Η κορυφή του καταρτιού στα παραδοσιακά καΐκια κατέληγε στην λόγχη. Όταν φτιάχνονταν τα κατάρτια από τον μάστρο-Πάχο, ο αρμαδώρος Νότης Μπίλιας μας αποκάλυψε ένα μυστικό που μόνον οι μερακλήδες καϊκέριδες τα παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν στα κατάρτια. Η συνηθισμένη τεχνική ήταν η λόγχη να κατασκευάζεται ξεχωριστά από το κατάρτι και στη συνέχεια να στερεώνεται στην κορυφή του.

 

Για την “Φανερωμένη”, αυτό που πρότεινε ο μάστρο-Νότης ήταν το κάθε κατάρτι στην κορυφή του να κουφωθεί σε βάθος 1m και εν συνεχεία η λόγχη να στερεώνεται στην κορυφή του καταρτιού ώστε να μπορεί να αφαιρείται.

 

Το κούφωμα που δημιουργήθηκε το οποίο είναι κυλινδρικό διαμέτρου 5cm και μήκους 1m, εν συνεχεία πληρώθηκε με λινέλαιο. Το λινέλαιο σιγά-σιγά απορροφάται από το ξύλο του καταρτιού και αυτή η τεχνική συντηρεί το ξύλο. Η πλήρωση με λινέλαιο επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.Έτσι και έγινε. Έκτοτε το κάθε κατάρτι το κερνάω με λινέλαιο.