Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου

Το 1994 διοργανώθηκε στη Χίο ένα Διεθνές συνέδριο από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Εθνικό ίδρυμα Ερευνών (Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών), το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος, και το Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου.

Το συνέδριο αυτό ήταν ενταγμένο στις εκδηλώσεις του ερευνητικού προγράμματος “H εξέλιξη της ξυλοναυπηγικής στην Ανατολική Μεσόγειο κατά τον 18ο και 19ο αιώνα” υπό την αιγίδα του προγράμματος της UNESCO “Ολοκληρωμένη σπουδή των δρόμων του μεταξιού, δρόμων διαλόγου”.

Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε εδώ.

Με είχαν καλέσει στο συνέδριο με την “Φανερωμένη” ώστε μαζί με ακόμη δυο παραδοσιακά σκάφη, να υπάρχει κάποια παρουσία Ελληνικών Παραδοσιακών Σκαφών.

Τα άλλα δυο σκάφη ήταν, το Καραβόσκαρο “Άγιος Νικόλαος” (ιδιοκτησίας τότε των Γιώργου Δημελά και Δημήτρη Προκοπίου) και το άλλο ένας Βαρκαλάς από την Χίο, το “Άγιος Δημήτριος” (ιδιοκτησίας, τότε Δημήτρη Πλατίγκου)

 

Ο Βαρκαλάς “Άγιος Δημήτριος”.

Η φωτογραφία αυτή προέρχεται από την ιστοσελίδα του ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ-XIOY, ΟΜΑΔΑ ΠΕΡΙBΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ: 2006-2008

Ιστοσελίδα Γυμνασίου Βροντάδου

 

Το πρόγραμμα προέβλεπε και κάποια ημερήσια εκδρομή στις Οινούσσες με τους συνέδρους μοιρασμένους στα τρία καΐκια. Στη “Φανερωμένη” λοιπόν, μεταξύ άλλων επιβιβάστηκε και ο κύριος Γιάννης Βλασσόπουλος, ερευνητής ναυτικής ιστορίας της πατρίδος του, Ιθάκης. Στην περατζάδα Χίος – Οινούσσες είχε ωραίο αεράκι και έτσι ανοίξαμε όλα τα πανιά της “Φανερωμένης”.
Μετά από εμάς και τα άλλα σκάφη άνοιξαν πανιά και το θέαμα ήταν μεγαλειώδες.

Ο Κάπτα-Γιάννης Βλασσόπουλος - που ο ίδιος δεν είναι καπιτάνιος αλλά από μάνα και πατέρα που κατάγονται από ναυτικές οικογένειες της Ιθάκης - ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που με συγκίνηση μου είπε ότι από μικρό παιδί ονειρευόταν να ταξιδέψει με παραδοσιακό ιστιοφόρο και μόλις σήμερα πραγματοποιήθηκε αυτό του το όνειρο. Εγώ πάλι του είπα ότι έχω μεγάλο θαυμασμό και εκτίμηση για το πρόσωπό του, γιατί έχω διαβάσει το βιβλίο του «Οδυσσέας, Ένα καράβι της Ιθάκης, 1837-1841» και με αφορμή την διήγηση του βιβλίου έχω και εγώ το όνειρο να ταξιδέψω με το καΐκι μου στην Μαύρη Θάλασσα. Αυτή λοιπόν ήταν η αρχή μιας αμοιβαίας βαθειάς εκτίμησης και μιας ωραίας φιλίας.

Εδώ πρέπει να διευκρινίσω ότι ο κύριος Γιάννης Βλασσόπουλος με αφορμή το ημερολόγιο του Καπιτάνιου Αντωνίου Πεταλά-Μαράτου, που δημοσίευσε, κατάφερε σε λίγα χρόνια να γίνει ειδικός στο να μπορεί να διαβάζει χωρίς καμιά δυσκολία τα πολύ παλιά χειρόγραφα που ευτυχώς ακόμη υπάρχουν στο Ιστορικό Αρχείο της Ιθάκης. Με αυτή τη δεξιότητα κατόρθωσε να μελετήσει άπειρα χειρόγραφα που δίνουν φως στις άγνωστες πτυχές της ναυτικής ιστορίας του νησιού του κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Σε συνέχεια κατάφερε να δημοσιεύσει αρκετά βιβλία που περιέχουν μέχρι πρότινος άγνωστα στοιχεία από την ναυτική ιστορία της Ιθάκης.

Μετά από μερικά χρόνια τον επισκέφτηκα με την “Φανερωμένη” στην Ιθάκη, όπου η οικογένεια Βλασσόπουλου έχει ένα πολύ ωραίο σπίτι. Έτσι γνώρισα και την κυρία Βλασσοπούλου, μια πολύ γλυκιά κυρία την οποία εκτιμώ ιδιαιτέρως. Τότε ο Κάπτα-Γιάννης μου αποκάλυψε ότι εκτός από την συγγραφή, έχει και άλλα χόμπυς, όπως η ξυλουργική, η κατασκευή μοντέλων πλοίων και η κατασκευή μπαστουνιών από ξύλο ελιάς. Μου ζήτησε όταν θα επιστρέψω από το ταξίδι αυτό να έρθει στη Γλυφάδα, που λιμενίζω το καΐκι για να πάρει μερικές φωτογραφίες προκειμένου να κατασκευάσει το μοντέλο της “Φανερωμένης”. Έτσι και έγινε, ήρθε και πήρε τις φωτογραφίες.

Πέρασε καιρός, πάνω από ένας χρόνος και κάποια Χριστούγεννα που είχε έρθει στην Αθήνα (τότε έμενε μονίμως στο Λονδίνο), μου τηλεφωνεί για να συναντηθούμε. Πήγαμε στην Κηφισιά, στο εστιατόριο “Μπέρδεμα”, και ήταν μαζί μας και η κυρία Βλασσοπούλου. Κρατούσε μαζί του μια τσάντα και κάποια στιγμή βγάζει από την τσάντα ένα ωραίο ξύλινο κουτί, μου το δίνει και μου λέει «αυτό για σένα». Εμένα δεν πήγε το μυαλό μου τι μπορεί να περιείχε το κουτί. Το ανοίγω και με μεγάλη έκπληξη βλέπω ένα πολύ ωραίο μοντέλο της “Φανερωμένης”.

 Δεν πίστευα στα μάτια μου! Η στιγμή αυτή ήταν ακόμα μια συγκινητική στιγμή που έζησα χάρις στην “Φανερωμένη” και τον Κάπτα-Γιάννη Βλασσόπουλο.

Το ομοίωμα (μοντέλο) που μου χάρισε ο κύριος Βλασσόπουλος.

(Φωτογραφικό αρχείο Νίκου Ε. Ρηγινού)