11-07-07 Η “Φανερωμένη” αναχωρεί στις 08:20 από τον όρμο-λιμάνι Okuklje του νησιού Μιλιέτ, Otok Mljet. Το νησί αυτό, που οι κάτοικοί του το θεωρούν το νησί της Καλυψούς, ήταν το βορειότερο που έφθασα στις Δαλματικές Ακτές. Στη συνέχεια κατευθύνθηκα νότια, αρχίζοντας ουσιαστικά την επιστροφή του ταξειδιού. Προορισμός η συστάδα των νησιών «Ελαφονήσια» της Δαλματίας, Elaphiti Islands. Επιβάτες ο Νάξος, η Πίσσα, η Μαυρούκα  και ο Δυρράχιος. Πλήρωμα ο Scott Mores. Καιρός καλός, καμία σχέση με τον χθεσινό, όταν ήρθαμε στο νησί. Μετά από λίγα μίλια, περνάμε με ωραία μπουνάτσα το στενό που χωρίζει το νησί Otok Sipan με το νησί Otok Jakljan. Όλο το τοπίο καταπράσινο, τα νερά πολύ ελκυστικά, λιακάδα, κατάσταση από αυτές που ονειρεύεσαι. 

 Φθάνουμε στον όρμο-λιμάνι Sipanska Luka, του νησιού Sipan, στις 09:28 έχοντας διανύσει 9 ν.μ. από το Okuklje. Φουντάρουμε αρόδου κοντά στο λιμανάκι. Το νησί αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα «Ελαφονήσια», που βρίσκονται βορειοδυτικά του Ντουμπρόβνικ. Το όνομά τους είναι Ελληνικής καταγωγής από το Αρχιπέλαγος Ελάφια. O Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ήταν ο πρώτος λόγιος που ανέφερε αυτά τα νησιά στο έργο του Naturalis Historia.

 

 

Βγαίνω με το βαρκάκι έξω για μια διερευνητική εξερεύνηση του λιμανιού. Έκανα έναν ωραίο περίπατο στο γραφικό λιμανάκι και στη συνέχεια γύρισα στο καΐκι. Επειδή είχε σηκωθεί ένα αεράκι από βορεινή κατεύθυνση, έκρινα ότι αν ο αέρας δυνάμωνε, στον όρμο αυτό δεν θα ήμασταν αρκετά ασφαλείς και θα ταλαιπωρούμεθα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να μην διανυκτερεύσουμε εκεί, αλλά να μεταφερθούμε στο νησί το Otok Lopud, που βρίσκεται νοτιότερα, για μεγαλύτερη ασφάλεια.

Σαλπάρουμε στις 10:28 και αφού διασχίζουμε το στενό πέρασμα μεταξύ των νησιών Otok Sipan και Otok Jakljan, ο άνεμος άρχισε να δυναμώνει και να δημιουργείται αξιόλογος κυματισμός. Ευτυχώς η απόσταση που είχαμε να διανύσουμε ήταν κοντινή. Παρόλα αυτά, μέχρι να φθάσουμε στον προορισμό μας, ο αέρας και ο κυματισμός είχαν ενισχυθεί σημαντικά. Τελικά καταπλέουμε στον όρμο O. Sunj, ο οποίος βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού Otok Lopud, στις 11:35 μετά από 8 ν.μ. από τον όρμο Sipanska Luka. Το νησί αυτό επίσης ανήκει την συστάδα των νησιών τα «Ελαφονήσια». Εκεί υπήρχαν αρκετά σκάφη αγκυροβολημένα αρόδου. Φουντάρω στον μυχό του όρμου για μεγαλύτερη ασφάλεια. Εν τω μεταξύ ο άνεμος ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα πολλά σκάφη να ξεσέρνουν. Η “Φανερωμένη” σταθερή στη θέση της. Αφού βγήκαμε έξω με το βαρκάκι και επιβάτες τους τετράποδους, κάναμε μια βόλτα και επιστρέψαμε σύντομα στο καΐκι. Στον όρμο αυτό δεν υπήρχε ταβέρνα, οπότε μαγείρεψε στο σκάφος ο Scott. Το απόγευμα και όλο το βράδυ ήμασταν σε κάποια σχετική επιφυλακή λόγω του ισχυρού άνεμου.

12-07-07 Αναχώρηση στις 08:08 από τον όρμο O. Sunj με προορισμό το Τσάφτατ. Ο αέρας είχε πέσει σχετικά, αλλά ακόμα κρατούσε. Βέβαια τον είχαμε δευτερόπρυμα και έτσι δεν μας προβλημάτιζε. Εδώ ταιριάζει και η γνωστή έκφραση των ναυτικών «Πρύμα μισό λιμάνι». Όσο πλησιάζαμε προς τον προορισμό μας ο αέρας έπεφτε. Το Τσάφτατ, είναι κτισμένο στο διάσελο μιας μικρής δασώδους χερσονήσου, κατάφυτης από πεύκα. Εκατέρωθεν της χερσονήσου σχηματίζονται ένας όρμος και ένας κόλπος. Στον όρμο υπάρχει το λιμάνι - Μαρίνα που μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλα θαλαμηγά σκάφη. Εδώ είχα δέσει όταν έκανα είσοδο στην χώρα. Στον μυχό του κόλπου που ονομάζεται U.Tiha, υπάρχει ένα λιμανάκι για μικρότερα σκάφη. Στον ευρύτερο κόλπο αράζουν πολλά σκάφη αρόδου. Είχα αποφασίσει να μην πάω στο λιμάνι, που είχα αράξει την προηγούμενη φορά, αλλά στον κόλπο U.Tiha. Όταν πλησιάσαμε αρκετά, ο άνεμος έπεσε τελείως και έγινε μια ωραία μπουνάτσα. Τελικά φθάνουμε λίγο έξω από το μικρό λιμανάκι στις 10:00, μετά από 13 ν.μ. και φουντάρουμε αρόδου.

 

 

Ο αέρας είχε πλέον πέσει τελείως και η ημέρα ήταν ηλιόλουστη. Πάμε με το βαρκάκι για μπάνιο παρέα με τα τετράποδα και όλα ήταν πολύ ευχαρίστα. Όταν γυρίσαμε από την βόλτα, τους άφησα στο καΐκι και βγήκα μόνος μου με το φουσκωτό έξω, στο μικρό λιμανάκι. Ήθελα να κάνω μια εξερεύνηση της περιοχής και να ψωνίσω λίγα τροφοεφόδια.

 

 

 

Αφού επέστρεψα από τα ψώνια, αργότερα βάλαμε και κάβο από πρύμα στα βράχια. Υπολόγιζα να διανυκτερεύσουμε σε αυτό το σημείο. Όλο το απόγευμα ήταν άπνοια και πολύ ωραίες συνθήκες. Κατά το σούρουπο άρχισε σιγά σιγά ένα αεράκι, από την κατεύθυνση της στεριάς από οπού είχαμε τον κάβο. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, λέω της δύσης θα είναι, σε λίγο θα κόψει. Αυτός όμως αντί να κόψει ενισχύθηκε. Δεν προβληματίστηκα γιατί μας κρατούσε ο κάβος και είχαμε δέσει σε μεγάλο και γερό βράχο. Παρ' όλα αυτά, ήμουν ανήσυχος. Όσο περνούσε η ώρα ο αέρας όλο και δυνάμωνε. Ευτυχώς πάντοτε από την κατεύθυνση της στεριάς. Λέω του Scott, πάμε να προσθέσουμε έναν κάβο ακόμα για καλό και για κακό, ώστε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Αφού τελειώσαμε με τον δεύτερο, αισθάνθηκα μεγαλύτερη ασφάλεια. Κατά τις δώδεκα το βράδυ ξαφνικά πέφτει τελείως ο αέρας. Δεν περάνε λίγα λεπτά και σηκώνεται ένας δυνατός αέρας, αλλά τώρα από την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή από την πλώρη μας. Όσο περνούσε η ώρα αυτός δυνάμωνε και άρχισε κυματισμός. Σκέφτομαι να λύσουμε τους κάβους από την στεριά ώστε αν χρειαστεί να μπορούμε να σηκώσουμε άγκυρα, χωρίς να δεσμευόμαστε από τα σχοινιά στην πρύμνη μας. Πάμε λοιπόν με το βαρκάκι και με δυσκολία λόγω του κυματισμού, λύνουμε τους κάβους από τα βράχια. Εν τω μεταξύ ο αέρας είχε φερμάρει την αλυσίδα της άγκυρας και μας είχε κάπως πλησιάσει στην ακτή. Αυτή η κατάσταση δεν μου άρεσε.

13-07-07 Αποφασίζω να σηκώσουμε άγκυρα και να πάμε στο κέντρο του κόλπου ώστε να μην ήμαστε κοντά στην ακτή σε περίπτωση που ο αέρας δυναμώσει κι άλλο. Παίρνουμε επάνω την άγκυρα και στη 01:00 φεύγουμε από το σημείο όπου ήμασταν αραγμένοι. Εν τω μεταξύ ο άνεμος δυνάμωσε πάρα πολύ. Ο κυματισμός, παρόλο που ήμασταν σε κόλπο και ο αέρας δεν ερχόταν από το πέλαγος αλλά από την απέναντι στεριά, ήταν και αυτός αξιόλογος. Επιπροσθέτως άρχισε να βρέχει. Το πυκνό σκοτάδι σε συνδυασμό με την βροχή περιόριζε την ορατότητα δραματικά. Σαν να μην έφταναν αυτές οι δυσκολίες, μια ακόμα χειρότερη παρουσιάστηκε. Σχεδόν όλα τα σκάφη που ήταν αγκυροβολημένα αρόδου στον κόλπο - και ήταν πολλά - άρχισαν να ξεσέρνουν με αποτέλεσμα να σηκώνουν άγκυρα και να μετακινούνται μέσα στον κόλπο για να αγκυροβολήσουν ξανά. Η κίνηση τόσων σκαφών μέσα στο πυκνό σκοτάδι και με αυτές τις συνθήκες ήταν εφιαλτική.

Με πάρα πολύ προσοχή και δυσκολία κατάφερα να οδηγήσω το καΐκι εκεί ακριβώς που ήθελα να αγκυροβολήσω. Αν και η απόσταση ήταν μόνον 1,5 ν.μ. χρειάστηκε σχεδόν μιάμιση ώρα για να την καλύψω. Οι συνθήκες ήταν ακραίες. Φουντάρω την αριστερή άγκυρα και σταδιακά αμολάω καδένα. Όταν είχα αφήσει 60 μέτρα και βεβαιώθηκα ότι η άγκυρα είχε πιάσει, ετοιμάζω την δεύτερη άγκυρα, την δεξιά, η οποία είναι αρκετά μεγαλύτερη και την κρεμάω έξω από το σκάφος, ώστε να την έχω σε άμεση χρήση. Κάνω, με τη μηχανή λίγο μπροστά και δεξιά καμιά δεκαριά μέτρα και αμέσως φουντάρω και την δεύτερη. Αμολάω και σε αυτήν σταδιακά την καδένα της. Με αυτό τον τρόπο η αριστερή είχε έκταμα 100 μέτρα και η δεξιά, η πιο μεγάλη 50 μέτρα. Η αλυσίδα του καϊκιού είναι διαμέτρου 14 mm. Να διευκρινίσω ότι η δεύτερη δεξιά μεγάλη άγκυρα σπάνια υπάρχει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί, ίσως μια φορά στα δυο χρόνια. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίστηκε η “Φανερωμένη”. Παίρνουμε μια ανάσα.

Βέβαια ο άνεμος να λυσσομανά, το καΐκι να σκαμπανεβάζει σαν μικρό βαρκάκι, από τον κυματισμό και να βρέχει πολύ. Εκείνη την στιγμή ο Scott φωνάζει «Ο Δυρράχιος, ο Δυρράχιος». Μια ριπή του ισχυρού άνεμου, είχε σηκώσει το κλουβί του δύστυχου πουλιού, από την θέση του και παρά λίγο να το ρίξει στην θάλασσα. Το αρπάζει ο Scott στο παρά ένα και έτσι την γλύτωσε. Μετά από αυτό το συμβάν, βάζουμε το κλουβί με τον Δυρράχιο μέσα στο σκάφος στο μπάνιο. Επίσης βάζω μέσα στο πιλοτήριο και τα τετράποδα που εν τω μεταξύ είχαν γίνει παπιά. Αυτά αμέσως λουφάζουν και δεν το κουνάνε από εκεί. Παίρνουμε μια δεύτερη ανάσα.

Επόμενη ενέργεια ήταν πλέον μέσα από το πιλοτήριο να παρακολουθώ στο βυθόμετρο την ένδειξη του βάθους. Αν το βάθος αλλάξει αυτό σημαίνει ότι ξεσέρνουμε. Επίσης παρακολούθηση στο Radar τις κινήσεις των άλλων σκαφών. Το θέμα αυτό εξελίχθηκε τελικά σε εφιάλτη. Σχεδόν όλα τα σκάφη ξεσέρνανε και ορισμένες φορές μερικά κόντεψαν να πέσουν επάνω μας. Κάθε τόσο έβγαινα έξω, όταν κάποιο άλλο σκάφος μας πλησίαζε επικίνδυνα και σφύριζα με την σφυρίχτρα του καϊκιού για να τον ειδοποιήσω, σε ορισμένες δε περιπτώσεις αναγκαστήκαμε να βάλουμε και μπαλονάκια γιατί κάποια σκάφη σχεδόν μας ακούμπησαν. Βέβαια σχεδόν όλα τα σκάφη ήταν ιστιοπλοϊκά είτε μικρότερου μεγέθους από την “Φανερωμένη” είτε παρόμοιου. Υπήρχε όμως και ένα μεγάλο θαλαμηγό πάνω από 50 μέτρα. Το σκάφος αυτό εξελίχθηκε ο μεγαλύτερος εφιάλτης. Από την ώρα που εμείς φουντάραμε και για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμα, δεν ξέσερνε. Σε λίγο όμως παρατηρώ στο Radar ότι σιγά σιγά μετακινείται. Βγαίνω έξω και έντρομος συνειδητοποιώ ότι ξέσερνε πλέον με αυξημένη ταχύτητα κατ' επάνω μας, σφυρίζω, ξανά σφυρίζω και αφού πλέον μας είχε πλησιάσει σε απόσταση επικίνδυνα κοντινή, τότε πλέον κινήθηκε με τις μηχανές του και απομακρύνθηκε προκειμένου να ξαναφουντάρει. Μέχρι να απομακρυνθεί μου βγήκε η ψυχή, γιατί άλλο είναι να έρχεται ένα ιστιοπλοϊκό των δέκα - δεκαπέντε μέτρων κατ' επάνω σου, και άλλο ένα σιδερένιο τέρας άνω των 50 μέτρων. Οι συνθήκες εν τω μεταξύ παρέμεναν σταθερά ίδιες. Υπομονή και τα μάτια μας δεκατέσσερα. Μετά από μικρό σχετικά χρονικό διάστημα με απόγνωση βλέπω το μεγάλο σκάφος, φωταγωγημένο να έρχεται και πάλι κατ' επάνω μας. Μέχρι να μετακινηθεί και πάλι με τις μηχανές του με είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Τελικά πήγε πιο μακριά και φουντάρισε. Ευτυχώς η “Φανερωμένη” χάρις στις άγκυρές της και στο μεγάλο μήκος των βαρειών αλυσίδων της δεν είχε κουνήσει ρούπι! Σε λίγο βλέπω το μεγάλο σκάφος πάλι να ξεσέρνει αλλά ευτυχώς τώρα όχι προς το μέρος μας. Τελικά βλέποντας ότι οι άγκυρές του δεν το κρατάνε, τις σήκωσε και όλη την υπόλοιπη νύχτα, έκοβε βόλτες στον κόλπο χωρίς να ξαναφουντάρει.

Με όλα τα ανωτέρω γεγονότα πλησίαζε να ξημερώσει. Υπομονή μέχρι το ξημέρωμα. Σε τέτοιες καταστάσεις καταλαβαίνεις ποσό τεράστια διαφορά έχει το σκοτάδι από το φως. Σε λίγο σταμάτησε και η βροχή. Μικρή ανακούφιση. Με το πρώτο αχνό φως της αυγής ο άνεμος έδειξε σημεία κοπώσεως. Όταν πλέον βγήκε το φως παρατήρησα πως έξω από τον κόλπο, κατά μήκος της ακτής και πιο συγκεκριμένα μπροστά σε ένα μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα, ο άνεμος ήταν αισθητά λιγότερος. Σκέφτηκα λοιπόν να μετακινηθούμε εκεί που οι συνθήκες ήταν αφ' ενός ευνοϊκότερες αφ' ετέρου, να απαλλαγούμε από τους γείτονες που συνέχιζαν να ξεσέρνουν και να μας απειλούν. Ώρα 07:00 αφού σηκώνουμε άγκυρες, πηγαίνουμε και φουντάρουμε αρόδου, μπροστά στο ξενοδοχείο. Οι συνθήκες ήταν πράγματι πολύ καλύτερες και το σημαντικότερο, δεν υπήρχαν άλλα σκάφη τριγύρω να μας δημιουργούν ανασφάλεια. Ανακούφιση! Βγαίνω με το βαρκάκι έξω, με τα σκυλιά σε μια κοντινή έρημη παραλία χωρίς κανέναν. Αυτά χάρηκαν που πάτησαν το πόδι τους στην στεριά μετά από μια μακριά νύχτα ταλαιπωρίας και για αυτά. Ο κύριος Νάξος εκτός από τις χερσαίες εξερευνήσεις στο τέλος έκανε και το μπανάκι του. Όταν γυρίσαμε στο καΐκι οι καιρικές συνθήκες είχαν βελτιωθεί. Ο αέρας είχε μειωθεί αισθητά και η βαριά συννεφιά έδειχνε να υποχωρεί. Επειδή ήμασταν κουρασμένοι και νηστικοί ο Scott παρουσίασε ένα μεγαλειώδες πρωινό. Τσάι, αυγά με μπέικον, φρυγανιές, τυριά, μέλι με βούτυρο, φρούτα κ.λ.π. Σύντομα ο αέρας εξασθένησε και ο ουρανός καθάρισε.

Ο παράδεισος από την κόλαση απέχει πολύ λίγο!

Τελικά μέχρι το μεσημέρι είχε γίνει μπουνάτσα με μια πολύ ωραία λιακάδα. Με αυτές τις συνθήκες αποφασίζω να φύγουμε για Μαυροβούνιο. Σαλπάρουμε στις 13:03 για το κοντινό λιμάνι Τσάφτατ (Cavtat στα Κροατικά). Το λιμάνι αυτό είναι το τελευταίο που συναντάει κάποιος στην Κροατία, ερχόμενος από βόρεια κατεύθυνση και είναι λιμάνι εισόδου-εξόδου από την χώρα. Εκεί θα κάναμε έξοδο από την Κροατία. Μετά από 2 ν.μ. απόσταση φθάνουμε στον όρμο - λιμάνι του Τσάφτατ. Ώρα άφιξης 13:20. Κατευθυνόμαστε στο γνωστό, από την είσοδό μας στη χώρα, σημείο του λιμανιού το οποίο προορίζεται για σκάφη τα οποία έρχονται από το εξωτερικό ή αναχωρούν από την χώρα. Οι αξιωματούχοι μας θυμήθηκαν και έτσι υπήρχε φιλικό κλίμα. Τελειώσαμε σχετικά σύντομα και χωρίς δυσκολία με τις διατυπώσεις.

Αναχωρούμε στις 14:50, για Μαυροβούνιο. Πολύ ωραία μπουνάτσα και ο ουρανός καταγάλανος. Μετά από ευχάριστη και απροβλημάτιστη διαδρομή φτάνουμε στο λιμάνι της Ζελένικα (Zelenika) του Μαυροβουνίου στις 17:55 έχοντας διανύσει απόσταση 21 ν.μ. από το Τσάφτατ. Το λιμάνι αυτό, είναι λιμάνι εισόδου - εξόδου της χώρας και εδώ είχαμε κάνει τις διατυπώσεις, φεύγοντας την προηγούμενη φορά που ήμασταν στο Μαυροβούνιο. Τον Ιούνιο όταν είχαμε κάνει είσοδο στη χώρα, ήταν στο λιμάνι του Μπαρ. Τότε είχε αναλάβει όλη την διεκπεραίωση το γραφείο A1 Yacht Trade Consortium S.A.. Τώρα όμως, επειδή ερχόμασταν ξανά στη χώρα για δεύτερη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι διαδικασίες θα ήταν απλούστερες. Για τον λόγο αυτό, το ίδιο το γραφείο μας πρότεινε να μην χρησιμοποιήσουμε ξανά τις υπηρεσίες του παρά να κάνουμε μόνοι μας την είσοδο, η οποία θα ήταν απλή και εύκολη. Πηγαίνω λοιπόν στο σχετικό γραφείο των Αρχών για τα περαιτέρω, άνετος και ψύχραιμος ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έχω ξεμπερδέψει. Εδώ όμως προέκυψε η παράφραση της γνωστής παροιμίας Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Τελωνείο κελεύει.

Παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα με την είσοδο του Scott, ο οποίος είναι Φιλιππινέζος. Το κλιμάκιο της Ζελένικα δεν μπορούσε να ξεπεράσει την εμπλοκή και έπρεπε να πάω στα οδικά σύνορα του Μαυροβουνίου με την Κροατία όπου βρισκόταν η προϊσταμένη αρχή. Απόσταση οδικώς περίπου 20 χιλιόμετρα. Εκφράζω την έντονη δυσαρέσκεια μου και για να με ηρεμήσουν μου υπόσχονται, ότι θα έρθει Αστυνομικό αυτοκίνητο να με παραλάβει και να με συνοδεύσει στα σύνορα. Με διαβεβαιώνουν ότι σε δέκα λεπτά το αυτοκίνητο της αστυνομίας θα έρθει. Τι να κάνω, περιμένω. Περνάνε τα δέκα λεπτά αυτοκίνητο δεν φάνηκε ακόμα, το επισημαίνω στο Αξιωματικό, μου απαντά, στο δρόμο είναι όπου να ‘ναι θα φανεί. Περνάνε είκοσι λεπτά τίποτα. Μετά από μισή ώρα, που ακόμα δεν είχε φανεί το αυτοκίνητο της Αστυνομίας, άρχισα να προβληματίζομαι. Ο λόγος, ότι ήταν πλέον αργά απόγευμα και φοβούμουν πως, μέχρι να πάω στα σύνορα, εν συνεχεία ποιος ξέρει πόσος χρόνος θα χρειαστεί εκεί για τις διατυπώσεις και τέλος να επιστρέψω, θα έχει πλέον βραδιάσει για τα καλά. Δεν ήθελα όμως να ξεμείνουμε το βράδυ στη Ζελένικα, γιατί δεν είναι ασφαλές λιμάνι. Από την άλλη, ούτε μου άρεσε να ταξειδέψω βράδυ, έστω και σε κοντινό λιμάνι.

Για αυτούς τους λόγους λέω στον Αξιωματικό να καλέσει ταξί για να συντομεύσουμε τον χρόνο. Τελικά αυτοκίνητο της Αστυνομίας δεν φάνηκε και το ταξί ήρθε μετά από μισή ώρα. Έτσι πάω με το ταξί στα σύνορα και ευτυχώς ο αρμόδιος αξιωματικός, ο οποίος είχε ειδοποιηθεί από τον συνάδελφό του στην Ζελένικα έβαλε μια μόνον σφραγίδα στο σχετικό έγγραφο και ξεμπέρδεψα σε ένα λεπτό. Επιστέφουμε το συντομότερο δυνατόν πίσω και τελικά καταφέρνουμε να αποπλεύσουμε στις 20:55. Προορισμός, το γνωστό μας λιμάνι από την προηγούμενη επίσκεψη, Χέρτσεγκ Νόβι (Herceg Novi). Το λιμάνι αυτό είναι πολύ κοντά, μόλις 2 ν.μ. από την Ζελένικα και έτσι στις 21:12 καταπλέουμε εκεί. Ο υπεύθυνος του λιμανιού μας θυμήθηκε, μας καλωσόρισε και με μεγάλη ευχαρίστηση μας βοήθησε να δέσουμε στη μια και μοναδική διαθέσιμη θέση του λιμανιού. Φυσικά, νερό και ρεύμα δίπλα μας. Πάω έξω για φαγητό και στη συνέχεια επιτέλους ύπνος, μετά από αρκετές ώρες αϋπνίας και υπερέντασης. Ύστερα από πολλές ώρες ταλαιπωρίας, ηρεμία και ασφάλεια.

14-07-07 Σήμερα είχε πολύ ωραία λιακάδα και καλοσύνη. Γενική φασίνα της “Φανερωμένης” και ανασυγκρότηση του σκάφους. Στη συνέχεια βόλτα με το βαρκάκι, παρέα φυσικά με τα τετράποδα. Σταματήσαμε σε αρκετά μέρη και αυτά βουτούσαν και χαίρονταν κάθε φορά. Σε κάποια στάση σε κάτι ωραία βράχια σχετικά κοντά στο λιμάνι, αυτά βουτάνε, στη συνέχεια ανεβαίνουν στα βράχια και όταν τους φωνάζω πίσω για να ανέβουν στο βαρκάκι, τα μεν κορίτσια υπάκουα έρχονται αμέσως πίσω, αλλά αυτός ο κύριος αντί να έρθει στο βαρκάκι βουτάει στο νερό και κατευθύνεται στην ακτή. Βγαίνει έξω και εξαφανίζεται. Δεν έδωσα μεγάλη σημασία γιατί αυτός σε τέτοιες περιπτώσεις κάνει την βολτίτσα του και αργότερα επιστρέφει μόνος του στο καΐκι. Μετά από αυτό το συμβάν γυρίζω με τα κορίτσια στο σκάφος. Συνήθως ο λεβέντης επιστρέφει σύντομα, πάντως όχι πάνω από ώρα. Περνά μια ώρα, περνάνε δυο, αυτός άφαντος. Άρχισα να ανησυχώ.

Βγάζουμε έξω το μηχανάκι ώστε με αυτό να πάω να τον αναζητήσω. Αρχίζω το ψάξιμο στην γύρω περιοχή, ρωτώντας συγχρόνως πολλούς ανθρώπους αν τον είδαν, περιγράφοντάς τον. Τίποτα. Κανένα ίχνος του πουθενά. Εκτός της ανησυχίας μου για το ζωντανό είχα και άλλη ανησυχία. Την επόμενη ημέρα ήθελα οπωσδήποτε να φύγω, για να εκμεταλλευτώ την καλοκαιρία που επικρατούσε στην περιοχή. Έτσι πέρασαν δυο-τρεις ώρες άκαρπης έρευνας. Σκέφτηκα και στη συνέχεια εφάρμοσα το έξης σχέδιο δράσης. Πηγαίνω σε ένα τουριστικό πρακτορείο το οποίο είχα επισκεφθεί το πρωί ρωτώντας αν είχαν χάρτη της περιοχής. Εκεί γνώρισα μια συμπαθητική κοπέλα η οποία εκτός των άλλων μιλούσε και πολύ καλά Αγγλικά. Της εξηγώ το πρόβλημά μου και την παρακαλώ να μου γράψει στην γλώσσα τους μια προκήρυξη, στην οποία περιγράφουμε τα χαρακτηριστικά του σκυλιού και ως επικεφαλίδα με μεγάλα έντονα γράμματα βάζουμε, ότι δίνεται Αμοιβή 100,00 ευρώ σε όποιον βρει το σκυλί. Γράφουμε δε τηλέφωνα επικοινωνίας, το τηλέφωνο του πρακτορείου και το τηλέφωνο του γραφείου της Μαρίνας. Βεβαίως τους είχα ειδοποιήσει για το γεγονός. Η κοπέλα με μεγάλη προθυμία έγραψε το κείμενο στο υπολογιστή και το τύπωσε. Εκτός της προκήρυξης, η κοπέλα τηλεφώνησε στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό που ανέλαβε την αναγγελία του γεγονότος.

Έχοντας το χαρτί με το κείμενο, πάω σε κατάστημα για φωτοτυπίες και τυπώνω 300 αντίγραφα. Αγοράζω και αρκετά ρολά σελοτέιπ και μαζί με τον Scott αρχίζουμε να αφισοκολλούμε την προκήρυξη παντού. Σε λίγο όλη η πιτσιρικαρία του Χέρτσεγκ Νόβι ξεχύθηκε στους δρόμους αναζητώντας τον Νάξο. Βέβαια και οι μεγάλοι είχαν τα μάτια τους ανοιχτά για αυτό το ζήτημα. Την ολοκλήρωση της αφισοκόλλησης ανέλαβε ο Scott και εγώ συνέχισα το κτένισμα όλης της περιοχής με το μηχανάκι. Σύντομα δημιουργήθηκε η έξης κατάσταση. Κάθε τόσο κάποιος μου έλεγε ότι είδε το σκυλί κάπου π.χ. στο λιμάνι της Ζελένικα, έτρεχα εγώ αμέσως εκεί, ρωτούσα, μου έλεγαν ότι πράγματι κάποιο σκυλί ήταν εδώ νωρίτερα, χωρίς να είναι βέβαιοι ότι επρόκειτο για τον εξαφανισθέντα. Αυτός εν τω μεταξύ πουθενά και ούτω καθεξής. Βεβαίως όλη την ώρα, πολλοί με ρωτούσαν με ενδιαφέρον τι έγινε; Βρέθηκε το σκυλί; Η ώρα πλέον είχε περάσει και νύχτωσε. Την νύχτα η ερεύνα έγινε δυσκολότερη, αλλά εγώ επέμενα. Τελικά ψάχνοντας ασταμάτητα, η ώρα έφθασε δυο το πρωί, χωρίς αποτέλεσμα. Πέφτω να κοιμηθώ κατάκοπος και απογοητευμένος.

15-07-07 Στις 06:00 το πρωί ήμουν ήδη στους δρόμους με το μηχανάκι για να συνεχίσω την έρευνα και ο Scott με τα πόδια στους γύρω δρόμους. Όλη την ημέρα έψαχνα σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Δεν υπήρχε πλέον δρόμος που να μην τον έχω περάσει δυο και τρεις φορές. Έμαθα την περιοχή καλλίτερα από ότι ξέρω την περιοχή που είναι το σπίτι μου. Παρόλα αυτά τίποτα. Είχα απελπιστεί και κουραστεί πολύ. Κάποια στιγμή, απογευματάκι πλέον, σε κάποια διασταύρωση όπου δημιουργείται μια μικρή αλάνα και στην οποία είχα περάσει πολλές φορές από την προηγούμενη, πιάνω με την άκρη του ματιού δυο σκυλιά. Κοιτώ και τον βλέπω αμέριμνο με μια σκυλίτσα. Τον φωνάζω και αυτός ο κύριος προσποιείται ότι δε με γνωρίζει και συνεχίζει να σουλατσάρει. Αμέσως παρατώ το μηχανάκι κάτω στον δρόμο χωρίς καν να το σβήσω και τρέχω και τον γραπώνω. Στη συνέχεια βάζω το μηχανάκι στην άκρη του δρόμου και με τα πόδια πάμε σε έναν κεντρικό δρόμο για να βρω ταξί να τον μεταφέρω στο σκάφος. Δεν μπορούσα να τον ανεβάσω στο μηχανάκι ώστε έτσι να έρθουμε πίσω, γιατί η απόσταση από εκεί μέχρι το λιμάνι ήταν τουλάχιστον δέκα χιλιόμετρα, απόσταση απαγορευτική, με τον σκύλο αγκαλιά στο μικρό μηχανάκι να γίνει αυτή η διαδρομή. Με δυσκολία βρίσκουμε ταξί και ερχόμαστε στο λιμάνι. Παραδίδω το απολωλώς πρόβατο στον Scott, να τον μπουγαδιάσει, γιατί ήταν σε ελεεινή κατάσταση και γυρνώ με το ίδιο ταξί πίσω, για να πάρω το μηχανάκι. Έτσι έληξε η περιπέτεια του Άσωτου Υιού.

16-07-07 Αποπλέουμε από το Χέρτσεγκ Νόβι στις 08:00 με ωραίο καιρό. Σύντομα φθάνουμε στην είσοδο-έξοδο του ευρύτερου κόλπου του Κότορ (Boka Kotorska, Бока Которска στα Σερβικά και Κυριλλικά). Περνάμε κοντά από το νησάκι Mamula (ή Lastavica), στη νότια είσοδο του κόλπου. Βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία μεταξύ των χερσονήσων Prevlaka (βόρεια είσοδος του κόλπου) και Lustica (νότια είσοδος του κόλπου). Το νησί έχει ένα φρούριο πάνω του, που χτίστηκε από τον Αυστρο-Ουγγαρέζο Στρατηγό Lazar Mamula στα μέσα του 19ου αιώνα, από τον οποίο πήρε και το όνομα του. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το φρούριο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από τους Ιταλούς.

 

Με ευχάριστες συνθήκες και απροβλημάτιστα φθάνουμε στις 09:30 στον όρμο της Μπίγκοβα (Bigova), έχοντας διανύσει 10 ν.μ. από το Χέρτσεγκ Νόβι, όπου και φουντάρουμε αρόδου. Αργότερα εξερεύνηση της περιοχής με το βαρκάκι, συντροφιά με τα τετράποδα. Μπάνιο και βουτιές μαζί τους με πολλές στάσεις σε διάφορα μέρη. Το απόγευμα περίπατος στην περιοχή και απολαυστικό δείπνο σε ψαροταβέρνα του γραφικού μικρού λιμανιού.

 

17-07-07 Σαλπάρουμε από την Μπίγκοβα στις 08:30 με τρομερή λαδιά και ηλιόλουστη ημέρα, με προορισμό το Μπαρ. Αργότερα στα μισά περίπου της διαδρομής, συναντάμε δελφίνια, τα οποία για πολύ ώρα μας συντρόφευσαν. Η συνάντηση με δελφίνια κάθε φορά είναι πολύ ευχάριστο γεγονός.

 

 

Στο Μπαρ, γνωστό μας από την προηγούμενη επίσκεψη στο Μαυροβούνιο, θα κάναμε έξοδο από την χώρα αφού το λιμάνι αυτό είναι λιμάνι εισόδου - εξόδου. Οι ευχάριστες συνθήκες συνεχίζονται μέχρι τον προορισμό μας.

 

Έχοντας καλύψει τα 21 ν.μ. που χωρίζουν την Μπίγκοβα από το Μπαρ (Bar, Бар στα Σερβικά και Κυριλλικά), φτάνουμε στο λιμάνι του στις 11:30. Στην είσοδο της μικρής Μαρίνας υπήρχε σταθμός ανεφοδιασμού. Με το που φθάνουμε, πλαγιοδετούμε στον σταθμό για ανεφοδιασμό πετρελαίου. Αμέσως καταφθάνει και ο υπεύθυνος την μαρίνας να μας καλωσορίσει. Μας θυμόταν φυσικά από την προηγούμενη φορά που μείναμε εκεί. Μόλις ολοκληρώσαμε με το πετρέλαιο, μας οδήγησε στην θέση μας και μας βοήθησε να δέσουμε. Ειδοποιώ και την γνωστή μας πλέον κοπέλα του γραφείου A1 Yacht Trade Consortium S.A., να έρθει για να διεκπεραιώσει τις απαιτούμενες ενέργειες για την έξοδο από την χώρα. Σε λίγα λεπτά εμφανίζεται πρόθυμη και ευγενής και παραλαμβάνει τα σχετικά έγγραφα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα επιστρέφει, λέγοντας ότι ολοκλήρωσε όλες της απαιτούμενες ενέργειες και πλέον ήμαστε ελεύθεροι να αποπλεύσουμε από το Μαυροβούνιο. Το απόγευμα πήγαμε για ψώνια στο γνωστό μας σούπερ μάρκετ και έτσι ανεφοδιαστήκαμε και σε αυτόν τον τομέα. Εννοείται ότι τα ψώνια τα έφερε στο καΐκι όπως και την προηγούμενη φορά, φορτηγάκι του καταστήματος. Κατόπιν κάναμε ορισμένες προετοιμασίες στο σκάφος, εν όψει αυριανού ταξειδιού.

18-07-07 Αποχαιρετάμε τους γνωστούς μας πλέον ανθρώπους του λιμανιού και των γύρω σκαφών και στις 08:10 αποπλέουμε από το Μπαρ. Κατεύθυνση νότια και προορισμός η Αλβανία. Νηνεμία παντού και ηλιόλουστη ημέρα. Με αυτές τις συνθήκες το ταξείδι είναι απροβλημάτιστο και πολύ ευχάριστο. Στις 15:35 μπαίνουμε στο οικείο λιμάνι, από την προηγούμενη επίσκεψή μας, το Δυρράχιο (Durrës στα Αλβανικά), έχοντας διανύσει 50 ν.μ. από το Μπαρ. Οι αρχές μας υποδέχτηκαν με εγκαρδιότητα, εφ όσον ήμασταν πλέον φίλοι, από το προηγούμενο πέρασμά μας από το λιμάνι τους. Πλαγιοδετούμε ακριβώς στο ίδιο σημείο που είχαμε δέσει και την προηγούμενη φορά. Διάφοροι γνωστοί μαζεύτηκαν για να μας υποδεχτούν. Οι κυβερνήτες των παραπλεύρως δεμένων πλοηγίδων, ο χειριστής του γερανού, μέχρι και οι πυροσβέστες. Όλοι τους ρωτούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουν πληροφορίες από το ταξείδι μας βόρεια της χώρας τους. Κάτω από αυτό το κλίμα, δεν έγινε κανένας έλεγχος και οι διατυπώσεις τελείωσαν στο άψε σβήσε. Μάλιστα, επειδή για την άλλη ημέρα δηλώσαμε ότι θέλουμε να φύγουμε νωρίς, μας αποκρίθηκαν ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα από διατυπώσεις το πρωί και ότι ώρα θέλουμε να φύγουμε! Το απόγευμα επισκέπτομαι τον παρακείμενο Ναό του Αποστόλου Παύλου και Αγίου Αστείου.

Ο Ιερός Ναός του Αποστόλου Παύλου και Αγίου Αστείου ανεγέρθη με την πρωτοβουλία, τη φροντίδα, την αγάπη και τους πόρους που εξασφάλισε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος για την ανασυγκρότηση της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας και προς δόξαν Θεού. 

Ο θεμέλιος λίθος κατετέθη από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο τον Νοέμβριο 1994, ενώ οι εργασίες οικοδόμησης ολοκληρώθηκαν στις αρχές του 2002. Στον ιερό αυτό ναό, τον Νοέμβριο 1999, οι ορθόδοξοι του Δυρραχίου υποδέχθηκαν με δοξολογία τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο κατά την πρώτη επίσκεψή του στην Αλβανία. Οι πρώτες ακολουθίες άρχισαν να τελούνται από τη Μεγάλη Εβδομάδα του 2002.

3 Μαΐου 2009, Κυριακή των Βαΐων, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος εγκαινίασε το Ναό με την τελετή των θυρανοιξίων, η οποία είναι μια από τις πλέον μεγαλοπρεπείς και πανηγυρικές ακολουθίες της Εκκλησίας μας.

Το βραδάκι ευχάριστος περίπατος σε μια περιοχή κοντινή στο λιμάνι, η οποία είναι πεζοδρομημένη με πολλά καταστήματα όλων των ειδών. Όλα τους παραμένουν ανοιχτά μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Πολύς κόσμος, ιδίως νεολαία, σε όλη την περιοχή. Δείπνο σε σουβλατζίδικο με εξαιρετικό σουβλάκι, του οποίου οι ιδιόκτητες είχαν ζήσει χρόνια στην χώρα μας. Όταν κατάλαβαν ότι είμαι από την Ελλάδα θέλοντας να με περιποιηθούν, μου έβαλαν τόσο γύρο που δεν μπορούσα να τον φάω.

19-07-07 Αναχώρηση στις 07:33 από το Δυρράχιο με κατεύθυνση νότια. Αναλογιζόμενοι την ταλαιπωρία που είχαμε υποστεί όταν ανεβαίναμε κάνοντας ακριβώς την ίδια διαδρομή αλλά με αντίθετη κατεύθυνση, ήμασταν λίγο μουδιασμένοι μήπως περάσουμε τα ίδια. Τώρα όμως είχαμε μια ωραιότατη μπουνάτσα χωρίς τον βουβό κυματισμό που τόσο μας είχε ταλαιπωρήσει τότε. Ουρανός καταγάλανος, όλα ήταν μια μαγεία. Εχθές στο Δυρράχιο οι φίλοι κυβερνήτες των πλοηγίδων όταν τους είπα ότι επόμενος προορισμός μας είναι ο Αυλώνας και ότι όταν ανεβαίναμε σταματήσαμε στο λιμάνι αυτό και υποφέραμε, με συμβούλεψαν να μην ξαναπάμε εκεί. Αντί του λιμανιού μου είπαν να πάω σε μια Μαρίνα η οποία έχει κατασκευαστεί τελευταίως, την μοναδική στην Αλβανία η οποία βρίσκεται στο νότιο μέρος του μεγάλου κόλπου του Αυλώνος. Το μέρος αυτό ονομάζεται Όρικουμ. Εδώ όμως ανακύπτει επιτακτικά το πρόβλημα που είχαμε και στην αρχή του ταξειδιού, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν επαρκείς ναυτικοί χάρτες της Αλβανίας. Το λιμάνι αυτό δεν αναφέρεται στους χάρτες που τουλάχιστον είχα, αλλά ούτε και στο σχετικό βιβλίο. Μάλιστα στο σχέδιο του βιβλίου για τον ευρύτερο κόλπο του Αυλώνος, το νότιο τμήμα του κόλπου είναι σημειωμένο ως απαγορευμένη περιοχή!
Για το πρόβλημα της ναυσιπλοΐας στην Αλβανία έχω αναφερθεί και στην αρχή του δεύτερου κεφαλαίου.

Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα, όταν φθάσαμε στον κόλπο του Αυλώνος και προχωρήσαμε στο νότιο τμήμα του άρχισα να έχω κάποια ανησυχία. Στην ουσία πλέαμε σε άγνωστα νερά χωρίς χάρτη ή άλλη πληροφορία και δεν ξέραμε ακριβώς που πάμε. Όσο πλησιάζαμε στον μυχό του κόλπου η ανησυχία μου μεγάλωνε. Το βάθος άρχισε να μειώνεται και έτσι αναγκάστηκα να μειώσω ταχύτητα, να βάλω τον Scott στην πλώρη να κοιτάζει προσεκτικά και εγώ να κοιτώ κάθε τόσο το βυθόμετρο και γενικά να έχω όλες τις αισθήσεις μου τεταμένες. Εν τω μεταξύ Μαρίνα δεν φαινόταν. Προχωρώντας βαθύτερα στον κόλπο, αμυδρά διέκρινα στο δεξί τμήμα του μυχού, κάτι που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ότι είναι η Μαρίνα που αναζητούμε. Κρατώ πορεία προς αυτή την κατεύθυνση και όταν πλησιάσαμε σε απόσταση που μπορούσες να διακρίνεις καλλίτερα, αντιλαμβάνομαι ότι είναι πράγματι ένα μικρό σχετικά λιμάνι, είχε όμως ένα μικρό πολεμικό πλοίο μόνον. Καταλαβαίνω βεβαίως ότι πρόκειται για βάση του Πολεμικού Ναυτικού της Αλβανίας και σε καμιά περίπτωση δεν είναι περιοχή προσβάσιμη για σκάφη αναψυχής. Αποφασίζω να κρατήσω πορεία παράλληλη και σχετικά κοντά στην ακτή και αν υπάρχει Μαρίνα δεν μπορεί, θα την βρούμε. Μετά από δυο τρία μίλια βλέπω από μακριά στο μέσον μιας μεγάλης έρημης παραλίας, ένα κτίσμα που έμοιαζε με ξενοδοχειακό συγκρότημα. Πλησιάζοντας, παρατηρώ ότι μπροστά στο κτίσμα υπάρχουν δυο ιστοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι κατάρτια. Πλησιάζοντας κι άλλο βεβαιώθηκα ότι οι ιστοί ήταν πράγματι δυο ιστιοπλοϊκών σκαφών, αλλά αναρωτηθήκαμε, μπορεί να είναι αυτή η Μαρίνα με δυο μόνον ιστιοπλοϊκά; Πλησιάζουμε με προσοχή και τελικά βεβαιωνόμαστε ότι φτάσαμε στον προορισμό που αναζητούσαμε. Στην είσοδο μας περίμενε κάποιος για να μας κατευθύνει και έτσι μπήκαμε και εμείς στην περίφημη Μαρίνα του Όρικουμ! Ώρα άφιξης 15:25, μετά από 59 ν.μ. από το Δυρράχιο. Μας υποδέχτηκαν φιλικά και μας βοήθησαν να δέσουμε. Τελικά δυο μόνον ιστιοπλοϊκά υπήρχαν στο λιμάνι, και αυτά παροπλισμένα. Ανήκαν σε αλλοδαπούς. Παρόλα αυτά στη πλωτή προβλήτα που δέσαμε, μπροστά μας υπήρχε νερό και ηλεκτρικό!

 

 

Εκ των υστέρων έμαθα ότι το Όρικουμ (Oricum στα Αλβανικά), ονομάζεται Ώρικός στα Ελληνικά και ήταν Αρχαία Ελληνική πόλη στη Βόρεια Ήπειρο (σύγχρονη νότια Αλβανία), που τοποθετείται στο νότιο μυχό του όρμου Αυλών (Vlor στα Αλβανικά). Ο υπεύθυνος της Μαρίνας με κατατόπισε για την περιοχή και μου είπε ότι κανονικά έπρεπε να πάμε πρώτα στο λιμάνι του Αυλώνος για τις απαραίτητες διατυπώσεις και στη συνέχεια να έρθουμε στην Μαρίνα. Τώρα θα έπρεπε να πάμε οδικώς στον Αυλώνα για αυτό τον λόγο. Τελικά προσφέρθηκε να πάει αυτός στις Αρχές για λογαριασμό μου και έτσι ηρέμησα. Στη συνέχεια βγάλαμε το μηχανάκι έξω γιατί ήθελα να πάω στο ομώνυμο κοντινό χωριό και να κάνω γενικά μια εξερεύνηση της περιοχής. Φεύγω αμέσως για το χωριό, γιατί ήθελα να βρω πλυντήριο να δώσω ρούχα για πλύσιμο. Το χωριό πρωτόγονο, φτωχό αλλά γραφικό και γνήσιο. Μαθαίνω ότι για πλυντήριο ούτε λόγος. Δεν ήθελα όμως με τίποτα να γυρίσω πίσω στο καΐκι με τον μεγάλο μπόγο με άπλυτα άπρακτος. Κάνω μια διερευνητική βόλτα στον κεντρικό δρόμο του χωριού, ο μόνος ασφάλτινος και εντοπίζω ένα κατάστημα, αυτό που λέμε εμπορικό στα χωριά. Ήταν μικρό αλλά περιείχε λίγο από όλα. Υφάσματα, ρούχα, καλλυντικά, κουζινικά, διακοσμητικά σπιτιού, ηλεκτρικές μικρές συσκευές, υλικά ραπτικής και αλλά πολλά. Συνεννοούμαι με δυσκολία λόγω γλώσσας με τον καταστηματάρχη και του εξηγώ ότι είμαστε με ένα καΐκι από την Ελλάδα και έχω ανάγκη να πλύνω ρούχα. Μου αποκρίνεται και αυτός ότι πλυντήριο στο χωριό δεν υπάρχει. Του απαντώ ότι εντάξει αλλά δεν θα μπορούσε η κυρία σας να πάρει τα ρούχα στο σπίτι σας και να τα πλύνει; Φυσικά με το αζημίωτο. Η συμφωνία έκλεισε και βγαίνω να φύγω. Έξω από το κατάστημα εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί όλη η πιτσιρικαρία του χωριού να θαυμάσει το μικρό Honda μηχανάκι. Δεν είχαν ξαναδεί τόσο μικρό μηχανάκι και η φαντασία τους είχε εξαφθεί. Άρχισαν λοιπόν τα παρακάλια να τους πάω βόλτα με το μηχανάκι. Τι να κάνω δύσκολα μπορούσα να τους αρνηθώ. Άρχισαν λοιπόν βολτίτσες εκ περιτροπής με το μηχανάκι. Εν τω μεταξύ μαζεύτηκε όλο το χωριό να καμαρώσει τα βλαστάρια τους να καβαλάνε το αξιοπερίεργο μηχανάκι και μάλιστα με Έλληνα οδηγό. Όταν τελικά έφυγα αυτά τα καημένα έτρεχαν από πίσω μου μέχρι την έξοδο του χωριού εκλιπαρώντας για δεύτερο γύρο. Με όλα αυτά μέχρι να γυρίσω στο σκάφος είχε αρχίσει να νυκτώνει.

20-07-07 Η μέρα ξεκίνησε με φασίνα του καϊκιού μέσα και έξω. Μετά αποφάσισα να επισκεφθώ με το μηχανάκι ένα ορεινό χωριό της περιοχής. Η διαδρομή ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι υπολόγιζα και ο δρόμος, χωματόδρομος, έντονα κακοτράχαλος. Το μηχανάκι με δυσκολία τα κατάφερνε. Τελικά μετά από πολύ ώρα και προσπάθεια έφτασα στο χωριό. Το χωριό βέβαια δεν ήταν ακριβώς χωριό με την έννοια που εμείς έχουμε στο μυαλό μας. Ήταν μια αρκετά μεγάλη έκταση στη οποία υπήρχαν αρκετές στάνες με αιγοπρόβατα και διάσπαρτα πέτρινα καλύβια. Οι λιγοστοί άνθρωποι που συνάντησα ήταν πραγματικά φτωχοί και με έβλεπαν σαν από άλλο πλανήτη. Εκεί βέβαια κατάλαβα γιατί πολλοί κάτοικοι αυτής της χώρας ξενιτεύονται και έρχονται στην Ελλάδα να βρουν καλλίτερη τύχη. Μετά από αυτή την εμπειρία σκέπτομαι ότι το καλλίτερο που έχω να κάνω είναι να πάω για μια βουτιά στην θάλασσα. Γυρνώ πίσω στο καΐκι και με την γνωστή παρέα των τετράποδων, με το βαρκάκι βγαίνουμε από το λιμάνι να πάμε για μπάνιο. Η έντονη προειδοποίηση που μου είχαν δώσει στο Λιμεναρχείο των Αγίων Σαράντα αλλά και του Δυρραχίου, ότι η χρήση του φουσκωτού απαγορεύεται αυστηρά σε όλη την Αλβανία, εδώ πήγε περίπατο. Υπήρχε μια μεγάλη έρημη παραλία όπου αυτά τρέχανε σαν τρελά πέρα δώθε στην άμμο και μετά βουτούσαν στο νερό. Τετράποδα και καπετάνιος ευχαριστήθηκαν πολύ με το μπάνιο αυτό. Με τα πολλά μαζευτήκαν και γυρίσαμε πίσω στο καΐκι όπου τους έγινε και λούσιμο με σαμπουάν και γλυκό νερό, μια και υπήρχε άφθονο μπροστά στα πόδια μας.

 

 

Αργότερα πήγα στο χωριό Όρικουμ για να πάρω τα ρούχα που είχα δώσει την προηγούμενη για πλύσιμο. Εκεί επαναλήφθηκε το χθεσινό σκηνικό με τα παιδία και το μηχανάκι. Δεν μπορούσα να ξεφύγω. Τελικά πήρα και κάτι ωραιότατα σουβλάκια από ένα σουβλατζίδικο και έφερα και στο καΐκι για τον Scott.

21-07-07 Αποπλέουμε από το Όρικουμ στις 08:05, με προορισμό τον Πάνορμο. Καιρός καλός. Αφού βγήκαμε από τον ευρύτερο κόλπο του Αυλώνος με έκπληξη αλλά και θλίψη είδαμε ότι όλη η περιοχή είχε καεί και ακόμα κάπνιζαν τα καμένα. Η φωτιά αυτή ξεκίνησε από μια μικρή εστία, την οποία είχαμε εντοπίσει ερχόμενοι στην περιοχή στις 26 Ιουνίου και την είχα αναφέρει τότε στο Λιμεναρχείο του Αυλώνος. Φαίνεται ότι καθυστέρησαν τότε με αποτέλεσμα να καεί μια τεράστια περιοχή της νότιας Αλβανίας.

 

Συνεχίσαμε με μπουνάτσα και μετά καμιά εικοσαριά μίλια, συναντούμε μια μεγάλη ωραία παραλία. Προσέγγισα λίγο στην ακτή για να δω καλλίτερα την παραλία. Αμέσως μετά την παραλία ξεκινούσε μια ορεινή περιοχή. Στις υπώρειες της ορεινής περιοχής ήταν ένα χωρίο. Το χωρίο αυτό ήταν η ονομαστή Χειμάρρα (Himarë ή Himara στα Aλβανικά). Η περιοχή αυτή της Βορείου Ηπείρου, κατοικείται από σημαντικό Ελληνικό πληθυσμό. Βρίσκεται στους παράλιους πρόποδες των Ακροκεραύνειων ή Κεραύνειων Ορέων.

 

Μετά από λίγο παραπλεύσαμε και την σύγχρονη Χειμάρρα, μια παραλιακή κωμόπολη, η οποία αποτελεί το κέντρο της περιοχής. Υπάρχει εκεί και ένας μώλος, αλλά δεν μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε λιμάνι. Συνεχίζοντας φθάσαμε τελικά στο κόλπο του Πάνορμου (Porto Palermos) στις 14:12, έχοντας διανύσει 44 ν.μ. από την Μαρίνα του Ωρικού. Ο Πάνορμος είναι επίσης περιοχή της Βορείου Ηπείρου. Φουντάρω προσωρινά αρόδου, ώστε με το βαρκάκι να πάω έξω να εξερευνήσω τον μώλο. Επίσης φουνταρισμένο αρόδου ήταν ένα πολύ ωραίο μεγάλο κλασικό ιστιοπλοϊκό, το μοναδικό σκάφος που συναντήσαμε και στα δυο ταξείδια μας στην Αλβανία, ανεβαίνοντας τον Ιούνιο και τώρα κατεβαίνοντας. Βγαίνοντας έξω με το φουσκωτό, διαπίστωσα ότι τα βάθη γύρω από τον μώλο ήταν μεγάλα. Όλη η κατασκευή, έμοιαζε στρατιωτική, είχε σχήμα Τ, ήταν παλιά και εγκαταλελειμμένη, προφανώς για προσέγγιση πολεμικών πλοίων στο παρελθόν. Είχε σχετικά μεγάλο ύψος, τουλάχιστον σε σχέση με το καΐκι. Από την εσωτερική πλευρά έδειχνε προστατευμένη και ασφαλής. Κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε στην περιοχή. Με αυτά τα δεδομένα αποφασίζω να πλαγιοδετήσουμε εκεί. Σηκώνουμε λοιπόν την άγκυρα και ερχόμαστε και πλαγιοδετούμε στην εσωτερική πλευρά του μώλου.

 

Αφού εξασφαλίσαμε το καΐκι, στην συνεχεία η γνωστή παρέα, Νάξος, Μαυρούκα, Πίσσα και καπετάνιος πάνε για μπάνιο με το βαρκάκι. Υπήρχε ένα μικρό ωραίο κολπάκι κοντά στο ιστιοπλοϊκό και πήγαμε εκεί. Περνώντας από κοντά τους χαιρέτισα εξ αποστάσεως. Μόλις φτάσαμε στο κολπάκι, πριν το βαρκάκι σταματήσει, τα τετράποδα, το ένα μετά το άλλο βουτάνε στο νερό. Στη συνεχεία αυτά έκαναν τα δικά τους. Μικρή εξερεύνηση του χερσαίου χώρου, βουτιές από τα βράχια, ανέβασμα μόνα τους στο βαρκάκι, ξανά βουτιές από τα βράχια και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι από το κλασικό ιστιοπλοϊκό, συγκεντρώθηκαν στην πρύμη του σκάφους τους να παρακολουθούν τα τετράποδα. Όταν τελικά φεύγαμε μου έκαναν νόημα από το σκάφος να πάω κοντά. Πλησιάζω με το βαρκάκι και αφού πρώτα ανταλλάξαμε δυο κουβέντες, με προσκαλούν να ανέβω επάνω για να γνωριστούμε. Τα σκυλιά βεβαίως παραμένουν υπομονετικά στο βαρκάκι. Ήταν Ιταλοί, πολύ ευγενείς και καθώς πρέπει. Είχαν και αυτοί δυο σκυλιά επάνω στο σκάφος, για αυτό και αγαπούσαν τα ζώα και έτσι θαύμαζαν τα δικά μου τα οποία είναι πολύ εξοικειωμένα με το υγρό στοιχείο, γεγονός που τους εντυπωσίασε. Επίσης μου εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για την “Φανερωμένη”. Ανταλλάξαμε πολλές πληροφορίες και δημιουργήθηκε φιλικό κλίμα. Το σκάφος τους ήταν σε άψογη κατάσταση από κάθε άποψη παρόλο που ήταν προπολεμικό. Τέλος, τους είπα ότι έχω πάρει πρόβλεψη καιρού για την ευρύτερη περιοχή και ότι το βραδύ ίσως χαλάσει ο καιρός. Για τον λόγο αυτό τους πρότεινα αν θέλουν να έρθουν να πλαγιοδετήσουν στο μώλο για μεγαλύτερη ασφάλεια. Τους διαβεβαίωσα ότι έχω ελέγξει τα βάθη γύρω από τον μώλο και είναι μεγάλα, ακόμα και για το δικό τους σκάφος. Αν αποφασίσουν, σε αυτή την περίπτωση ευχαρίστως θα τους βοηθήσω να δέσουν. Με ευχαρίστησαν και μου αποκρίθηκαν ότι προτιμούν να μείνουν εκεί που είχαν αράξει. Ανταλλάξαμε διευθύνσεις, χαιρετηθήκαμε και αποχώρησα.

 

Μετά από αυτή την ευχάριστη συνάντηση, αφού προηγουμένως άφησα τα τετράποδα στο καΐκι, βγήκα έξω για μια χερσαία εξερεύνηση. Λίγο πιο πάνω περνούσε ένας επαρχιακός στενός δρόμος. Περπάτησα μέχρι τον δρόμο και συνεχίζοντας, σε μικρή απόσταση, υπήρχε μια χωριάτικη ταβέρνα. Πελάτης κανένας. Αμέσως παρουσιάζεται ο ιδιόκτητης και σε άψογα Ελληνικά με μεγάλη εγκαρδιότητα με καλωσορίζει. Είχε φυσικά δει από ψηλά το καΐκι με την Ελληνική σημαία και έτσι κατάλαβε από πού ερχόμουν. Ήταν Έλληνας της Αλβανίας. Κάθισα να φάω κάτι πρόχειρα και μου έκανε παρέα δίνοντάς μου πολλές πληροφορίες για την περιοχή. Μεταξύ άλλων μου εξήγησε ότι επάνω στην χερσόνησο η οποία χωρίζει τον κόλπο του Πανόρμου σε δυο τμήματα, το κάστρο που βλέπουμε το έχει κατασκευάσει ο Αλή Πασάς από το Τεπελένι. Δηλαδή ο γνωστός μας Αλή Πασάς των Ιωαννίνων. Όταν ο Αλή αποφάσισε να κατασκευάσει το κάστρο στην παρακείμενη μικρή χερσόνησο, κάλεσε κάποιον ονομαστό την εποχή εκείνη Γάλλο μηχανικό, ειδικευμένο στα κάστρα και του ανέθεσε το έργο. Επάνω στην χερσόνησο, στην θέση που επρόκειτο να ανεγερθεί το κάστρο υπήρχε ένα ξωκλήσι του Άγιου Νικολάου. Στον Αλή πασά όμως δεν άρεσε η ιδέα να κατεδαφιστεί το ξωκλήσι, αν και βεβαίως Μουσουλμάνος. Έτσι λοιπόν διέταξε τον Γάλλο μηχανικό να γκρεμίσει το εκκλησάκι για να κτιστεί το κάστρο αλλά να αναγείρει ένα νέο λίγο πριν την χερσόνησο στην θέση όπου βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Έτσι και έγινε. Αφού ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της κατασκευής του κάστρου και ανεγέρσεως της εκκλησίας, πάει ο Γάλλος μηχανικός στον Αλή ζητώντας την αμοιβή που είχαν συμφωνήσει. Τότε λοιπόν του λέει ο Αλή: «Δεν πρόκειται να σε πληρώσω αν δεν δοκιμάσω ότι τα κτίσματα που έφτιαξες είναι γερά και αντέχουν».
Διατάζει λοιπόν αμέσως την φρουρά του να συλλάβει τον Γάλλο και να τον κλείσει στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Συγχρόνως δίνει διαταγή από το κάστρο να κανονιοβολήσουν το εκκλησάκι με τον Γάλλο μέσα σε αυτό. Πράγματι αρχίζει το κανονίδι χωρίς όμως να είναι δυνατόν να γκρεμιστεί η εκκλησία! Κατόπιν αυτού του αποτελέσματος, ο Γάλλος ελευθερώνεται και λαμβάνει ολόκληρη την συμφωνηθείσα αμοιβή και όπου φύγει φύγει... Προς απόδειξη όλων των ανωτέρω, με οδηγεί στο εκκλησάκι και μου δείχνει τις μπάλες οι οποίες φυλάσσονται μέχρι σήμερα, από το κανόνι που βομβάρδισαν το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

 

 

 

 

 

 

 

Μετά από αυτή την επίσκεψη, του εκφράζω την επιθυμία να επισκεφθώ την Χειμάρρα της Βορείου Ηπείρου. Βεβαίως στη περιοχή που βρισκόμασταν δεν υπήρχε όχι μόνον συγκοινωνία, αλλά, αραιά και που περνάει κάποιο αυτοκίνητο. Μου αποκρίνεται, πάμε να πιούμε ένα καφεδάκι και όταν περάσει κάποιο αυτοκίνητο, θα κανονίσω εγώ να σε πάρει μαζί του. Πράγματι μετά από κάποιο διάστημα εμφανίζεται κάποιο αγροτικό ημιφορτηγάκι. Τρέχει αμέσως ο ταβερνιάρης, το σταματά, ήταν γνωστός του, και με βάζει μέσα. Στη διαδρομή αυτός έτρεχε λες και πήγαινε σε ράλι. Ο δρόμος στενός και ορεινός, άλλο αυτοκίνητο αν ερχόταν από απέναντι δεν χωρούσε με τίποτα να περάσει και αυτός πήγαινε σαν ο δρόμος να ήταν μονόδρομος. Ευτυχώς δεν συναντήσαμε άλλο αυτοκίνητο. Με πηγαίνει μέχρι την σύγχρονη Χειμάρρα, μια παραλιακή κωμόπολη, η οποία τα παλαιότερα χρόνια ήταν επίνειο της ορεινής Χειμάρρας, αλλά σήμερα πλέον έχει αναπτυχθεί και αποτελεί το κέντρο της περιοχής.

 

Το Ελληνικό στοιχείο είναι έντονο, πολλά καταστήματα με Ελληνικές επιγραφές, πούλμαν που γράφουν Χειμάρρα-Ιωάννινα ή Χειμάρρα-Ομόνοια, στο δρόμο ακούς κουβέντες στη γλώσσα μας κ.λ.π. Κάνω ένα μικρό περίπατο συνομιλώ με μερικούς κατοίκους και στη συνέχεια παίρνω ένα ταξί για να με πάει στην ορεινή παλιά Χειμάρρα. Ο οδηγός ήταν και αυτός Έλληνας της Αλβανίας. Στην κοντινή διαδρομή μέχρι το χωρίο, τον βομβαρδίζω με ερωτήσεις και έτσι κατατοπίστηκα αρκετά για την περιοχή και τους κατοίκους της. Φθάνοντας στην είσοδο του χωριού, το ταξί σταματά και ο οδηγός μου εξηγεί ότι αυτοκίνητα δεν μπορούν να μπουν μέσα γιατί δεν υπάρχουν δρόμοι για αυτοκίνητα, μόνον καλντερίμια.

 

Με διαβεβαιώνει ότι θα με περιμένει να κάνω την επίσκεψή μου στο χωρίο με την ησυχία μου. Στο χωρίο αυτό νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ένα ορεινό παλιό χωρίο της Ηπείρου στην Ελλάδα. Τα σπίτια όλα πέτρινα, καθώς και τα καλντερίμια, πολλά σπίτια ερημωμένα, λίγοι κάτοικοι, νομίζω όλοι Ελληνικής καταγωγής. Δεν ξέρω αν υπήρχαν αλλά δεν συνάντησα κανένα Αλβανό σε αυτό το χωρίο.

 

Περπατώντας συνάντησα ένα ωραίο παλιό πέτρινο διώροφο σπίτι από το οποίο ακούγονταν ομιλίες στα Ελληνικά. Η αυλόπορτα ήταν ανοικτή και έτσι κοντοστάθηκα και τους χαιρέτησα. Αμέσως πετάγονται επάνω να με καλωσορίσουν και με καλούν στο σπίτι τους να με κεράσουν. Ήταν μεγάλοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν μαζί τους τα εγγονάκια τους για το καλοκαίρι. Αυτά μένουν στην Αθήνα με τους γονείς τους. Πολύ φιλόξενοι, μου προσέφεραν καφεδάκι και πολύ ωραίο σπιτικό γλυκό του κουταλιού, σταφύλι. Κάθισα αρκετή ώρα μαζί τους και μου μίλησαν για τα προβλήματα του τόπου και τους καημούς τους. Μου έδωσαν πολλές πληροφορίες για το χωρίο τους και μου πρότειναν να επισκεφθώ μια πολύ παλιά εκκλησία του χωριού, η οποία ήταν κοντά στο σπίτι τους. Πολύ αξιοπρεπείς και ευγενικοί άνθρωποι, τους συμπάθησα. Τους ευχαρίστησα και έφυγα πηγαίνοντας προς την παλιά εκκλησία.

 

 Λίγο πιο πάνω βρίσκω την παλιά Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία, η οποία ήταν σε άσχημη κατάσταση από κάθε άποψη. Ο περιβάλλων χώρος ήταν τελείως εγκαταλελειμμένος, το κτήριο του ναού ήταν σε επίσης σε άσχημη κατάσταση, για το δε εσωτερικό του ναού, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα βλέποντας την επόμενη φωτογραφία.

 

Η επίσκεψη στην παλιά εκκλησία μου δημιούργησε ένα συναίσθημα θλίψης για αυτή την εγκατάλειψη. Συνέχισα την εξερεύνηση του χωριού. Οι εικόνες ερειπωμένων κτισμάτων εναλλάσσονταν με εικόνες φροντισμένων πέτρινων σπιτιών με περιποιημένες αυλές.

 

Έχοντας στο μυαλό μου ότι ο οδηγός του ταξί με περιμένει, παρόλο που μου είχε πει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα χρόνου και να κάνω την επίσκεψη στο χωριό με την ησυχία μου, δεν ήθελα να κάνω κατάχρηση του χρόνου και έτσι αποφάσισα να συντομεύσω. Προχωρώντας προς την έξοδο του χωριού, με έκπληξη βλέπω ένα σύγχρονο συγκρότημα το οποίο αποτελούνταν από μια εκκλησία και ένα άλλο κτίσμα.

 

Δίπλα από την εκκλησία έστεκε ένα εντυπωσιακό καμπαναριό. Τα κτίσματα αυτά ήταν περτόκτιστα και έδειχναν καινούργια. Η όλη εικόνα ήταν εντυπωσιακή. Ο περιβάλλων χώρος πολύ περιποιημένος, λιθόκτιστος με ωραία και ευρύχωρη αυλή. Κάποια παιδιά έπαιζαν στην αυλή. Κατεβαίνω τα σκαλιά, για να βρεθώ στο επίπεδο των κτηρίων. Η εκκλησία ήταν κλειστή και έτσι δεν μπόρεσα να την επισκεφθώ.

 

Πλησιάζω να μιλήσω στα παιδιά, τα οποία όλα μιλούσαν Ελληνικά. Με προθυμία μου μίλησαν και μου εξήγησαν ότι το κτήριο, στην αυλή του οποίου έπαιζαν, είναι το Ελληνικό σχολείο του χωριού. Χάρηκαν που κάποιος Έλληνας είχε έρθει να επισκεφθεί το χωρίο τους και με ρώτησαν πως βρέθηκα στα μέρη τους. Όταν τους είπα ότι έχω έρθει με ένα σκάφος το οποίο το έχω αράξει στον Πάνορμο, τότε ανέβηκα ακόμα περισσότερο στην υπόληψη τους. Δεν ήθελαν να με αφήσουν να φύγω και οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή, σχετικά με το ταξείδι μου.

 

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό το σχολείο. Πολλές πόλεις στην χώρα μας, όχι χωριά, δεν έχουν ένα τόσο καλόγουστο και περιποιημένο σχολείο! Ήταν υπόδειγμα.

Δίπλα σε αυτό τον χώρο υπήρχε και ένας τάφος - ηρώον. Μου κίνησε το ενδιαφέρον η επιγραφή του :

Η κατάληξη της επιγραφής : ΩΣ ΕΛΛΗΝ μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

 

 

Το όνομα Σπυρομήλιος είναι γνωστό στην χώρα μας. Διάφορες προσωπικότητες με αυτό το επίθετο έχουν γράψει ιστορία. Ξεκινώντας από τον Σπυρίδωνα Σπυρομήλιο, στρατιωτικό, αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 και πολιτικό. Εν συνεχεία τον Σπύρο Σπυρομήλιο, ο οποίος διακρίθηκε στον Μακεδονικό Αγώνα και τους Βαλκανικούς Πολέμους έως τον Πύρρο Σπυρομήλιο, διακεκριμένο αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού. Ο τελευταίος, μετά την αποστρατεία του ανέλαβε τη Γενική Διεύθυνση του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, βάζοντας ανεξίτηλη σφραγίδα στο τότε Ε.Ι.Ρ. με την προσωπικότητά του. Γνωστός επίσης και για τον μεγάλο του έρωτα με την Μελίνα Μερκούρη. Όλοι τους κατάγονταν από την Χειμάρρα.

Μετά από αυτή την ενδιαφέρουσα επίσκεψη στην ονομαστή Χειμάρρα, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στον Πάνορμο. Ο οδηγός του ταξί, ένας συμπαθής και πολύ κατατοπισμένος Χειμαρριώτης, ήταν ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών. Στο Βόρειο τμήμα του κόλπου του Πανόρμου, είχα παρατηρήσει από το πρωί μια κατασκευή η οποία έμοιαζε στρατιωτική και μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον.

 

 

Έτσι λοιπόν όταν πλησιάσαμε στον Πάνορμο τον ρώτησα σχετικά. Μου εξήγησε ότι πρόκειται για εγκατάσταση του Πολεμικού Ναυτικού της Αλβανίας. Έχει ανοιχθεί διαμπερής υπόγεια σήραγγα στο βουνό, έτσι ώστε ένα πολεμικό πλοίο ή υποβρύχιο να μπορεί να κρυφθεί υπογείως και να μπορεί να περάσει δια μέσου της σήραγγας στον επόμενο κόλπο χωρίς να χρειαστεί να παραπλεύσει την χερσόνησο.

 

 

 

Σε λίγο φθάσαμε στο σημείο όπου ήταν δεμένο το καΐκι. Πάω πρώτα να δω πως είναι το σκάφος. Είχε αρχίσει να σηκώνεται ένα αεράκι. Για την ώρα τίποτα το ανησυχητικό.

 

 

Μετά πήγα στην ταβέρνα, ώστε να ευχαριστήσω τον ταβερνιάρη για την μεσολάβησή του να επισκεφθώ την Χειμάρρα. Έμεινα και δείπνησα εκεί. Ήταν μια ευχάριστη βραδιά, συντροφιά με τον ταβερνιάρη και ωραίο φαγητό. Σε λίγο ο αέρας δυνάμωσε, οπότε επισπεύδω την αναχώρηση και πάω στο καΐκι να δω πως είναι η κατάσταση. Στο σημείο που ήμασταν δεμένοι δεν υπήρχε πρόβλημα. Αλλά για ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά προσθέσαμε δυο σχοινιά καθώς και μερικά μπαλονάκια από την μεριά του μώλου. Εν τω μεταξύ κοιτάζω προς τη μεριά του κλασικού ιστιοπλοϊκού των Ιταλών και παρατηρώ ότι ξεσέρνει. Σκέφτομαι να πάω με το βαρκάκι να τους ειδοποιήσω, μήπως και δεν το έχουν καταλάβει. Επάνω που ετοιμαζόμουν, βλέπω κίνηση στο σκάφος, είχαν βάλει μπροστά και σήκωναν την άγκυρά τους. Φουντάρουν λίγο πιο βαθειά. Σε λίγο όμως και πάλι ξέσερναν και επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία. Αφού προσπάθησαν μερικές φορές ακόμα και βλέποντας ότι η άγκυρά τους δεν τους κρατούσε, τελικά την πήραν επάνω και όλο το βράδυ έκοβαν βόλτες στον ευρύχωρο κόλπο! Τελικά μόλις ξημέρωσε ανοίχτηκαν και έφυγαν. Ο αέρας όλο το βράδυ κρατούσε καλά και παρόλο που ήμασταν ασφαλείς, ήμουν σε κάποια επιφυλακή και έτσι παρακολούθησα όλες τις κινήσεις των Ιταλών.

22-07-07 Νωρίς το πρωί ο αέρας έκοψε και σταδιακά εξασθένησε. Έτσι, βλέποντας τον αέρα να έχει εξασθενήσει σημαντικά, αποφασίζω να φύγουμε. Στις 08:58, αποπλέουμε από τον Πάνορμο με προορισμό τους Αγίους Σαράντα. Βγαίνουμε από τον κόλπο και παρατηρούμε για τελευταία φορά το εντυπωσιακό κάστρο του Αλή, από την έξω πλευρά του κόλπου.

 

 

Μέχρι να βγούμε από τον κόλπο, ο αέρας έπεσε και άλλο. Έτσι με ωραίο καιρό καλύπτουμε σύντομα και χωρίς πρόβλημα την κοντινή απόσταση μέχρι τον προορισμό μας. Καταπλέουμε στο νοτιότερο λιμάνι εισόδου – εξόδου της Αλβανίας, τους Αγίους Σαράντα στις 11:20, έχοντας διανύσει 18 ν.μ.. Με άνεση πλέον δένουμε στο οικείο, από την προηγούμενη επίσκεψή μας τον Ιούνιο, λιμάνι. Νωρίτερα μάλιστα, είχα τηλεφωνήσει στον Λιμενάρχη των Αγίων Σαράντα, να τον ενημερώσω για την άφιξή μας και ότι ήθελα να κάνω έξοδο από την χώρα. Έτσι λοιπόν, ο Λιμενάρχης μας περίμενε ήδη. Ανέλαβε αμέσως να τακτοποιήσει όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες χωρίς να χρειαστεί από μέρους μου να κάνω την παραμικρή κίνηση. Καμία σύγκριση με το σκηνικό που είχαμε όταν κάναμε είσοδο στην χώρα τον Ιούνιο, αφού σε λιγότερο από μισή ώρα είχαμε πίσω στα χέρια μας όλα τα σχετικά έγγραφα και μπορούσαμε ελεύθεροι να αποπλεύσουμε από την χώρα.

Τελικά στις 12:00 φεύγουμε από το λιμάνι των Αγίων Σαράντα. Πολύ ωραία μπουνάτσα και καταγάλανος ουρανός. Με αυτές τις συνθήκες σύντομα φθάσαμε σε μια συστάδα Αλβανικών νησιών, τα οποία βρίσκονται νότια των Αγίων Σαράντα και ακριβώς απέναντι από τον όρμο Αγίου Στεφάνου, της Κέρκυρας. Μιας και η μέρα ήταν πολύ ωραία και επειδή στη συνεχεία δεν είχαμε να διανύσουμε μεγάλη απόσταση μέχρι τον τελικό μας προορισμό, αποφάσισα να κάνουμε μια στάση σε αυτά τα νησιά, για μπάνιο. Έτσι λοιπόν στις 12:48, μετά από 6 ν.μ. από τους Άγιους Σαράντα, φουντάρουμε στο όρμο που σχηματίζεται μεταξύ του παραθαλάσσιου θέρετρου Εξαμίλια (Ksamil στα Αλβανικά) και των τεσσάρων ομώνυμων νησιών. Προφανώς το όνομα Ksamil προέρχεται από το Ελληνικό Εξαμίλια. Από την μια πλευρά είχαμε την παραλία της τουριστικής κωμόπολης των Εξαμιλίων.

 

 

Από την άλλη πλευρά σε πολύ κοντινή απόσταση είχαμε ένα από τα νησάκια των Εξαμιλίων, με πολύ ωραία νερά. Σε αυτό το νησάκι υπήρχε ένα κολπάκι με ωραία παραλία. Εκεί έρχονταν για μπάνιο λίγα βαρκάκια, κυρίως κωπηλατώντας από την κοντινή ακτή.

 

 

Όταν ετοιμάζομαι για μπάνιο με το βαρκάκι, τα τετράποδα το καταλαβαίνουν αμέσως και ξεσηκώνονται. Συνήθως, αν το βαρκάκι είναι πλαγιοδετημένο στο καΐκι, αυτά πηδάνε μέσα και με περιμένουν. Τώρα όμως μόλις με είδαν να φορώ μαγιό, όχι μόνον πήδηξαν στο βαρκάκι, αλλά πριν καν μπω μέσα, αυτά δίνουν μια βουτιά και κολυμπούν μέχρι το κοντινό νησάκι. Σε λίγο πήγα τους μάζεψα και με το φουσκωτό επισκεφθήκαμε το διπλανό νησάκι. Βρήκαμε μια παραλία στην οποία δεν υπήρχαν άνθρωποι και έτσι αυτά έτρεχαν στην παραλία, βουτούσαν και ούτω καθ εξής. Ευχαριστήθηκαν πολύ, καθώς και ο καπετάνιος.

 

 

Το πρόγραμμά μου ήταν να μην μείνουμε πολύ ώρα εκεί. Ήθελα να φύγουμε και να πάμε για διανυκτέρευση, σε έναν ασφαλή κόλπο της Ηπείρου. Την ώρα που ετοιμαζόμασταν, ήρθε ένα βαρκάκι με κουπιά από το κοντινό νησάκι, με μια συντροφιά από ντόπιους που ήθελαν να δουν από κοντά το Ελληνικό καΐκι και να μας γνωρίσουν. Μιλούσαν κουτσά - στραβά την γλώσσα μας, παρόλα αυτά συνεννοηθήκαμε μια χαρά. Μας έδωσαν διάφορες πληροφορίες για τον τόπο τους, τους έκανε εντύπωση η “Φανερωμένη” και το ταξείδι που άκουσαν ότι είχαμε κάνει. Τους χαιρετήσαμε και κωπηλατώντας επέστρεψαν στο νησάκι από οπού είχαν έρθει.

 

 

Τελικά σαλπάρουμε από τα Εξαμίλια στις 14:00, ώρα Αλβανίας. Με ωραίο καιρό και μετά από καμιά δεκαριά μίλια φτάνουμε στο Ακρωτήριο της Φτελιάς. Σε αυτό το σημείο βρίσκονται τα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας. Βλέπουμε τα σχετικά στρατιωτικά φυλάκια. Πρώτα τα Αλβανικά και στη συνέχεια τα Ελληνικά. Κατεβάζουμε πλέον την Αλβανική σημαία και βάζουμε τα ρολόγια μια ώρα μπροστά, λόγω της διαφοράς ώρας. Ένα γλυκό συναίσθημα με κυριεύει, από το γεγονός της επιστροφής στην Πατρίδα!

Τελικά στις 16:22 ώρα Ελλάδος, καταπλέουμε στον κόλπο του Παγανιά, Θεσπρωτία, Ήπειρος, Ελλάς, έχοντας διανύσει 11 ν.μ., από τα Εξαμίλια της Αλβανίας.

 

 

Το σύνολο των μιλίων που διανύσαμε με την “Φανερωμένη” από τη Ν. Μιλιέτ μέχρι τον Κόλπο Παγανιά στην Θεσπρωτία είναι 276 ν.μ.. Ώρες λειτουργίας μηχανής: 46. Το ταξείδι διήρκησε 12 ημέρες.

Για να δείτε τον χάρτη πατήστε: Μέρος Α

Μετά τον Κόλπο του Παγανιά, άρχισε το ταξείδι της επιστροφής το οποίο κράτησε αρκετό χρονικό διάστημα. Επισκέφθηκα αρκετά μέρη της Στερεάς Ελλάδος, καθώς και αρκετά νησιά και πέρασα ένα αξέχαστο καλοκαίρι. Πιστεύω ωστόσο ότι θα είναι ίσως κουραστικό για τον αναγνώστη να διαβάσει το υπόλοιπο του ταξιδιού μέχρι την επιστροφή μου με τον ίδιο τρόπο που περιέγραψα στα προηγούμενα κεφάλαια. Έτσι λοιπόν, εν συνεχεία, απλώς θα αρκεστώ να αναφέρω τηλεγραφικά τα μέρη που επισκέφτηκα.

23-07-07 Αναχώρηση από τον Κόλπο του Παγανιά στις 07:45, άφιξη στη νησίδα Αγίου Νικόλαου, Σύβοτα, Θεσπρωτία, Ήπειρος στις 10:12, διανυθείσα απόσταση 18 ν.μ..

24-07-07 Αναχώρηση από την νησίδα Αγίου Νικόλαου 08:43, άφιξη στη Μαρίνα Πρεβέζης, Ήπειρος στις 13:56, διανυθείσα απόσταση 39 ν.μ..

27-07-07 Αναχώρηση από την Μαρίνα Πρεβέζης 08:50, μεθόρμηση στο λιμάνι της Πρεβέζης στις 09:05, διανυθείσα απόσταση 0,25 ν.μ..

28-07-07 Αναχώρηση από το λιμάνι Πρεβέζης 09:20, με προορισμό την Βόρεια είσοδο της διώρυγας της Λευκάδας. Κατά τη διαδρομή πληροφορήθηκα μέσω VHF ότι υπάρχει βλάβη στη γέφυρα της Λευκάδας με αποτέλεσμα η διώρυγα να μην ανοίγει και έτσι αναγκάστηκα να επιστρέψω στην Πρέβεζα. Άφιξη στον όρμο Βαθύ Πρεβέζης στις 10:40, διανυθείσα απόσταση 10 ν.μ..

29-07-07 Αναχώρηση από τον όρμο Βαθύ Πρεβέζης, στις 08:07. Επειδή η γέφυρα της Λευκάδας είχε σοβαρή βλάβη και δεν υπήρχε ακριβής πρόβλεψη για την αποκατάστασή της, αποφάσισα να κάνω τον περίπλου της Λευκάδας, με προορισμό τα Σύβοτα Λευκάδος. Άφιξη στον όρμο των Συβότων στις 13:07, διανυθείσα απόσταση 36 ν.μ..

31-07-07 Αναχώρηση από τα Σύβοτα 13:55, άφιξη στον όρμο Καπάλι, Ν. Μεγανήσι στις 15:23, διανυθείσα απόσταση 10 ν.μ..

02-08-07 Αναχώρηση από το Καπάλι 13:42, άφιξη στον όρμο Αθένι (Αθερινός), Ν. Μεγανήσι στις 14:00, διανυθείσα απόσταση 3 ν.μ..

03-08-07 Αναχώρηση από το Αθένι 10:25, άφιξη στο λιμάνι Καλάμου, Ν. Κάλαμος στις 11:54, διανυθείσα απόσταση 11 ν.μ..

07-08-07 Αναχώρηση από τον Κάλαμο 11:10, άφιξη στο λιμάνι Καστού, Ν. Καστός στις 11:43, διανυθείσα απόσταση 5 ν.μ..

08-08-07 Αναχώρηση από τον Καστό 08:16, άφιξη στον όρμο Αετού, Ν. Ιθάκη, κάτω από την οικεία της οικ. Βλασσοπούλου στις 10:34, διανυθείσα απόσταση 17 ν.μ..

09-08-07 Αναχώρηση από τον όρμο Αετού 08:25, άφιξη στην Αγ. Ευφημία, Ν. Κεφαλλονιά στις 10:40, διανυθείσα απόσταση 16 ν.μ..

12-08-07 Αναχώρηση από την Αγ. Ευφημία 08:19, άφιξη στο λιμάνι του Μεσολογγίου στις 13:50, διανυθείσα απόσταση 39 ν.μ..

14-08-07 Αναχώρηση από το Μεσολόγγι 11:15, άφιξη στη Ν. Τριζόνια, Κορινθιακός Κόλπος στις 16:12, διανυθείσα απόσταση 34 ν.μ..

15-08-07 Αναχώρηση από τα Τριζόνια, 08:24, άφιξη στο λιμάνι Κορίνθου στις 14:55, διανυθείσα απόσταση 46 ν.μ..

16-08-07 Αναχώρηση από το λιμάνι Κορίνθου 08:17. Διέλευση διώρυγας Κορίνθου και άφιξη στα Ίσθμια στις 09:15, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

16-08-07 Αναχώρηση από τα Ίσθμια 09:38, άφιξη στον όρμο Κόρφου Σοφικού στις 11:45, διανυθείσα απόσταση 15 ν.μ..

17-08-07 Αναχώρηση από τον όρμο Κόρφου 09:00, άφιξη στο λιμάνι Παλαιάς Επιδαύρου στις 10:28, διανυθείσα απόσταση 10 ν.μ..

20-08-07 Αναχώρηση από το λιμάνι Παλαιάς Επιδαύρου 08:57, άφιξη στο Ρωσικό Ναύσταθμο, Ν. Πόρος στις 11:40, διανυθείσα απόσταση 19 ν.μ..

21-08-07 Αναχώρηση από τον Ρωσικό Ναύσταθμο 08:32, άφιξη στο λιμάνι της Μπάλτιζας (παλιό λιμάνι), Ν. Σπέτσες, Αργολικός Κόλπος στις 12:16, διανυθείσα απόσταση 26 ν.μ..

29-08-07 Αναχώρηση από την Μπάλτιζα 11:45, άφιξη στη Ν. Χηνίτσα, Αργολικός Κόλπος στις 12:10, διανυθείσα απόσταση 4 ν.μ..

29-08-07 Αναχώρηση από την Ν. Χηνίτσα 13:42, άφιξη στο λιμάνι του Πόρτο Χελίου στις 14:00, διανυθείσα απόσταση 2 ν.μ..

10-09-07 Αναχώρηση από το Πόρτο Χέλι 10:05, άφιξη στην 4η Μαρίνα Γλυφάδας στις 17:05, διανυθείσα απόσταση 50 ν.μ..

Το σύνολο των μιλίων που διανύσαμε με την “Φανερωμένη” από τον Κόλπο του Παγανιά μέχρι την 4η Μαρίνα της Γλυφάδας, το λιμάνι μόνιμου ελλιμενισμού της “Φανερωμένης”, είναι 414 ν.μ.. Ώρες λειτουργίας μηχανής: 73. Το ταξείδι διήρκησε 50 ημέρες.

Το γενικό σύνολο των μιλίων από την αρχή του ταξειδιού έως την επιστροφή του είναι 1.254 ν.μ.. Το σύνολο των ωρών λειτουργίας της μηχανής είναι 217. Το ταξείδι διήρκεσε 62 ημέρες.