Εκδρομή με τους Ασφαλιστές
Μάρτιος, 1987
Είμαι το πρωί στο γραφείο της ασφαλιστικής εταιρείας που εργάζομαι και χτυπάει το τηλέφωνο… στην άλλη γραμμή είναι ο Νίκος.
«Μιρκάκι καλημέρα. Σε πήρα να σου πω ότι αγόρασα ένα καΐκι μεταχειρισμένο …πρόκειται να του κάνω πολλές εργασίες επισκευής σε ένα ναυπηγείο και θέλω να το ασφαλίσω…»
Ζήτησα να μάθω κατ΄αρχήν το έτος κατασκευής του σκάφους και άλλα στοιχεία προκειμένου να το ασφαλίσουμε. Όταν μου είπε ότι το σκάφος είναι του 1945, κοντοστάθηκα… Παίζει σημαντικό ρόλο η ηλικία και οι αντασφαλιστές μας περιορίζουν να δεχόμαστε για ασφάλιση, σκάφη 20 ετίας το πολύ….
«Νίκο» του λέω «… δύσκολα τα πράγματα…. Θα χρειαστεί πραγματογνωμοσύνη λόγω ηλικίας του σκάφους… να γίνει μία αναλυτική έκθεση από εξειδικευμένο πραγματογνώμονα, για να δούμε εάν και κατά πόσο μας ικανοποιεί, ώστε να το δεχτούμε για ασφάλιση…»
Μου εξήγησε ο Νίκος, ότι για περίπου 3 χρόνια το σκάφος θα επισκευάζεται και δεν θα ταξιδεύει. Οπότε επιφυλάχθηκα να του απαντήσω.
Πριν ξεκινήσουν οι επισκευές, επισκέφθηκα το καΐκι και ο Νίκος μου περιέγραψε το μέγεθος των εργασιών που σκοπεύει να κάνει. Τότε του σύστησα ένα πραγματογνώμονα, ο οποίος θα παρακολουθούσε την πρόοδο των εργασιών, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανακατασκευή. Για αυτή τη χρονική περίοδο των επισκευών μπορέσαμε και του δώσαμε την κάλυψη Builders Risk.
Μετά από τρία χρόνια περίπου, τελείωσαν οι εργασίες και ο Νίκος μου τηλεφώνησε για να ασφαλίσουμε το καΐκι πλέον κανονικά. Έχοντας συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που χρειαζόμουνα, καθώς και την πραγματογνωμοσύνη, ζήτησα να δω το σκάφος προκειμένου να έχω προσωπική άποψη.
Έμεινα άφωνη!!! Το σκάφος έγινε αγνώριστο… έκανε εξαιρετική δουλειά, προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια και χρησιμοποιώντας την καλύτερη ποιότητα υλικών. Του είπα «Θα είμαι περήφανη σαν εταιρεία, να έχω αυτό το σκάφος στο στόλο που ασφαλίζουμε!!»
Παρ’ όλα αυτά κράτησα επιφύλαξη για την ασφάλισή του, γνωρίζοντας τη νοοτροπία των Άγγλων συνεργατών μας, που κωλύονται να δεχτούν να καλύψουν σκάφη του 1945. Πράγματι στην προσπάθεια να το αντασφαλίσω, οι πόρτες ήταν κλειστές… Και έτσι δυστυχώς με μεγάλη λύπη, πήρα το Νίκο να του ανακοινώσω ότι αδυνατώ να το καλύψω…
Η “Φανερωμένη” έμεινε ανασφάλιστη για αρκετό καιρό, διότι κανείς στην ελληνική και αγγλική αγορά, δεν έπαιρνε το ρίσκο να καλύψει τέτοιας ηλικίας σκάφος. Το γεγονός με στενοχωρούσε, διότι παρόλο που το σκάφος ήταν σε άριστη κατάσταση, καμάρι της ελληνικής θάλασσας, κανείς δεν το δεχόταν. Αυτό με έτρωγε…
Τον Απρίλιο του 1990, μας επισκέπτονται στην ασφαλιστική εταιρεία οι Άγγλοι συνεργάτες μας, για τις συνηθισμένες ανανεώσεις των εργασιών μας. Τότε μου ήρθε η εξής φαεινή ιδέα: αντί να τους βγάλω να φάμε σε ένα καλό εστιατόριο, σκέφτηκα να πάμε μονοήμερο στην Αίγινα με τη “Φανερωμένη”!!!
Πήρα το Νίκο, του είπα τη σκέψη μου, συμφώνησε μετά χαράς και το κανονίσαμε.
Πρότεινα λοιπόν στους Άγγλους συνεργάτες μας, να πάμε βόλτα στην Αίγινα με ένα σκάφος και να φάμε εκεί. Ξετρελάθηκαν με την ιδέα και με παρακάλεσαν, εφόσον υπάρχει δυνατότητα ,να προσκαλέσουμε και τον πρόεδρο των Lloyds Underwriters, ο οποίος συνέπεσε να είναι την ίδια περίοδο στην Αθήνα… Φυσικά δεν είχαμε καμία αντίρρηση…
Το ραντεβού δόθηκε για Σάββατο πρωί, στην 4η μαρίνα της Γλυφάδας, όπου ελλιμενίζεται το καΐκι. Μόλις φτάσαμε και αφού βγήκαμε από το αυτοκίνητο, διαπιστώνω βλέμματα θαυμασμού… και επιφωνήματα. “ Ohhh – how beautiful she is!!”
Ο Νίκος, ως καλός καπετάνιος, μας καλωσορίζει εγκάρδια και επιβιβαστήκαμε στο σκάφος, όπου γίνεται και η πρώτη ξενάγηση. Ο θαυμασμός τους συνεχίζεται… Αργότερα, ο καπετάνιος βάζει μπρος τις μηχανές…
Επειδή εντυπωσιάστηκαν από την εξαιρετική κατάσταση της “Φανερωμένης”, θέλησαν να κάνουν ένα τεστ: μου ζήτησαν ένα κέρμα - 20 άρικο (δραχμές) – το οποίο τοποθέτησαν όρθιο στο σπιράγιο της καμπίνας του σκάφους και ενόσω η μηχανή δούλευε, το νόμισμα δεν έπεσε…. Οπότε παθαίνουν κι άλλη ευχάριστη ταραχή, γιατί διαπιστώνουν την πολύ καλή λειτουργία της μηχανής και εντυπωσιάζονται. Γύρισαν λοιπόν και μου είπανε ότι αυτό το τεστ με το νόμισμα δυσκολεύονται να το περάσουν και καινούργια σκάφη.
Μετά από αυτό, η “Φανερωμένη” απέπλευσε με προορισμό την Αίγινα, όπου περάσαμε πάρα πολύ ωραία… Στη διαδρομή της επιστροφής, ο αντασφαλιστής μας μου είπε ιδιαιτέρως: «Φαντάζομαι, ότι το έχεις ασφαλισμένο το καΐκι… Μίρκα!» και τότε του θύμισα ότι παρά τις προσπάθειές μου να το ασφαλίσω πριν από ένα χρόνο, είχε αρνηθεί να το καλύψει, λόγω παλαιότητας. Θυμήθηκε το περιστατικό, καθώς και την ιδιαίτερη επιμονή μου για την άριστη κατάσταση του σκάφους, τις γνώσεις και τις ικανότητες του ιδιοκτήτη στη ναυσιπλοΐα, και παρόλα αυτά μου το αρνήθηκε. Μου ζήτησε συγνώμη, που δεν εμπιστεύθηκε την γνώμη μου και μου πρότεινε ένα ιδιαίτερα προνομιακό ασφάλιστρο, για ξύλινα σκάφη αυτής της ηλικίας και ζήτησε τη συναίνεσή μου. Φυσικά συμφώνησα.
Το γεγονός αυτό, εκτός από το ιδιαίτερο όφελος για τον Νίκο, ως προς το χαμηλό ασφάλιστρο, ενίσχυσε έκτοτε και τη σχέση εμπιστοσύνης στη συνεργασία μας , ως προς τις γνώσεις μου για αναλήψεις κινδύνων γενικότερα. Επίσης, εκτιμήθηκε το γεγονός ότι παρόλο που ήμουν η πρώην σύζυγος του Νίκου, δεν το χρησιμοποίησα προς όφελός του και δεν λειτούργησα εις βάρος των συμφερόντων της ασφαλιστικής εταιρείας, προκειμένου να τον καλύψω. Ήμουν εντελώς αντικειμενική. Μάθανε ότι είμαι η πρώην σύζυγος σε εκείνο το ταξίδι…
Έκτοτε η “Φανερωμένη”, πλέει ευτυχισμένη- καραμελωμένη - και Ασφαλισμένη!
Μίρκα Ν. Συμεωνίδου
Παραθέτονται τρεις ευχαριστήριες επιστολές των καλεσμένων μας, καθώς και δυο αναμνηστικές φωτογραφίες από την εκδρομή.
Είμαι το πρωί στο γραφείο της ασφαλιστικής εταιρείας που εργάζομαι και χτυπάει το τηλέφωνο… στην άλλη γραμμή είναι ο Νίκος.
«Μιρκάκι καλημέρα. Σε πήρα να σου πω ότι αγόρασα ένα καΐκι μεταχειρισμένο …πρόκειται να του κάνω πολλές εργασίες επισκευής σε ένα ναυπηγείο και θέλω να το ασφαλίσω…»
Ζήτησα να μάθω κατ΄αρχήν το έτος κατασκευής του σκάφους και άλλα στοιχεία προκειμένου να το ασφαλίσουμε. Όταν μου είπε ότι το σκάφος είναι του 1945, κοντοστάθηκα… Παίζει σημαντικό ρόλο η ηλικία και οι αντασφαλιστές μας περιορίζουν να δεχόμαστε για ασφάλιση, σκάφη 20 ετίας το πολύ….
«Νίκο» του λέω «… δύσκολα τα πράγματα…. Θα χρειαστεί πραγματογνωμοσύνη λόγω ηλικίας του σκάφους… να γίνει μία αναλυτική έκθεση από εξειδικευμένο πραγματογνώμονα, για να δούμε εάν και κατά πόσο μας ικανοποιεί, ώστε να το δεχτούμε για ασφάλιση…»
Μου εξήγησε ο Νίκος, ότι για περίπου 3 χρόνια το σκάφος θα επισκευάζεται και δεν θα ταξιδεύει. Οπότε επιφυλάχθηκα να του απαντήσω.
Πριν ξεκινήσουν οι επισκευές, επισκέφθηκα το καΐκι και ο Νίκος μου περιέγραψε το μέγεθος των εργασιών που σκοπεύει να κάνει. Τότε του σύστησα ένα πραγματογνώμονα, ο οποίος θα παρακολουθούσε την πρόοδο των εργασιών, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανακατασκευή. Για αυτή τη χρονική περίοδο των επισκευών μπορέσαμε και του δώσαμε την κάλυψη Builders Risk.
Μετά από τρία χρόνια περίπου, τελείωσαν οι εργασίες και ο Νίκος μου τηλεφώνησε για να ασφαλίσουμε το καΐκι πλέον κανονικά. Έχοντας συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που χρειαζόμουνα, καθώς και την πραγματογνωμοσύνη, ζήτησα να δω το σκάφος προκειμένου να έχω προσωπική άποψη.
Έμεινα άφωνη!!! Το σκάφος έγινε αγνώριστο… έκανε εξαιρετική δουλειά, προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια και χρησιμοποιώντας την καλύτερη ποιότητα υλικών. Του είπα «Θα είμαι περήφανη σαν εταιρεία, να έχω αυτό το σκάφος στο στόλο που ασφαλίζουμε!!»
Παρ’ όλα αυτά κράτησα επιφύλαξη για την ασφάλισή του, γνωρίζοντας τη νοοτροπία των Άγγλων συνεργατών μας, που κωλύονται να δεχτούν να καλύψουν σκάφη του 1945. Πράγματι στην προσπάθεια να το αντασφαλίσω, οι πόρτες ήταν κλειστές… Και έτσι δυστυχώς με μεγάλη λύπη, πήρα το Νίκο να του ανακοινώσω ότι αδυνατώ να το καλύψω…
Η “Φανερωμένη” έμεινε ανασφάλιστη για αρκετό καιρό, διότι κανείς στην ελληνική και αγγλική αγορά, δεν έπαιρνε το ρίσκο να καλύψει τέτοιας ηλικίας σκάφος. Το γεγονός με στενοχωρούσε, διότι παρόλο που το σκάφος ήταν σε άριστη κατάσταση, καμάρι της ελληνικής θάλασσας, κανείς δεν το δεχόταν. Αυτό με έτρωγε…
Τον Απρίλιο του 1990, μας επισκέπτονται στην ασφαλιστική εταιρεία οι Άγγλοι συνεργάτες μας, για τις συνηθισμένες ανανεώσεις των εργασιών μας. Τότε μου ήρθε η εξής φαεινή ιδέα: αντί να τους βγάλω να φάμε σε ένα καλό εστιατόριο, σκέφτηκα να πάμε μονοήμερο στην Αίγινα με τη “Φανερωμένη”!!!
Πήρα το Νίκο, του είπα τη σκέψη μου, συμφώνησε μετά χαράς και το κανονίσαμε.
Πρότεινα λοιπόν στους Άγγλους συνεργάτες μας, να πάμε βόλτα στην Αίγινα με ένα σκάφος και να φάμε εκεί. Ξετρελάθηκαν με την ιδέα και με παρακάλεσαν, εφόσον υπάρχει δυνατότητα ,να προσκαλέσουμε και τον πρόεδρο των Lloyds Underwriters, ο οποίος συνέπεσε να είναι την ίδια περίοδο στην Αθήνα… Φυσικά δεν είχαμε καμία αντίρρηση…
Το ραντεβού δόθηκε για Σάββατο πρωί, στην 4η μαρίνα της Γλυφάδας, όπου ελλιμενίζεται το καΐκι. Μόλις φτάσαμε και αφού βγήκαμε από το αυτοκίνητο, διαπιστώνω βλέμματα θαυμασμού… και επιφωνήματα. “ Ohhh – how beautiful she is!!”
Ο Νίκος, ως καλός καπετάνιος, μας καλωσορίζει εγκάρδια και επιβιβαστήκαμε στο σκάφος, όπου γίνεται και η πρώτη ξενάγηση. Ο θαυμασμός τους συνεχίζεται… Αργότερα, ο καπετάνιος βάζει μπρος τις μηχανές…
Επειδή εντυπωσιάστηκαν από την εξαιρετική κατάσταση της “Φανερωμένης”, θέλησαν να κάνουν ένα τεστ: μου ζήτησαν ένα κέρμα - 20 άρικο (δραχμές) – το οποίο τοποθέτησαν όρθιο στο σπιράγιο της καμπίνας του σκάφους και ενόσω η μηχανή δούλευε, το νόμισμα δεν έπεσε…. Οπότε παθαίνουν κι άλλη ευχάριστη ταραχή, γιατί διαπιστώνουν την πολύ καλή λειτουργία της μηχανής και εντυπωσιάζονται. Γύρισαν λοιπόν και μου είπανε ότι αυτό το τεστ με το νόμισμα δυσκολεύονται να το περάσουν και καινούργια σκάφη.
Μετά από αυτό, η “Φανερωμένη” απέπλευσε με προορισμό την Αίγινα, όπου περάσαμε πάρα πολύ ωραία… Στη διαδρομή της επιστροφής, ο αντασφαλιστής μας μου είπε ιδιαιτέρως: «Φαντάζομαι, ότι το έχεις ασφαλισμένο το καΐκι… Μίρκα!» και τότε του θύμισα ότι παρά τις προσπάθειές μου να το ασφαλίσω πριν από ένα χρόνο, είχε αρνηθεί να το καλύψει, λόγω παλαιότητας. Θυμήθηκε το περιστατικό, καθώς και την ιδιαίτερη επιμονή μου για την άριστη κατάσταση του σκάφους, τις γνώσεις και τις ικανότητες του ιδιοκτήτη στη ναυσιπλοΐα, και παρόλα αυτά μου το αρνήθηκε. Μου ζήτησε συγνώμη, που δεν εμπιστεύθηκε την γνώμη μου και μου πρότεινε ένα ιδιαίτερα προνομιακό ασφάλιστρο, για ξύλινα σκάφη αυτής της ηλικίας και ζήτησε τη συναίνεσή μου. Φυσικά συμφώνησα.
Το γεγονός αυτό, εκτός από το ιδιαίτερο όφελος για τον Νίκο, ως προς το χαμηλό ασφάλιστρο, ενίσχυσε έκτοτε και τη σχέση εμπιστοσύνης στη συνεργασία μας , ως προς τις γνώσεις μου για αναλήψεις κινδύνων γενικότερα. Επίσης, εκτιμήθηκε το γεγονός ότι παρόλο που ήμουν η πρώην σύζυγος του Νίκου, δεν το χρησιμοποίησα προς όφελός του και δεν λειτούργησα εις βάρος των συμφερόντων της ασφαλιστικής εταιρείας, προκειμένου να τον καλύψω. Ήμουν εντελώς αντικειμενική. Μάθανε ότι είμαι η πρώην σύζυγος σε εκείνο το ταξίδι…
Έκτοτε η “Φανερωμένη”, πλέει ευτυχισμένη- καραμελωμένη - και Ασφαλισμένη!
Μίρκα Ν. Συμεωνίδου
Παραθέτονται τρεις ευχαριστήριες επιστολές των καλεσμένων μας, καθώς και δυο αναμνηστικές φωτογραφίες από την εκδρομή.
