Δαλματικές Ακτές 2007
Πριν από χρόνια είχα επισκεφθεί το Ναυτικό Mουσείο του Γαλαξειδίου και θαύμασα τους πίνακες των ιστιοφόρων καραβιών του 19ου αιώνα. Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Τότε κάθε καπετάνιος - καραβοκύρης περηφανευόταν να έχει σε πίνακα το καράβι του και να τον έχει αναρτημένο σε περίοπτη θέση στη σάλα του αρχοντικού του. Έτσι μέχρι τις μέρες μας έχουν διασωθεί αρκετοί από αυτούς. Τη συντήρηση του Ναυτικού Mουσείου σήμερα, έχει αναλάβει το Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος.
Λίγο μετά την αγορά της “Φανερωμένης” τον Μάρτιο του 1987, εκδόθηκε ένα βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο «ΜΕΛΙΣΣΑ» με τίτλο “ΓΑΛΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΑΡΑΒΙΑ”, το οποίο περιείχε τους πίνακες του Μουσείου. Εννοείται ότι το παρήγγειλα πριν ακόμα κυκλοφορήσει. Το βιβλίο αυτό, το έχω διαβάσει φυσικά αρκετές φορές και το έχω ξεφυλλίσει αμέτρητες! Μεταξύ άλλων παρατήρησα ότι, πολλά καράβια ήταν ζωγραφισμένα με φόντο το Παλάτι των Δόγηδων και την πλατεία Αγίου Μάρκου της Βενετίας.
Από το βιβλίο “ΓΑΛΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΑΡΑΒΙΑ”, σελ. 65, εικόνα 49.
Το γεγονός αυτό μου εντυπώθηκε και άρχισα να ονειρεύομαι ότι, όταν με το καλό ολοκληρωθεί η ανακατασκευή της “Φανερωμένης”, ίσως μπορέσω να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο. Το σχέδιό μου ήταν να ανέβω το Ιόνιο, μετά να επισκεφθώ τις Δαλματικές ακτές και στη συνέχεια να καταλήξω στη Βενετία. Πολλά σχέδια και συζητήσεις, για χρόνια έγιναν με φίλους για αυτό το ταξείδι.
Δυστυχώς δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο. Ο κυριότερος λόγος ήταν ότι ενώ πολλοί φίλοι είχαν δείξει ενθουσιασμό με την προοπτική ενός τέτοιου ταξειδιού και είχαν δηλώσει συμμετοχή, όταν έφθανε το πλήρωμα του χρόνου για την πραγματοποίηση του ταξειδιού, για δικούς του λόγους ο καθένας, έκαναν πίσω. Από την μεριά μου πάλι, δεν ήθελα να κάνω ένα τόσο μεγάλο ταξείδι μόνος μου και έτσι το ανέβαλα μέχρι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Επειδή όμως οι προϋποθέσεις δεν προέκυπταν, αποφάσισα να περικόψω το σχέδιο για Βενετία και να περιοριστώ μέχρι τις Δαλματικές ακτές.
Τελικά, το 2007 αποφάσισα να πραγματοποιήσω το ταξείδι αυτό έστω και μόνος μου. Το ανακοίνωσα σε διάφορους φίλους και αρκετοί μου δήλωσαν ότι θα συμμετάσχουν, ίσως όχι σε όλο το ταξείδι αλλά σε μέρος του. π.χ. να έρθουν να με βρουν στην Κέρκυρα και να αποβιβαστούν στη συνέχεια κάπου αλλού.
15-06-07 Αναχώρηση στις 14:00 από την 4η Μαρίνα της Γλυφάδας, το λιμάνι μόνιμου ελλιμενισμού της “Φανερωμένης”. Επιβάτες η Τόνια και η Ειρήνη Κούκουτσα. Πλήρωμα ο Scott Mores, φυσικά ο Νάξος, η Μαυρούκα και η Πίσσα. Η Τόνια και η Ειρήνη θα ακολουθούσαν μέχρι το Γαλαξείδι.
Ο Νάξος, η Μαυρούκα και η Πίσσα ακολούθησαν σε όλο το ταξείδι. Εν όψει του απόπλου, επειδή τα τετράποδα βρίσκονται σε υπερδιέγερση, δένονται για να μην μπερδεύονται στα πόδια μας, μέχρι να βγούμε από το λιμάνι.
Γλυφάδα, Ιούνιος 2007 (Φωτογραφικό αρχείο Τόνιας Κούκουτσα)
Μετά από κάποιο διάστημα παρουσιάζεται βλάβη στα χειριστήρια. Τα χειριστήρια είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου δίνεται εντολή στην μηχανή του σκάφους να κάνει πρόσω, κράτει και ανάποδα. Επίσης, δίνεται εντολή για την ρύθμιση της ταχύτητας. Αποφασίζω να μην επιστρέψω στο λιμάνι, παρά να συνεχίσω, υπολογίζοντας ότι την ζημιά θα την επισκευάσω μόνος μου.
Σαρωνικός, Ιούνιος 2007 (Φωτογραφικό αρχείο Τόνιας Κούκουτσα)
Σαρωνικός, Ιούνιος 2007 (Φωτογραφικό αρχείο Τόνιας Κούκουτσα)
Με στρωτό καιρό φθάνουμε τελικά στην διώρυγα της Κορίνθου στις 18:35, μετά από 27 ν.μ.. Δένουμε με κάποια σχετική δυσκολία λόγω βλάβης των χειριστηρίων, στην προβλήτα της εισόδου της διώρυγας. Βγαίνω έξω προκειμένου να διεκπεραιώσω την σχετική διαδικασία εγγράφων και πληρωμής για την διέλευση, στα γραφεία της διώρυγας. Στις 17:05 ξεκινάμε την διέλευση. Η Τόνια και η Ειρήνη, απαθανατίζουν το γεγονός, τραβώντας αρκετές φωτογραφίες.
Κόρινθος, Ιούνιος 2007 (Φωτογραφικό αρχείο Τόνιας Κούκουτσα)
Με την ολοκλήρωση της διέλευσης, αφού βγαίνουμε στον Κορινθιακό κόλπο, διαπιστώνουμε ότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές από ότι ήταν στον Σαρωνικό. Αεράκι και μικρός κυματισμός. Όσο προχωρούσαμε όμως οι συνθήκες χειροτέρευαν.
Δεδομένων των νέων παραμέτρων και επειδή η ημέρα τελείωνε, σκέφθηκα ότι ενδεχομένως δεν θα ήταν ευχάριστο για την Τόνια και την Ειρήνη να συνεχίσουμε μέχρι το Γαλαξείδι με αυτές τις συνθήκες. Έτσι λοιπόν, μετά από σχετικό συμβούλιο, αποφασίσαμε να αλλάξουμε πορεία και να κατευθυνθούμε στον όρμο του Σαράντι Βοιωτίας, ώστε να συντομεύσουμε την διαδρομή. Έχω επισκεφθεί την περιοχή στο παρελθόν και έτσι δεν μου είναι άγνωστη. Φθάνουμε στο Σαράντι στις 22:25 έχοντας διανύσει 26 ν.μ.. από την αρχή της διώρυγας. Δένουμε στο μικρό λιμανάκι έξω από τον λιμενοβραχίονα. Λόγω βάθους δεν ήταν δυνατόν να περάσουμε στο εσωτερικό του μικρού λιμανιού. Μας περίμενε να μας προϋπαντήσει και να μας δέσει ο κύριος Θανάσης Μπούγιας. Είναι ο θείος του Θανάση Δρίτσουλα που κατάγεται από το Σαράντι, με τον οποίο είχα μιλήσει εν τω μεταξύ στο κινητό τηλέφωνο και τον είχα ειδοποιήσει ότι κατευθυνόμαστε στο Σαράντι. Στη συνέχεια φάγαμε πολύ ωραία σε μια ψαροταβέρνα του χωριού, επάνω στη θάλασσα.
16-06-07 Σήμερα το πρωί ασχολήθηκα με το χειριστήριο. Αφού το αφαίρεσα από το σκάφος, βγήκα έξω με αυτό πλέον στα χέρια μου. Ο θείος του Θανάση εν τω μεταξύ μου έστειλε έναν φίλο του, συνταξιούχο μηχανικό, ο οποίος θα με βοηθούσε. Μαζί πήγαμε στο γκαράζ του σπιτιού του όπου είχε αρκετά εργαλεία και έτσι μπορέσαμε να το επισκευάσουμε. Μετά την τοποθέτηση στην θέση του, επιβεβαιώθηκε ότι λειτουργεί κανονικά και το θέμα έληξε. Στη συνέχεια συνάντησα την Τόνια και την Ειρήνη στην παραλία και αφού κάναμε το μπανάκι μας επισκεφθήκαμε πάλι το ταβερνάκι που είχαμε καθίσει το προηγούμενο βράδυ. Το απόγευμα χαλάρωση.
17-06-07 Η Τόνια με την Ειρήνη έφυγαν και έτσι έμεινα με τον Scott τον Νάξο, την Μαυρούκα και την Πίσσα. Μετά από ορισμένες ετοιμασίες και λίγα ψώνια, στις 13:15 αποπλέουμε από το Σαράντι με προορισμό το Γαλαξείδι. Ο καιρός καλός. Όταν όμως βγήκαμε από τον κόλπο του Σαράντι, σταδιακά άρχισε να χαλάει. Μετά το Ακρωτήριο Βελανιδιά, από όπου αρχίζει ο κόλπος των Αντικύρων, ο καιρός φρεσκάρισε, ερχόμενος από δυτικά. Πλησιάζοντας το ακρωτήριο Μακρύ Νικόλα είχε φρεσκάρει τόσο πολύ που αναγκάστηκα να κόψω στροφές στη μηχανή για να μην ταλαιπωρείται το καΐκι, πλέοντας όρτσα στον καιρό. Ο Scott, ο οποίος είναι Φιλλιπινέζος, ρώτησε κάποια στιγμή, αν νομίζω ότι θα βουλιάξουμε. Του απαντώ ότι δεν κινδυνεύουμε να μην ανησυχεί καθόλου, απλώς ταλαιπωρούμεθα, αυτά έχει η θάλασσα, πρέπει να έχεις καρτερικότητα και όταν θα φθάσουμε με το καλό στο λιμάνι θα τα ξεχάσεις όλα. Για να καβατζάρουμε το Ακρωτήριο του Μακρύ Νικόλα, φτύσαμε αίμα γιατί το καΐκι προχωρούσε πάρα πολύ αργά λόγω του κυματισμού και επειδή είχα μειώσει στροφές. Μετά το Ακρωτήριο αυτό, αρχίζει ο Κρισσαίος κόλπος (κόλπος Ιτέας) στον οποίο βρίσκεται το Γαλαξείδι. Εισερχόμενοι στον κόλπο ο καιρός έδειξε σημάδια κόπωσης. Τελικά μετά από μεγάλη ταλαιπωρία μπαίνουμε στον όρμο του Γαλαξειδίου στις 18:05, έχοντας διανύσει 25 ν.μ. από το Σαράντι και φουντάρουμε στο λιμάνι αρόδου, γιατί ήταν σε εξέλιξη λιμενικά έργα και έτσι δεν μπορούσαμε να πιάσουμε στον μώλο.
Γαλαξείδι, Ιούνιος 2007 (Φωτογραφικό αρχείο Νίκου Ε. Ρηγινού)
Ο Scott πέφτει επί τόπου ξερός. Εγώ βγαίνω με το βαρκάκι έξω έχοντας στο μυαλό μου να πάω σε ένα σουβλατζίδικο που ξέρω για καύσιμα. Με το που πατάω το πόδι μου στην προκυμαία, βλέπω μια συντροφιά από πέντε έξη ανθρώπους να έρχεται προς το μέρος μου. Μου λένε ότι «Είμαστε Γαλαξειδιώτες, ήρθαμε να σας καλωσορίσουμε και να σας συγχαρούμε για το ωραίο Πέραμα. Χρόνια είχαμε να δούμε στον τόπο μας τόσο ωραίο και περιποιημένο καΐκι. Ακόμα και το χρώμα που το έχετε βάψει, είναι ακριβώς αυτό που τα παλιά χρόνια είχαν το περισσότερα Περάματα. Μας ξυπνήσατε παλιές μνήμες και σας ευχαριστούμε για αυτό». Μου προσφέρουν δε το βιβλίο "ΓΑΛΑΞΕΙΔΙ η μοίρα μιας ναυτικής πολιτείας" της Εύας Βλάμη για την ιστορία του Γαλαξειδίου. Επίσης, μου έδωσαν και ορισμένα άλλα αναμνηστικά. Η χειρονομία αυτή με συγκίνησε ιδιαίτερα και δε θα την ξεχάσω. Ήταν ακόμα μια ξεχωριστή στιγμή που μου προσέφερε η “Φανερωμένη”.
18-06-07 Αναχώρηση από Γαλαξείδι στις 09:50 με προορισμό την Οξειά, μια νησίδα η οποία βρίσκεται στα ΒΔ εξωτερικά όρια του Πατραϊκού κόλπου. Με καλό καιρό διασχίζουμε όλο τον Κορινθιακό κόλπο, περνάμε κάτω από την εντυπωσιακή Γέφυρα του Ρίου – Αντιρρίου και βγαίνουμε στον Πατραϊκό κόλπο.
Κορινθιακός Κόλπος, Ιούνιος 2007 (Φωτογραφικό αρχείο Νίκου Ε. Ρηγινού)
Στον Πατραϊκό οι συνθήκες λίγο άλλαξαν. Στην αρχή είχε ένα δυτικό αεράκι, όχι αξιόλογο. Έτσι τον είχαμε όρτσα. Όταν φτάσαμε όμως στο ύψος του Μεσολογγίου, ο άνεμος άρχισε να δυναμώνει. Εν συνεχεία φρεσκάρισε για καλά. Προχωρούσαμε με μειωμένη κάπως ταχύτητα και μια σχετική ταλαιπωρία. Στην Ν. Οξειά είχα πάει αρκετές φορές κατά το παρελθόν και ήξερα ότι στην Βόρεια πλευρά της σχηματίζεται ένας ορμίσκος ο οποίος ονομάζεται Γλύχα και στον μυχό του υπάρχει ασφαλές αγκυροβόλιο. Δεν τον είχα επισκεφθεί όμως τα τελευταία χρόνια. Έτσι λοιπόν, παρά την δυσκολία και το γεγονός ότι η ώρα είχε περάσει και σε λίγο θα άρχιζε να σουρουπώνει, δεν ανησυχούσα, υπολογίζοντας ότι μετά από κάποιο διάστημα θα βρισκόμαστε στον ασφαλή ορμίσκο της Οξειάς. Πράγματι, μετά από αρκετή ταλαιπωρία, φθάνουμε επιτέλους στο ασφαλές αγκυροβόλιο. Δυστυχώς όμως υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο. Ο ορμίσκος ήταν κατειλημμένος! Υπήρχε μια εγκατάσταση ιχθυοτροφείου η οποία είχε καταλάβει όλη την έκταση του ορμίσκου και δεν χωρούσε να περάσει άλλο σκάφος μέσα. Δεν μπορούσα να το χωνέψω ότι την πάτησα έτσι. Εν τω μεταξύ οι συνθήκες του καιρού είχαν χειροτερέψει, άρχισε να σουρουπώνει και επί πλέον όλη η θαλάσσια περιοχή είναι δύσκολη για ναυσιπλοΐα γιατί στην περιοχή αυτή εκβάλει ο ποταμός Αχελώος και έτσι δημιουργούνται αβαθή. Επιπλέον υπάρχουν αρκετές μικρονησίδες. Όλες αυτές οι παράμετροι δεν είναι καθόλου ευχάριστες! Μετά από σύντομη εκτίμηση των νέων δεδομένων αποφάσισα να πάω ακριβώς απέναντι από την Οξειά, στη Ακαρνανία, όπου δημιουργείται ένας ανοικτός κόλπος, που ονομάζεται Όρμος Οξειά. Είναι πολύ κοντά στις εκβολές του ποταμού. Με χίλιες προφυλάξεις, με πολύ αργή ταχύτητα, λόγω των αβαθών και με τον Scott στο βυθόμετρο να μου αναφέρει συνεχώς οποιαδήποτε μεταβολή του βάθους τελικά αράζουμε σε ένα σημείο σχετικά προφυλαγμένο, δεδομένων των συνθηκών που επικρατούσαν. Η ώρα ήταν 20:10 και είχαμε καλύψει 69 ν.μ. από το πρωί που φύγαμε από το Γαλαξείδι.
Κατεβάζουμε στο φουσκωτό βαρκάκι την ολοκαίνουργια μικρή τεσσάρα Yamaha (εξωλέμβια) προκειμένου να βγούμε στην παραλία με τα τετράποδα. Η μηχανή όμως να μην παίρνει μπροστά με τίποτα. Βεβαίως, όταν την αγόρασα πριν λίγο χρονικό διάστημα, την έφερα στο καΐκι και την δοκίμασα αν δουλεύει προκειμένου να είμαι σίγουρος. Τότε όμως πήρε μπροστά με την πρώτη, ενώ τώρα είχε μουλαρώσει. Διάθεση και κουράγιο για να βάλουμε την μεγάλη εξωλέμβια δεν υπήρχε. Έτσι λοιπόν λέω του Scott θα βγούμε έξω με τα κουπιά. Αρχίζουμε το κουπί και όταν ήμασταν στα μισά της διαδρομής το βαρκάκι κάθισε. Το βάθος δεν ήταν αρκετό για να πλεύσει μέχρι την ακτή, παρόλο που απείχαμε ακόμα αρκετά από την παραλία. Ρίχνουμε την αγκυρίτσα της βάρκας και βγαίνουμε τσαλαβουτώντας στα ρηχά, στην παραλία. Τα σκυλιά τρελάθηκαν από την χαρά τους, γιατί όχι μόνο η παραλία ήταν ατελείωτη και δεν υπήρχε ψυχή ανθρώπου, αλλά υπήρχαν αμέτρητα υδρόβια κυρίως πουλιά, γεγονός που τους δημιουργούσε τρομερό ενδιαφέρον! Έτρεχαν σαν τρελά και δεν μαζευόντουσαν, η Μαυρούκα εκτός των άλλων βρήκε και μια αγελάδα και άρχισε να την κυνηγά, η αγελάδα αγρίεψε και άρχισε να μουγκρίζει, η Μαυρούκα έκανε προς στιγμή πίσω, αλλά ξαναπήρε θάρρος και συνεχίστηκε αυτό το βιολί. Ο Νάξος έπεσε σε ένα μικρό παραπόταμο και προσπαθούσε να πιάσει ψάρια! Η Πίσσα κυνηγούσε τα πουλιά, τρελοκομείο. Είδαμε και πάθαμε για να τους μαζέψουμε και με τα κουπιά να γυρίσουμε στο καΐκι.
19-06-07 Το πρωί σαλπάρουμε στις 09:30 με πολύ ωραία μπουνάτσα, καμία σχέση με τον χθεσινό καιρό. Με αυτές τις συνθήκες κάναμε αρκετή πρόοδο και μετά από μερικές ώρες φτάνουμε στη Νότια είσοδο της διώρυγας της Λευκάδος.
Διαπλέουμε την διώρυγα χωρίς κανένα απρόοπτο και στις 14:40 βρισκόμαστε έξω από την Μαρίνα της Λευκάδος, μετά από 36 ν.μ. από τον όρμο της Οξειάς. Στην Μαρίνα, αφού προηγουμένως είχα ειδοποιήσει μέσω VHF (συσκευή ασύρματης επικοινωνίας πλοίων) για την άφιξή μας, μας περίμεναν, μας βοήθησαν να δέσουμε και σε φιλικό κλίμα μας έδωσαν πολλές πληροφορίες. Ξεκουραστήκαμε για λίγο και αργότερα ο μεν Scott ξεκίνησε μια καλή φασίνα στην “Φανερωμένη” αφού είχαμε το γλυκό νερό μπροστά μας, ενώ εγώ πήγα με τα πόδια στο κέντρο της πόλης για μερικά ψώνια. Φυσικά δεν παρέλειψα να αγοράσω και το ονομαστό Σαλάμι αέρος της Λευκάδος.
20-06-07 Αναχώρηση στις 07:35 από την Μαρίνα και μετά από λίγο φτάνουμε στη Γέφυρα και περιμένουμε να ανοίξει για να περάσουμε.
Λευκάδα, Ιούνιος 2007 (Φωτογραφικό αρχείο Νίκου Ε. Ρηγινού)
Η γέφυρα αυτή είναι πλωτή, περιστρεφόμενη και συνδέει οδικώς την Ακαρνανία με το νησί της Λευκάδος. Ανοίγει κατά τακτά χρονικά διαστήματα προκειμένου να περάσουν τα σκάφη. Στις 08:00 ανοίγει η Γέφυρα και έτσι περνάμε. Αμέσως μετά την Γέφυρα βρίσκεται και το παλαιό φρούριο της Αγίας Μαύρας. Καιρός κάλος, πολύ ωραία μπουνάτσα. Έτσι κάνουμε καλή πρόοδο ακούραστα. Καταπλέουμε στις 17:20 στην Μαρίνα Γουβών στην Κέρκυρα, έχοντας διανύσει 63 ν.μ. από το πρωί που φύγαμε από την Λευκάδα.
Δένουμε στην θέση που μας υποδεικνύουν οι άνθρωποι της Μαρίνας, την οποία είχα φυσικά ενημερώσει προηγουμένως για την επικείμενη άφιξή μας. Η θέση που μας έδωσαν δεν με εξυπηρετούσε, γιατί ήταν μακριά από σημείο που μπορούσε να προσεγγίσει αυτοκίνητο, ακόμη και το μηχανάκι που έχω στο καΐκι. Έπρεπε να περπατήσεις αρκετά για να πας στο σκάφος. Εν όψει όμως διαφόρων ανεφοδιασμών, ήθελα να έχω άμεση και εύκολη πρόσβαση στο καΐκι. Τους εξηγώ το θέμα και μου απαντούν ότι δυστυχώς δεν έχουν διαθέσιμη για την ώρα τέτοια θέση, αλλά μόλις αδειάσει κάποια άλλη θα με ειδοποιήσουν. Έτσι λοιπόν προς το παρόν μένουμε σε αυτή την θέση. Πρώτη ενέργεια, βγαίνουν βόλτα τα τετράποδα, μετά από το πολύωρο ταξείδι. Μετά βγάζουμε στην προβλήτα το μικρό μηχανάκι HONDA, που αποτελεί εξοπλισμό της “Φανερωμένης” και παρέχει την δυνατότητα χερσαίων μετακινήσεων. Σε λίγο εμφανίζεται ο Bob Sutcliff να με καλωσορίσει. Ο Bob είναι Άγγλος παντρεμένος με Ελληνίδα, την Ευαγγελίτσα και μένει πολλά χρόνια στην χώρα μας. Είμαι πολλά χρόνια φίλος μαζί τους. Έχουν μια επιτυχημένη επιχείρηση ενοικιάσεως σκαφών, την Bob’s Yachts. Μένουν χρόνια στην Κέρκυρα, έχοντας κτίσει ένα ωραίο σπίτι στην περιοχή Τεμπλόνι του νησιού. Τον Bob μάλιστα δεν τον καταλαβαίνεις ότι είναι Εγγλέζος γιατί μιλάει Ελληνικά τέλεια, φυσικά με Κερκυραϊκή προφορά! Αφού τα είπαμε για λίγο με τον Bob του εξηγώ το θέμα με την θέση. Μου απαντά μην στενοχωριέσαι, μπορείς να μετακινήσεις το καΐκι σε μια από τις θέσεις της εταιρείας μας, που βρίσκονται στο καλλίτερο σημείο του λιμανιού και έχουν άμεση πρόσβαση με αυτοκίνητο. Τον ευχαριστώ για την προσφορά του και του λέω ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτή την κίνηση αμέσως δεδομένου ότι θα μείνω λίγες μέρες στο νησί και έχουμε χρόνο.
21-06-07 Η μέρα ξεκινά με γενικό καθαρισμό και πλύσιμο της “Φανερωμένης” μέσα και έξω από τον Scott. Εγώ πηγαίνω σε ένα γραφείο – πρακτορείο σκαφών, με το οποίο είχα προσυνεννοηθεί από τα κεντρικά τους γραφεία στην Ζέα, μέσω του φίλου Μιχάλη Παπαθεοδούλου, ο οποίος είναι στέλεχος της επιχείρησης. Το γραφείο αυτό ονομάζεται A1 Yacht Trade Consortium S.A. και αναλαμβάνει μεταξύ άλλων, την διεκπεραίωση των διαδικασιών που χρειάζεται ένα σκάφος όταν ταξιδεύει σε άλλες χώρες. Η μεσολάβηση τέτοιου πρακτορείου δεν είναι απαραίτητη, όμως στις χώρες τις οποίες επρόκειτο να επισκεφθώ, είναι πολύ χρήσιμη. Με κατατόπισαν αναλυτικά για όλα τα σχετικά θέματα και μάλιστα μιλήσαμε στο τηλέφωνο με τον Λιμενάρχη των Αγίων Σαράντα της Αλβανίας, ο οποίος μου είπε ότι με χαρά θα με περιμένει. Mου έδωσε μάλιστα το κινητό του τηλέφωνο και μου είπε να του τηλεφωνήσω όταν θα πλησιάζω στο λιμάνι για να με περιμένει. Ακολούθως επισκέπτομαι το τοπικό γραφείο της εταιρείας Βερνίκος Κότερα Ναυτιλιακή Α.Ε. με την οποία έχω παλιούς δεσμούς. Ο υπεύθυνος του γραφείου, κύριος Θανάσης Πεϊταρίδης με καλοδέχεται και μετά από σχετική συζήτηση για το επικείμενο ταξείδι μου, μου δηλώνει ότι είναι στη διάθεσή μου για ότι θελήσω. Στη συνέχεια, μια που και η μέρα ήταν πολύ ζεστή, πήρα τα τετράποδα και με το βαρκάκι πήγαμε σε μια απόμερη παραλία για μπάνιο. Αυτά χάρηκαν πάρα πολύ και δεν έβγαιναν από το νερό. Τελικά γυρίσαμε στο καΐκι όπου τους έγινε ξέπλυμα με γλυκό νερό. Το απόγευμα πήγα, με το μηχανάκι, για τουρισμό στην πόλη της Κέρκυρας. Δείπνο με απολαυστική κλασική παστιστάδα της Κέρκυρας!
22-06-07 Ημέρα χαλαρότητας. Σχεδόν όλο το πρωινό με το βαρκάκι και τους τετράποδους, μπάνιο σε απόμερες μικρές παραλίες στην ευρύτερη περιοχή του όρμου των Γουβιών. Το μεσημέρι ξεκούραση και διάβασμα. Το απόγευμα ψώνια από το κατάστημα ναυτιλιακών ειδών του κυρίου Τόλη, εν όψει ταξειδίου, προκειμένου η “Φανερωμένη” να είναι πληρέστερα εξοπλισμένη. Το κατάστημα αυτό βρίσκεται μέσα στην Μαρίνα και υπάρχει μεγάλη ποικιλία από όλα τα ναυτιλιακά είδη. Ο κύριος Τόλης είναι αξιόπιστος καταστηματάρχης, είμαι πελάτης χρόνια στο μαγαζί του και έτσι τον γνωρίζω, έχοντας μια πολύ θετική εικόνα για αυτόν. Χάρηκα που τον ξαναείδα, καθώς και εκείνος. Το βράδυ βόλτα στα κοντινά χωριά Γουβιών και Κοντόκαλι με το μηχανάκι.
23-06-07 Η ημέρα ξεκίνησε νωρίς γιατί είχα προγραμματίσει αρκετές δουλειές. Λύνουμε από την θέση που ήμασταν δεμένοι και πηγαίνουμε στο σημείο της Μαρίνας όπου είναι ο σταθμός ανεφοδιασμού καυσίμων. Ανεφοδιαζόμαστε με πετρέλαιο και στη συνέχεια φεύγοντας από τον σταθμό, δένουμε σε μια από τις θέσεις της Bob’s Yachts. Ο Bob μας περίμενε και με μεγάλη χαρά μας βοήθησε να δέσουμε. Μετά από λίγο ήρθε ο Θανάσης Πεϊταρίδης από την Βερνίκος Κότερα και ανέβηκε στο πλωριό κατάρτι για να αλλάξει έναν από τους προβολείς στον σταυρό του καταρτιού που είχε καεί. Αφού τελείωσε και αυτή η κοπιώδης εργασία, σειρά είχε η αλλαγή λαδιών της μηχανής Kelvin. Παρόλο που δεν είχαν συμπληρωθεί ακόμα οι ώρες για την αλλαγή τους, ήθελα ξεκινώντας για άγνωστα μέρη να τα έχω αλλάξει, ώστε να μην χρειαστεί να γίνει αυτή η εργασία σε ξένο τόπο.
Τελειώνοντας με αυτές τις δουλειές πήγαμε για ψώνια στο ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ της Κέρκυρας. Πριν ξεκινήσουμε τα ψώνια, ρώτησα αν έχουν την δυνατότητα να μας τα στείλουν με δικό τους αυτοκίνητο, στο καΐκι, που βρίσκεται στην Μαρίνα γιατί εγώ ήμουν με το μηχανάκι και είχα περιορισμένη δυνατότητα μεταφοράς. Μου απάντησαν θετικά και έτσι έκανα τα ανάλογα ψώνια. Με την προοπτική του ταξειδίου που είχαμε να κάνουμε πήραμε πολλές προμήθειες και γεμίσαμε πέντε – έξη καροτσάκια. Τελειώνοντας, φορτώσαμε τα ψώνια στο φορτηγάκι του Supermarket, ο Scott πήγε μαζί για να δείξει στον οδηγό που ακριβώς ήταν δεμένη η “Φανερωμένη” και εγώ επέστρεψα με το μηχανάκι. Έφτασα πρώτος στο καΐκι και τους περίμενα. Η ώρα περνούσε αλλά το αυτοκίνητο με τα ψώνια δεν φαινόταν. Μετά από αρκετή ώρα βλέπω τον Scott να έρχεται με τα πόδια. Μου εξηγεί ότι το φορτηγάκι το σταμάτησαν στην είσοδο της Μαρίνας και δεν του επιτρέπουν να μπει μέσα. Πάω αμέσως στη είσοδο με το μηχανάκι, και ο θυρωρός μου εξηγεί ότι απαγορεύεται να περάσει στο χώρο της Μαρίνας το φορτηγάκι και θα πρέπει όλα τα πράγματα να τα κουβαλήσουμε από την είσοδο με τα χέρια μέχρι το σκάφος, απόσταση αρκετά υπολογίσιμη. Χωρίς δεύτερη κουβέντα πηγαίνω αμέσως στα γραφεία της Μαρίνας και βρίσκω τον διευθυντή, ο οποίος μου επιβεβαιώνει αυτά που μου είχε πει ο θυρωρός. Καταλαβαίνω βεβαίως την αιτία της παράλογης αυτής αξίωσης του. Ήταν για να υποστηρίξει ένα μικρό κατάστημα τροφίμων που βρίσκεται μέσα στον χώρο της Μαρίνας και το οποίο είχα επισκεφθεί την προηγούμενη ημέρα αναγνωριστικά. Διαπίστωσα τότε ότι, είχε περιορισμένα εμπορεύματα και υψηλότερες τιμές σε σύγκριση με αυτές της αγοράς. Γίνομαι έξω φρενών, του εξηγώ ότι η ενέργεια αυτή είναι παράνομη γιατί εμπίπτει στις διατάξεις περί αθέμιτου ανταγωνισμού και του δηλώνω ότι θα τον καταγγείλω στο Υπουργείο Εμπορίου και στον Ε.Ο.Τ. γιατί εκτός των άλλων διασύρει την χώρα μας με αυτή την ενέργεια στους αλλοδαπούς πελάτες της Μαρίνας. Κατόπιν αυτών έστειλε αμέσως φορτηγάκι της Μαρίνας, ο οδηγός του οποίου μαζί με κάποιον βοηθό του, ξεφόρτωσαν το αυτοκίνητο του ΑΒ, τα φόρτωσαν στο δικό τους, τα έφεραν στο καΐκι και τα έβαλαν και μέσα στο σκάφος! Το συμβάν αυτό νομίζω ότι δυστυχώς αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την νοοτροπία πολλών συμπατριωτών μας. Να διευκρινίσω ότι η Μαρίνα κατά τα αλλά είναι αξιόλογη και η εντύπωση που αποκομίζει ο επισκέπτης είναι θετική. Για ένα όμως κοντόφθαλμο μικροσυμφέρον χαλάει την θετική εικόνα της.
24-06-07 Η μέρα αφιερώθηκε σε προετοιμασία του ταξειδιού, διάφορα μικρά συμπληρωματικά ψώνια από το κατάστημα του κυρίου Τόλη, μάζεμα εξωλέμβιου και του μικρού HONDA, πλήρωση δεξαμενών με νερό, ώστε την επομένη ημέρα να είμαστε έτοιμοι για απόπλου με κατεύθυνση την Αλβανία.
Το σύνολο των μιλίων που διανύσαμε με την “Φανερωμένη” από την 4η Μαρίνα της Γλυφάδας, το λιμάνι μόνιμου ελλιμενισμού της μέχρι την Μαρίνα Γουβιών Κέρκυρας είναι 246 ν.μ.. Ώρες λειτουργίας μηχανής: 43. Το ταξείδι διήρκεσε 10 ημέρες.
Για να δείτε πιο λεπτομερώς την εικόνα, πατήστε εδώ.
(Για να διαβάσετε την συνεχεία μεταβείτε στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ)