Άργος

Ο "Άργος" βρέθηκε μικρό κουταβάκι στην Σάμο. Ήταν τόσο γλυκό σκυλάκι που δεν μπορούσα να του αρνηθώ την υιοθεσία. Ήταν φυσικά γνήσιος μπασταρδάκος. Του άρεσε πολύ η θάλασσα, κολυμπούσε με τις ώρες και ξανοιγόταν πολύ βαθιά. Έπεφτε στο νερό ακόμα και το βράδυ, έτσι για το κέφι του. Ο μεγαλύτερος εχθρός του ήταν τα Jet ski, που τα κυνηγούσε με μανία. Αν τύχαινε κάποιος καβαλάρης να πέσει στον νερό τότε ο Άργος επιτάχυνε το κολύμπι του προκειμένου να πιάσει το θήραμα ζωντανό.

 

Ο Άργος ξεπροβάλλει από το φινιστρίνι της Φανερωμένης.

Προσεγγίζοντας την Ρόδο, Αύγουστος 1991.

(Φωτογραφικό αρχείο Νίκου Ε. Ρηγινού)

 
Ο Άργος ήταν ο δάσκαλος του μικρού "Νάξου" στη Ναυτική τέχνη. Με ακλουθούσε πάντοτε σε όλα τα ταξίδια με την "Φανερωμένη", μέχρι που έφτασε δέκα επτά χρονών. Ήταν πολύ καλού χαρακτήρος και με μεγάλη αντίληψη. Ήμασταν πολύ συνδεδεμένοι και όταν έπαψε πια να ζει μου κόστισε πάρα πολύ...

Σημείωση: Παραθέτω ένα πολύ συγκινητικό κείμενο του Νίκου Δήμου.

Το πιο συγκινητικό περιστατικό που έχει ποτέ γραφτεί για συμπεριφορά ζώου, αριθμεί ηλικία τριών χιλιάδων ετών: Ο 'Αργος ο σκύλος του Οδυσσέα περίμενε είκοσι χρόνια να δει τον άνθρωπό του για να ξεψυχήσει.

Εκεί και ο 'Αργος κείτουνταν τσιμπούρια φορτωμένος

Και τότε, όπως μυρίστηκε κοντά του τον Οδυσσέα

κούνησε λίγο την ουρά, κατέβασε τ' αυτιά του,

όμως δεν είχε δύναμη να τρέξει πια κοντά του
Και ο σκληρός Οδυσσέας, έτοιμος για εκδίκηση, παραλίγο να προδοθεί. Κλαίει για πρώτη φορά (απομόρξατο δάκρυ). Κι ευθύς ως φεύγει, ο 'Αργος πεθαίνει.

'Αργον δ'αυ κατά μοίρα λάβεν μέλανος θανάτοιο

αυτίκ'ιδόντα Οδυσύα εεικοστώ ενιαυτώ.