο (Ν. Πόρος) στις 12:50, διανυθείσα απόσταση 2 ν.μ..

05-09-98 Αναχώρηση από το Ρωσικό Ναύσταθμο στις 12:30, άφιξη στον Όρμο Αλυκή (Γαλατάς) στις 13:15, διανυθείσα απόσταση 5 ν.μ..

05-09-98 Αναχώρηση από τον Όρμο Αλυκή στις 16:25, άφιξη στο Ρωσικό Ναύσταθμο (Ν. Πόρος) στις 17:00, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

07-09-98 Αναχώρηση από το Ρωσικό Ναύσταθμο στις 12:20, άφιξη στο λιμάνι του Πόρου (Ν. Πόρος) στις 12:35, διανυθείσα απόσταση 2 ν.μ..

07-09-98 Αναχώρηση από το λιμάνι του Πόρου στις 16:00, άφιξη στο λιμανάκι της Πέρδικας (Ν. Αίγινα) στις 18:00, διανυθείσα απόσταση 13 ν.μ..

08-09-98 Αναχώρηση από το λιμανάκι της Πέρδικας στις 11:45, άφιξη στον Όρμο Μουργιώτη (Ν. Αίγινα) στις 12:00, διανυθείσα απόσταση 2 ν.μ..

11-09-98 Αναχώρηση από τον Όρμο Μουργιώτη στις 17:10, άφιξη στο λιμάνι της Αίγινας (Ν. Αίγινα) στις 17:50, διανυθείσα απόσταση 5 ν.μ..

16-09-98 Αναχώρηση από το λιμάνι της Αίγινας στις 08:50, άφιξη στην 4η Μαρίνα Γλυφάδας (Αττική) στις 11:45, διανυθείσα απόσταση 19 ν.μ..

Το σύνολο των μιλίων που διανύσαμε με την “Φανερωμένη” από την Μύρινα της Λήμνου μέχρι την 4η Μαρίνα της Γλυφάδας, το λιμάνι μόνιμου ελλιμενισμού της “Φανερωμένης” είναι 511 ν.μ.. Ώρες λειτουργίας μηχανής: 104. Το ταξείδι διήρκησε 68 ημέρες.

Το γενικό σύνολο των μιλίων από την αρχή του ταξειδιού έως την επιστροφή του είναι 1.652 ν.μ.. Το σύνολο των ωρών λειτουργίας της μηχανής είναι 275. Όλο το ταξείδι διήρκεσε 90 ημέρες.