07-07-07 Αναχωρούμε από το λιμάνι της Ζελένικα (Zelenika στα Σέρβικα) του Μαυροβουνίου στις 09:25 με προορισμό την Κροατία, με πολύ ωραίο καιρό και ηλιόλουστη μέρα. Με αυτές τις ευχάριστες συνθήκες σε λίγο αφήνουμε πίσω μας το Μαυροβούνιο και περνάμε στα χωρικά ύδατα της Κροατίας. Μετά από σχετικά μικρή απόσταση φθάνουμε στον όρμο - λιμάνι του Τσάφτατ (Cavtat στα Κροατικά). Ώρα άφιξης 12:40 έχοντας διανύσει απόσταση 23 ν.μ. από την Ζελένικα. Το λιμάνι αυτό είναι το πρώτο που συναντάει κάποιος στην Κροατία, ερχόμενος από νότια κατεύθυνση και είναι λιμάνι εισόδου - εξόδου από την χώρα. Το Τσάφτατ, ήταν αρχαία Ελληνική αποικία η οποία ονομαζόταν Επίδαυρος. Ιδρύθηκε από Έλληνες τον 6ο αιώνα π.Χ. Βρίσκεται δε απέναντι από το Ντουμπρόβνικ.

Φυσικά, είχα ειδοποιήσει το πρακτορείο A1 Yacht Trade ώστε να μας περιμένουν και είχα σηκώσει κίτρινη σημαία.

Όλα τα πλοία όταν εισέρχονται σε άλλη χώρα, οφείλουν να κατευθυνθούν στο πλησιέστερο λιμάνι εισόδου - εξόδου, υψώνοντας κίτρινη σημαία (Q). Έτσι, ειδοποιούν ότι οι επιβαίνοντες στο σκάφος είναι υγιείς και ζητούν ελεύθερο κατάπλου από τις αρχές (Λιμεναρχείο, Αστυνομία, Τελωνείο, Υγειονομική Υπηρεσία, κλπ). Με αυτόν τον τρόπο, ζητούν να γίνουν δεκτά στη χώρα βάσει της αρχής της ελευθεροκοινωνίας.

Οι Αρχές μας κατευθύνουν σε ένα σημείο του λιμανιού το οποίο προορίζεται για σκάφη τα οποία έρχονται από το εξωτερικό ή αναχωρούν από την χώρα. Με το που δένουμε, παρουσιάζεται ο εκπρόσωπος του γραφείου και ανέλαβε να διεκπεραιώσει όλη την απαιτούμενη διαδικασία, χωρίς φυσικά εμείς να χρειαστεί να κάνουμε το παραμικρό. Εν τω μεταξύ μαζεύτηκε κόσμος να δει το αξιοπερίεργο Ελληνικό καΐκι που ήρθε στο λιμάνι τους. Ιδίως από τα διπλανά σκάφη τους έκανε εντύπωση, γιατί δεν είναι συνηθισμένο να έρχονται σκάφη από την χώρα μας και μάλιστα τέτοιου είδους. Αφού ολοκληρώθηκαν οι διατυπώσεις οι οποίες στοίχισαν ένα ποσό ιδιαίτερα σεβαστό, έπρεπε να αδειάσουμε την θέση που βρισκόμασταν προσωρινά. Ρωτάω λοιπόν τον υπεύθυνο του λιμανιού, αν υπήρχε διαθέσιμη θέση ώστε να πάμε εκεί. Μου αποκρίνεται ότι το λιμάνι τους δεν δέχεται μικρά σκάφη. Φιλοξενεί μόνον σκάφη άνω των είκοσι μέτρων. Πράγματι όλα τα σκάφη που ήταν στο λιμάνι ήταν μεγάλα και τα περισσότερα πολυτελή και ξεχωριστά. Μετά από αυτή την κρυάδα ετοιμαζόμασταν να λύσουμε, αλλά μετά από λίγο, ξανάρχεται και μου λέει ότι συνεννοήθηκε με τον διευθυντή και αποφάσισαν να κάνουν κάποια εξαίρεση για μας ειδικά και τελικά να μας δεχτούν.

 

 

Τον ευχαρίστησα και του είπα ότι τελικά προτιμώ να πάω απέναντι του λιμανιού στον όρμο και να αράξω εκεί όπου υπήρχαν και άλλα μικρά σκάφη αρόδου. Έτσι και έγινε, πήγαμε απέναντι και φουντάραμε, με άγκυρα από την πλώρη και κάβο έξω στα βράχια.

 

 

Το Τσάφτατ, είναι κτισμένο στο διάσελο μιας μικρής δασώδους χερσονήσου, κατάφυτης από πεύκα. Εκατέρωθεν της χερσονήσου σχηματίζονται δυο κόλποι. Στον έναν υπάρχει το λιμάνι που μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλα θαλαμηγά σκάφη. Εδώ έδεσα, σε ένα πολύ ωραίο περιβάλλον.

 

 

Στον άλλο κόλπο που ονομάζεται U.Tiha, υπάρχει ένα λιμανάκι για μικρότερα σκάφη. Στον ευρύτερο κόλπο αράζουν πολλά σκάφη αρόδου. Αφού τελειώσαμε με τα δεσίματα, πήγα βόλτα με το βαρκάκι παρέα με τα τετράποδα και κάναμε μια ωραία εξερεύνηση της περιοχής, με πολλές στάσεις για μπάνιο. Όλοι ευχαριστήθηκαν με αυτή την εξόρμηση.

 

 

Το απογευματάκι περίπατος - εξερεύνηση στο λιμάνι. Δείπνο σε καθωσπρέπει εστιατόριο, με ανάλογο φυσικά τίμημα.

08-07-07 Σαλπάρουμε στις 08:10, για Ντουμπρόβνικ. Πολύ ωραία Μπουνάτσα με λιακάδα. Σε λίγο προσεγγίζουμε το παλιό λιμάνι του Ντουμπρόβνικ (Dubrovnik στα Κροατικά), το οποίο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Τσάφτατ. Στα Ελληνικά αναφέρεται ως Ραύγια (Raiyia) ή Ραγούσα (Ragousa). Σύμφωνα με την θεωρία του Δρ Antun Ničetić που δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του "Povijest dubrovačke Luke" (Ιστορία του Λιμανιού του Ντουμπρόβνικ) με βάση νέες ανασκαφές, το Ντουμπρόβνικ ιδρύθηκε από Έλληνες ναυτικούς. Αυτή η "Ελληνική θεωρία" ενισχύθηκε από τα πολλά Ελληνικά ευρήματα κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο λιμάνι του Ντουμπρόβνικ πρόσφατα.

 

 

Πλησιάζοντας στο λιμάνι, συνειδητοποιούμε ότι αυτή η πόλη -λιμάνι είναι πράγματι ξεχωριστή και δικαιολογημένα έχει αποκτήσει την φήμη της και αξίζει να την επισκεφθεί κανείς. Στο μικρό σχετικά λιμάνι της δεν επιτρέπονται σκάφη επισκεπτών λόγω έλλειψης χώρου. Έτσι λοιπόν θα προχωρήσουμε λίγα μίλια ακόμα και θα πάμε στην Μαρίνα της πόλης.

 

 

Η Μαρίνα αυτή βρίσκεται μέσα σε ένα ποτάμι. Μετά τον περίπλου της χερσονήσου στην οποία βρίσκεται το Ντουμπρόβνικ, παραπλέουμε το εμπορικό λιμάνι της πόλης, που ονομάζεται Gruz. Εκεί εκβάλει και το ποτάμι Ombla, στο οποίο βρίσκεται η Μαρίνα. Προχωρώντας για μπούμε στο ποτάμι περνάμε κάτω από μια κρεμαστή γέφυρα, που μου θύμισε την γέφυρα του Ρίου - Αντιρρίου.

 

 

Αφού προχωρήσαμε για λίγο μέσα στον ποταμό Ombla σύντομα φτάσαμε στον τελικό μας προορισμό, την Μαρίνα του Ντουμπρόβνικ. Ώρα άφιξης 09:50, έχοντας καλύψει 11 ν.μ. από το Τσάφτατ.

 

 

Γνωρίζοντας ότι στην Μαρίνα αυτή δεν είναι εύκολο να βρεθεί θέση λόγω μεγάλης ζήτησης, είχα συνεννοηθεί εδώ και καιρό με το πρακτορείο A1 Yacht Trade να μεσολαβήσει, ώστε να μου εξασφαλίσει θέση. Μάλιστα την προηγούμενη ημέρα και ενώ βρισκόμουν ακόμα στο Τσάφτατ, επιβεβαίωσα την κράτηση αυτή μέσω του πρακτορείου, προσδιορίζοντας επιπροσθέτως και την προβλεπόμενη ώρα αφίξεως μου. Έτσι λοιπόν, φθάνοντας έξω από την Μαρίνα καλώ μέσω VHF το γραφείο της Μαρίνας με μεγάλη σιγουριά ότι μας περιμένουν και αναγγέλλω την άφιξή μας. Προς μεγάλη μου έκπληξη και απογοήτευση παίρνω την απάντηση ότι η Μαρίνα είναι πλήρης! Αμέσως ζητώ να μιλήσω με τον διευθυντή. Πράγματι σε λίγο μιλάω μαζί του και του εκφράζω έντονα την δυσαρέσκειά μου καταλήγοντας ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχθώ αυτή την κατάσταση. Τελικά μου προτείνει να φουντάρω αρόδου περιμένοντας και θα προσπαθήσει να κάνει τα αδύνατα δυνατά. Προς το μεσημεράκι ακούγεται το ανακουφιστικό κάλεσμα, από το V.H.F., ότι τελικά βρέθηκε η πολυπόθητη θέση και να ετοιμαστούμε γιατί έρχεται σε λίγο φουσκωτό σκάφος της Μαρίνας, προκειμένου να μας οδηγήσει στην θέση μας. Σε λίγα λεπτά το φουσκωτό ήταν δίπλα μας και μας οδήγησαν μέσα στο λιμάνι όπου μας υπέδειξαν την θέση μας. Μας βοήθησαν να δέσουμε μαζί με άλλους συναδέλφους τους, οι οποίοι ήταν στον μώλο. Όλοι τους πολύ φιλικοί και αξιοπρεπείς.

Η Μαρίνα βρίσκεται σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, κυριολεκτικά επάνω στον ποταμό Ombla, οι μώλοι είναι επάνω σε πασσάλους και έτσι το νερό κυκλοφορεί και διατηρείται καθαρό. Όλο το περιβάλλον είναι πολύ ευχάριστο, καθαρό και περιποιημένο. Υπάρχουν γραφείο υποδοχής - συντονισμού, ανταλλαγής συναλλάγματος, καφετέρια, εστιατόριο, γήπεδα τένις, πισίνα, τουαλέτες, ντους, και πλυντήριο ρούχων. Επίσης παντοπωλείο, κατάστημα ναυτιλιακών ειδών, διάφορα συνεργεία, travel lift, πρατήριο υγρών καυσίμων. Φυσικά παρέχεται νερό και ηλεκτρικό. Μόλις δέσαμε, βγάλαμε το μηχανάκι έξω γιατί εκτός των άλλων ήθελα να επισκεφθώ το Ντουμπρόβνικ το οποίο απείχε από την Μαρίνα περίπου έξι χιλιόμετρα οδικώς. Επειδή πλέον ήταν απόγευμα, ξεκινάω αμέσως με το μικρό Honda για επίσκεψη στο Ντουμπρόβνικ.

To Ντουμπρόβνικ είναι μια παραμυθένια πολιτεία άλλης εποχής. Διατηρημένη σε πολύ καλή κατάσταση, με πολλά αξιοθέατα, ωραία εστιατόρια όλων των κατηγοριών, καφετέριες, μπαράκια και επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

 

 

Ήμουν τυχερός, γιατί εκτός των άλλων βρέθηκα τυχαία σε κάποια συναυλία - χορωδία παιδιών που δινόταν σε μια μικρή σχετικά πλατεία, μπροστά από μια εκκλησία.

 

Παραθέτω μερικές φωτογραφίες για να δώσω μια εικόνα του τόπου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μέτα από αυτή την περιήγηση δείπνησα σε ένα ωραίο εστιατόριο της πόλης και το βράδυ πια, γύρισα στην Μαρίνα.

09-07-07 Η μέρα ξεκίνησε με δουλειές. Αρχικά φασίνα μέσα έξω της “Φανερωμένης”. Μετά έδωσα τα ρούχα στο πλυντήριο της Μαρίνας. Στη συνέχεια αλλαγή λαδιών της μηχανής, μια εργασία αρκετά μπελαλίδικη. Κατόπιν σούπερ μάρκετ για συμπλήρωση τροφοεφοδίων. Τελειώνοντας τις ανωτέρω εργασίες, επίσκεψη στο κατάστημα ναυτιλιακών ειδών για αγορά ορισμένου εξοπλισμού, αφού πάντα χρειάζεται κάτι επιπλέον. Με ευχάριστη έκπληξη, διαπιστώνω ότι το κατάστημα αυτό είναι της Ελληνικής εταιρείας Lalizas. Μετά την διαπίστωση αυτή, φυσικά διευρύνθηκαν οι αγορές.

 

 

Όταν επέστεψα στο σκάφος, αφού πρώτα έδεσα τα σκυλιά, έβγαλα τον Δυρράχιο έξω από το κουτί του και για να του κάνω ασκήσεις θάρρους. Αυτές γίνονταν καθημερινά και το πουλί είχε πλέον ξεθαρρέψει αρκετά, περπατούσε άνετα πέρα δώθε στο κατάστρωμα, έτρωγε πλέον κανονικά και μάλιστα είχε αποκτήσει κάποια οικειότητα με τον Νάξο. Έκοβε λοιπόν τις βόλτες του ο Δυρράχιος, σαν κύριος και ξαφνικά κάνει μια προσπάθεια να πετάξει, δεν τα καταφέρνει και προσγειώνεται μέσα στο νερό. Είδαμε και πάθαμε για να τον μαζέψουμε γιατί αυτός κολυμπούσε από την μια μεριά του σκάφους στην άλλη και μας ξέφευγε. Μαζεύτηκαν και άλλοι από αλλά σκάφη και στο τέλος ο Scott τον γράπωσε και έτσι έληξε αυτή η περιπέτεια του Δυρράχιου. Μετά από αυτό το συμβάν ήρθε η σειρά των τετράποδων να πάνε για μπάνιο. Πήγαμε μια πολύ ωραία βόλτα - εξερεύνηση στον ποταμό Ombla, σε περιοχές πολύ ειδυλλιακές, ακατοίκητες, με μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτά κολύμπησαν σε αρκετά σημεία του ποταμού και πολύ το χάρηκαν.

 

 

Τελειώνοντας με όλες τις παραπάνω δραστηριότητες, πήγα με το μηχανάκι στην πόλη για να βρω κλουβί για τον Δυρράχιο. Μετά από αρκετή έρευνα κατάφερα να βρω κατάλληλο κατάστημα από το οποίο αγόρασα το μεγαλύτερο κλουβί που είχε, καθώς και ποικιλία τροφών για πουλιά. Όταν επέστρεψα στο καΐκι τον μετακόμισα από το χαρτοκιβώτιο στο κλουβί. Αυτός έκτοτε καμάρωνε από το κλουβί του κοιτώντας αφ υψηλού, πλέον τα τετράποδα.

 

 

10-07-07 Αναχώρηση από την Μαρίνα του Ντουμπρόβνικ στις 08:20. Καιρός καλός. Διαπλέουμε τον ποταμό και βγαίνουμε στην θάλασσα.

 

 

Αφήνουμε πίσω μας την συστάδα των νησιών τα «Ελαφονήσια» της Δαλματίας, Elaphiti Islands με την σκέψη ότι θα τα επισκεφτούμε στην επιστροφή. Έτσι λοιπόν προχωρώ με κατεύθυνση βορειοανατολική προς το νησί Μιλιέτ.

Αφού προχωρήσαμε πέντε έξη μίλια, άρχισε να σηκώνεται αέρας. Σύντομα ο αέρας έγινε υπολογίσιμος και στο τέλος φρεσκάρισε για καλά. Μείωσα λίγο στροφές για να μην ταλαιπωρείται το καΐκι. Ευτυχώς η απόσταση μέχρι τον προορισμό μας δεν ήταν μεγάλη, αλλά αν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές και τα λίγα μίλια σου φαίνονται πολλά. Τελικά καταπλέουμε στο όρμο - λιμανάκι Okuklje του νησιού Μιλιέτ (Otok Mljet) στις 11:10, έχοντας διανύσει 19 ν.μ. από την Μαρίνα του Ντουμπρόβνικ.

Στην αρχαιότητα υπήρχε παρουσία Ελλήνων στο νησί, το οποίο ονομαζόταν "Μελίτη", όνομα που κατά την διάρκεια των αιώνων εξελίχθηκε για να γίνει το Σλαβικό όνομα, Mljet. Στο βυθό της θάλασσας ανοικτά του Mljet έχουν βρεθεί Ελληνικοί αμφορείς. Ένας θρύλος του νησιού αναφέρει ότι το πλοίο του Οδυσσέα ναυάγησε εκεί και μαγεμένος από την νύμφη Καλυψώ έμεινε για 7 χρόνια μαζί της.

Το αμέσως βορειότερο νησί που ονομάζεται Korčula (Ελληνικά: Κόρκυρα Μέλαινα), ήταν επίσης Ελληνική αποικία. Σύμφωνα με το μύθο, το νησί ιδρύθηκε από τον Τρωικό ήρωα Αντήνορα, ο οποίος φημίζεται και ως ο ιδρυτής της Ιταλικής πόλης Πάντοβα. Έλληνες άποικοι από την Κέρκυρα, σχηματίζουν μια μικρή αποικία στο νησί τον 6ο αιώνα π.Χ. και της δίνουν το όνομα Κόρκυρα Μέλαινα (Μαύρη Κέρκυρα). Εκεί έχει βρεθεί μεταξύ άλλων μια πέτρινη πλάκα που ονομάζεται «psephism» (4ος αιώνας π.Χ.). Αυτή η πέτρινη πλάκα, γραμμένη σε αρχαία Ελληνικά, είναι ξεκάθαρη απόδειξη της ύπαρξης της πόλης Κόρκυρα Μέλαινα (Korcula). Αυτό είναι το αρχαιότερο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στο έδαφος της Κροατίας. Ευτυχώς, αυτό το λείψανο του παρελθόντος σώζεται και μπορεί κάποιος να το δει στο μουσείο της πόλης Korcula.

 

 

Το νησί πολύ ωραίο, καταπράσινο. Στο βορειοδυτικό τμήμα του, υπάρχει ένας τόπος ιδιαίτερου κάλλους, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενο Θαλάσσιο Πάρκο, καλύπτοντας έκταση 54 km². Το σημείο όπου δέσαμε ήταν ένας μικρός μωλάκος. Φυσικά μας παρείχαν νερό και ρεύμα. Ο μώλος, ανήκει στην ταβέρνα MARAN, όπου τύχαμε ιδιαίτερης προσοχής και περιποίησης.

 

 

Το νησί αυτό που οι κάτοικοί του θεωρούν ότι είναι το νησί της Καλυψούς, ήταν το βορειότερο που έφθασα στις Δαλματικές Ακτές.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκα νότια, αρχίζοντας ουσιαστικά το ταξείδι της επιστροφής.

Το σύνολο των μιλίων που διανύσαμε με την “Φανερωμένη” από την Ζελένικα του Μαυροβουνίου μέχρι το Νησί Μιλιέτ της Κροατίας στις Δαλματικές Ακτές είναι 53 ν.μ.. Ώρες λειτουργίας μηχανής: 11. Το ταξείδι διήρκεσε 4 ημέρες.

(Για να διαβάσετε την συνεχεία μεταβείτε στο ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ)